Αδέρφια, περίπου στις 1:30 το πρωί, το ανύπαρκτο άκρο έβαλε μια
υπαρκτότατη βόμβα, γκαζάκια απ’ ότι φαίνεται, στο δικηγορικό μου γραφείο
στην Πλάκα.
Ήμουν εκεί. Μόλις είχα τελειώσει γράψιμο και διάβασμα δικογραφίας, όταν άκουσα θορύβους στην πόρτα. Πριν προλάβω να ελέγξω, έγινε η έκρηξη. Η θωρακισμένη πόρτα άντεξε αλλά από το ωστικό κύμα έσπασαν τα τζάμια στις μπαλκονόπορτες του γραφείου, προκλήθηκε μικρή πυρκαγιά σε χαρτιά στον προθάλαμο την οποία έσβησα αμέσως, αλλά καταστράφηκαν οι πόρτες των άλλων διαμερισμάτων, ήταν απλού τύπου και παλαιές, κυριολεκτικά ξηλώθηκαν από το ωστικό κύμα, έσπασαν τα τζάμια της κυρίας εισόδου και το κλιμακοστάσιο έγινε σαν βομβαρδισμένο.
Ξεχάστε εμένα, που είμαι «κακός», «φασίστας» κλπ, άλλωστε ως τέτοιο δεν με περιέγραφαν σε κάθε ευκαιρία στοχοποιώντας με πολιτικά ορισμένοι εκατομμυριούχοι βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι αποτυχόντες συνοικιακοί Λένιν των καναλιών, περιθωριακά έντυπα και διάφοροι εν γένει φωταδιστές «προοδευτικοί»; Αλλά γι’ αυτούς θα τα πούμε εν ηρεμία.
Άλλο με εξόργισε περισσότερο. Στην πολυκατοικία μένουν ηλικιωμένοι, γυναίκες κυρίως, συνταξιούχοι. Αξιοπρεπέστατοι, ευγενείς άνθρωποι, που κινδύνεψαν σοβαρά από την εγκληματική θρασύτητα των «χρήσιμων ηλίθιων» ενός φασιστοειδούς περιθωρίου. Κινδύνεψε η ζωή ανθρώπων, που θα μπορούσαν να είναι η μητέρα ή η γιαγιά σας και σε τόσο δύσκολους καιρούς θα υποστούν μια διόλου ευκαταφρόνητη δαπάνη για την επισκευή των ζημιών.
Κατά τα λοιπά, παίδες, που αποφασίζετε ποιος θα ζήσει ή ποιος μπορεί να πεθάνει, εύχομαι να σας πιάσουν πριν σκοτώσετε και χωρίς να σκοτωθείτε. Έτσι θα μπορέσετε, ίσως, να αναλογιστείτε το μέγεθος της εγκληματικής μαλακίας σας και θα μάθετε πως οι άνθρωποι είμαστε θνητοί, οι ιδέες μας όμως όχι. Ιδίως οι εθνικές, που θα επιζήσουν της ιδεοληπτικής και μισάνθρωπης πλάνης σας.
Φαήλος Κρανιδιώτης
Ήμουν εκεί. Μόλις είχα τελειώσει γράψιμο και διάβασμα δικογραφίας, όταν άκουσα θορύβους στην πόρτα. Πριν προλάβω να ελέγξω, έγινε η έκρηξη. Η θωρακισμένη πόρτα άντεξε αλλά από το ωστικό κύμα έσπασαν τα τζάμια στις μπαλκονόπορτες του γραφείου, προκλήθηκε μικρή πυρκαγιά σε χαρτιά στον προθάλαμο την οποία έσβησα αμέσως, αλλά καταστράφηκαν οι πόρτες των άλλων διαμερισμάτων, ήταν απλού τύπου και παλαιές, κυριολεκτικά ξηλώθηκαν από το ωστικό κύμα, έσπασαν τα τζάμια της κυρίας εισόδου και το κλιμακοστάσιο έγινε σαν βομβαρδισμένο.
Ξεχάστε εμένα, που είμαι «κακός», «φασίστας» κλπ, άλλωστε ως τέτοιο δεν με περιέγραφαν σε κάθε ευκαιρία στοχοποιώντας με πολιτικά ορισμένοι εκατομμυριούχοι βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι αποτυχόντες συνοικιακοί Λένιν των καναλιών, περιθωριακά έντυπα και διάφοροι εν γένει φωταδιστές «προοδευτικοί»; Αλλά γι’ αυτούς θα τα πούμε εν ηρεμία.
Άλλο με εξόργισε περισσότερο. Στην πολυκατοικία μένουν ηλικιωμένοι, γυναίκες κυρίως, συνταξιούχοι. Αξιοπρεπέστατοι, ευγενείς άνθρωποι, που κινδύνεψαν σοβαρά από την εγκληματική θρασύτητα των «χρήσιμων ηλίθιων» ενός φασιστοειδούς περιθωρίου. Κινδύνεψε η ζωή ανθρώπων, που θα μπορούσαν να είναι η μητέρα ή η γιαγιά σας και σε τόσο δύσκολους καιρούς θα υποστούν μια διόλου ευκαταφρόνητη δαπάνη για την επισκευή των ζημιών.
Κατά τα λοιπά, παίδες, που αποφασίζετε ποιος θα ζήσει ή ποιος μπορεί να πεθάνει, εύχομαι να σας πιάσουν πριν σκοτώσετε και χωρίς να σκοτωθείτε. Έτσι θα μπορέσετε, ίσως, να αναλογιστείτε το μέγεθος της εγκληματικής μαλακίας σας και θα μάθετε πως οι άνθρωποι είμαστε θνητοί, οι ιδέες μας όμως όχι. Ιδίως οι εθνικές, που θα επιζήσουν της ιδεοληπτικής και μισάνθρωπης πλάνης σας.
Φαήλος Κρανιδιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου