«Δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Ουζουμπουργιανέ – Ουζουμπουργιανέ»

Μια ιστορία θα σας διηγηθώ σήμερα για μια τριτοκοσμική χώρα της Αφρικής, την Ουζουμπούργου...
Εκεί λοιπόν υπάρχει ένα πανεπιστήμιο και μια φιλοσοφική σχολή με χιλιάδες ουζουμπουργιανούς φοιτητές οι οποίοι θέλουν να σπουδάσουν, να πάρουν το πτυχίο τους και να φύγουν από τη φυλή τους για να προοδεύσουν. Έχουν χάσει πολλά μαθήματα τον τελευταίο καιρό γιατί οι ουζουμπουργιανοί καθηγητές και οι υπάλληλοι ασχολούνταν με τα μαγικά της φυλής και δεν είχαν χρόνο. Αφού ξεκίνησαν τα μαθήματα, εμφανίστηκε μια ομάδα ουζουμπουργιανών φοιτητών και εξωπανεπιστημιακών που αυτοαποκαλούνται «αναρχοαυτόνομοι της Ουζουμπούργου» και αφού γράφουν όλους τους τοίχους με συνθήματα κάνουν κατάληψη σε μια αίθουσα του πανεπιστημίου η οποία χρησιμοποιείται για μαθήματα και έχει πολλά και πανάκριβα αντικείμενα που χρυσοπλήρωσε η φυλή.
Γιατί κάνουν κατάληψη; Θέλουν να φτιάξουν, λένε, ένα ουζουμπουργιανό παραδοσιακό καφενείο που θα έχει φθηνό καφέ και τα έσοδα θα δοθούν για να μη γίνουν επενδύσεις σε κάτι ορυχεία της χώρας. Καταλαμβάνουν την αίθουσα, γίνεται ο κακός χαμός αλλά ο ουζουμπουργιανός πρύτανης δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί. Στο Εθνικό θέατρο της χώρας παίζεται ένα θεατρικό και παίρνει μέρος ενώ ετοιμάζεται και για άλλες καριέρες. Θα παίξει στο ουζουμπουργιανό σινεμά και μπορεί και να κατέβει υποψήφιος με το κόμμα της ουζουμπουργιανής αριστεράς.
Κι έτσι η χώρα αυτή ζει με το όνειρο να γίνει… Ελλάδα. Έχει σαν πρότυπό της τη χώρα μας, τα πανεπιστήμιά της, της φιλοσοφία της, τους ήρεμους και πάντα υπεύθυνους αναρχοαυτόνομους φοιτητές της, την εξαιρετικά υπεύθυνη αριστερά της και τους πάντα πρόθυμους πρυτάνεις και καθηγητές που θέλουν να προσφέρουν και να υπηρετήσουν το σκοπό για τον οποίο πληρώνονται.
Αλλά όλοι εμείς θα βροντοφωνάξουμε: «Δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Ουζουμπουργιανέ – Ουζουμπουργιανέ».

Antinews.gr