που ακολούθησε σαν «σκυλάκι». Για την αθλιότητα του Καμμένου που αποδέχθηκε και στήριξε την πρόταση δε λέμε τίποτε. Διότι είναι πολύ μικρός ώστε να ασχοληθούμε μαζί του.
Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή της κατάθεσης πρότασης μομφής κατά του Γ. Στουρνάρα και εν συνεχεία η πρόταση μομφής και κατά του προεδρείου της Βουλής αναδεικνύει τα εξής:
1. Πρόκειται περί μιας κίνησης πανικού του κ. Τσίπρα ο οποίος πιστεύει ότι έτσι θα συσπειρώσει το ρεμπέτ ασκέρι του. Θα γυρίσει μπούμερανγκ αυτή του η κίνηση και θα το δείτε. Διότι υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που αιφνιδιάστηκαν και οι ίδιοι και που κατάλαβαν ότι έχουν να κάνουν με έναν πολύ μικρό αρχηγό. Να βλέπατε μόνο την κατήφεια στα πρόσωπα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που περιφέρονταν χθες στη Βουλή και θα καταλαβαίνατε ότι ο Τσίπρας έχει χάσει μεγάλο μέρος της στήριξής τους.
2. Πρόκειται για μια κίνηση που βάλλει ευθέως κατά της Ελλάδας. Διότι γνώριζαν στην Κουμουνδούρου ότι τη 1η Απριλίου το Γιούρογκρουπ θα δώσει το πράσινο φως για την εκταμίευση της δόσης αλλά και για να προχωρήσει η εκταμίευση των 500 εκατ. ευρώ που θα αρχίσει να μοιράζεται από τις 9 Μαΐου στους φτωχούς. Ήξερε επίσης ότι το επόμενο διήμερο στην Αθήνα θα χτυπά η καρδιά της Ευρώπης. Το Γιούρογκρουπ και το Εκοφίν δεν είναι «εφευρέσεις» κάθε κυβέρνησης. Είναι επίσημοι θεσμοί που είναι απόλυτα σεβαστοί από όσες χώρες βρίσκονται εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας. Ακόμη περισσότερο δε όταν μια χώρα έχει αναλάβει την προεδρία της Ευρώπης. Ο κ. Τσίπρας ευτέλισε τη διαδικασία αυτή, δε σέβεται απολύτως τίποτε και δείχνει ότι θέλει μια Ελλάδα απομονωμένη από την υπόλοιπη Ευρώπη. Επιβεβαίωσε όλους όσοι υποστηρίζουν ότι αν ω μη γένοιτο γίνει κυβέρνηση η χώρα θα ζήσει στιγμές πολύ άσχημες, θα καταντήσει η Βενεζουέλα των Βαλκανίων.
3. Ο ευτελισμός της Δημοκρατίας έγκειται στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε να κάνει μια κίνηση η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιείται κάθε φορά που κατατίθεται ένα νομοσχέδιο. Πάει ο Μιχελάκης νομοσχέδιο του υπουργείου του; Πρόταση μομφής. Πάει ο Τσαυτάρης; Άλλη πρόταση. Πάει ο Χατζηδάκης κ.λπ. Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα δεν τα μέτρησε καλά. Η πρόταση μομφής κατά του κ. Στουρνάρα δεν έχει προσωπικά χαρακτηριστικά. Έγινε γιατί ο υπουργός Οικονομικών είναι ο κύριος εκφραστής της οικονομικής πολιτικής που επέλεξε η κυβέρνηση. Καλή ή κακή αυτή είναι και θα κριθεί από το λαό. Το Νοέμβριο μόλις η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης δεν έγινε αποδεκτή. Είναι απαράδεκτη, λοιπόν η μεθόδευση που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ κι έσπευσαν να στηρίξουν τα «σκυλάκια» του κοινοβουλίου. Και καλά για το ΚΚΕ το περιμέναμε. Αλλά ο Εξαρτημένος ψεκασμένος κ. Καμμένος καλά θα κάνει από αύριο να τρέχει να βρει κρυψώνες. Θα τον εξευτελίσουν οι ίδιοι οι βουλευτές του. Όχι βέβαια ο κολοσσός της πολιτικής, η Ραχήλ Μακρή.
4. Όπως γράφουμε και στον πρόλογο, οι μεγάλοι άνδρες εμπιστεύονται την κρίση τους, το ίδιο και οι ηλίθιοι. Δεν θέλουμε να προσβάλλουμε τον κ. Τσίπρα, σεβόμαστε την τόλμη του να εμπιστευτεί την κρίση του. Αν δεν το έκανε επειδή τον έπεισαν κάποιοι επικοινωνιολόγοι τότε το λιγότερο που έχουμε να πούμε είναι ότι είναι επικίνδυνος. Αν ρώτησε συνταγματολόγους και του είπαν ότι έτσι κάνει θεάρεστη πράξη τότε πρέπει να αλλάξει δικηγόρους. Αν τον έπεισαν οι συνεργάτες του τότε καλύτερα να αρχίσει να αμφιβάλλει για όσους τον περιβάλλουν. Αν τέλος το έκανε μόνος του θέλοντας να αιφνιδιάσει τους πάντες, μπράβο του, το κατάφερε.
Κατάφερε κατ’ αρχάς να τον «ταπώσει» ακόμη και ο Γ. Στουρνάρας ο οποίος είναι συνήθως ευγενής και δεν είναι καθόλου εκδικητικός. «Με είδατε να παίρνω κανένα επίδομα για την ενήλικη κόρη μου; Με πιάσατε με τη γίδα στην πλάτη; Γιατί μου κάνετε πρόταση μομφής;» αναρωτήθηκε ο υπουργός Οικονομικών κι ακόμη περιμένει απάντηση. Κατάφερε όμως ο κ. Τσίπρας να δείξει σε όλους τους Έλληνες, ακόμη και στους πιο φανατικούς οπαδούς του ότι τελικά θα ήταν καλύτερα να παραμείνει πρόεδρος του 15μελούς του σχολείου του. Ήταν η μόνη υπεύθυνη θέση που είχε μέχρι που τον έκαναν πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως εκεί τα καταφέρει καλύτερα διότι για την κεντρική πολιτική σκηνή είναι παντελώς άσχετος. Εκτός τόπου και χρόνου. Και είναι λίγος για να λέγεται αυτός ηγέτης της Αριστεράς. Δεν είναι αυτή η Αριστερά που ονειρευτήκαμε όλοι όσοι στηρίξαμε την προοπτική (κάποτε) μιας αριστερής διακυβέρνησης με στόχο το καλό των πολιτών και της Δημοκρατίας, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Ελλάδας. Όλοι όσοι πιστεύουν στην πατρίδα, αριστεροί και δεξιοί, σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι περήφανοι με τον Τσίπρα και τις τακτικές του. Και είναι κρίμα που πολιτικοί με βάρος και εμπειρία όπως ο Παπαδημούλης π.χ. έσπευσαν να στηρίξουν αυτή την ανόητη, άθλια και ανθελληνική στάση του κ. Τσίπρα.
5. Τι καταφέρνει ο κ. Τσίπρας; Να στηρίξει την κυβέρνηση σε μια δύσκολη στιγμή και μια δύσκολη κοινοβουλευτική διαδικασία. Μέχρι και ο… Κασσής την στήριξε προκειμένου να αναδείξει την αθλιότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν υπήρχε ο Νικήτας Κακλαμάνης και ο Γ. Παπανδρέου να ασχολούμαστε μαζί τους, η 30η Μαρτίου θα ήταν το Βατερλό του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Μπράβο στον κ. Τσίπρα. Του ευχόμαστε και εις ανώτερα.
6. Μάθαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μεγάλη προσπάθεια να κινητοποιήσει τους οπαδούς του και να μαζευτούν έξω από τη Βουλή. Πράγματι, μαζεύτηκαν καμιά εκατοστή που μέχρι εκείνη τη στιγμή έπιναν καπουτσίνο και μπύρες στο Κολωνάκι και έσπευσαν να κάνουν «επανάσταση». Βγήκε ο Τσίπρας από τη Βουλή τους είπε δύο – τρεις ανοησίες, σήκωσε τα μικρά χεράκια του με σφιγμένες τις γροθιές, έπαιξαν και κανένα – δύο «επαναστατικά» άσματα και τέλος. Η επαναστατική γυμναστική τέλειωσε σε λίγα λεπτά. Τέτοια μεγαλειώδης συγκέντρωση, τέτοια πίεση στην κυβέρνηση δεν είχαμε ξαναδεί. Ο κ. Τσίπρας μπορεί πλέον να συνεχίσει τον κατηφορικό δρόμο που ακολουθεί, διαλύοντας τις όποιες ελπίδες είχε η Αριστερά να κυβερνήσει.
7. Τέλος, θα θέλαμε να μάθουμε το εξής: Μήπως στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει συμφωνία με την κυβέρνηση; Διότι κάθε φορά που αυτή βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ο Τσίπρας κάνει μια τεράστια γκάφα και όλα ξεδιαλύνονται. Ποιοι είναι οι ασόβαροι και ποιοι οι σοβαροί. Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι και ποιοι όχι. Άραγε, μήπως ο Τσίπρας είναι ο μεγαλύτερος φαν του Σαμαρά; Μήπως τον έχουν γράψει κρυφά στη Νέα Δημοκρατία;
(Ο τίτλος είναι απόφθεγμα του Γάλλου ποιητή Paul Valery, 1871-1945)
Αριστερός Ψάλτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου