Η ασημαντότητα βγαίνει
μπροστά. Πουλάει «ιδεολογίες», «νέες ιδέες», «εκσυγχρονισμό της
πολιτικής ζωής», «πόλεμο με το παλιό και το κατεστημένο». Αλλά είναι η
ίδια το μακρύ χέρι της διαπλοκής..
Όταν ο Κορνήλιος Καστοριάδης έγραφε για την «Άνοδο της Ασημαντότητας»
είχε ασφαλώς άλλα πράγματα στο νου του, όπως την υπερεκτίμηση του
χρήματος και του κέρδους και την υποβάθμιση άλλων αξιών και η εξαφάνιση
άλλων σημαντικών για τον άνθρωπο πραγμάτων.
Ωστόσο, αυτή η θεωρία της ασημαντότητας βρίσκει εφαρμογή στην τελευταία εκδηλωμένη σύγκρουση μεταξύ δύο… γιγάντων της παραπολιτικής που τείνει να γίνει πολιτική. Ο λόγος για την ανοικτή πλέον αντιπαράθεση ανάμεσα στον εθνικό μας κονφερανσιέ, τον Ελληνα Μπέμπε Γκρίλο ή κατά κόσμον Λάκη Λαζόπουλο με τον «Ποταμάρχη», τον δημοσιογράφο που έγινε πολιτικός, Σταύρο Θεοδωράκη.
Θα δούμε πολλά επεισόδια στην κόντρα αυτή η οποία ξεκινά από την ανάγκη και των δύο να βουτήξουν στα βαθιά νερά των αναποφάσιστων, κυρίως των νέων ψηφοφόρων που είναι περισσότερο απολιτίκ παρά ενταγμένοι σε κάποιον ιδεολογικό σχηματισμό.
Ο Θεοδωράκης από τη μια έχει κάνει ήδη μια πολιτική κίνηση, έχει εκτεθεί στον κόσμο και διεκδικεί την ψήφο του στις ευρωεκλογές. Έχει βάλει μάλιστα και στόχους, όπως το να πιάσει διψήφιο ποσοστό αλλιώς θα πάει σπίτι του. Με ένα τέτοιο ποσοστό θα μπορούσε να πάει σε εθνικές εκλογές και να γίνει ρυθμιστής των εξελίξεων, ειδικά σε μια περίοδο όπου ο κόσμος είναι στα κάγκελα, απογοητευμένος και απαθής σε όσα συμβαίνουν γύρω του, επομένως επιρρεπής σε λαϊκισμούς και τηλεοπτικά κόμματα.
Από την άλλη ο Λαζόπουλος αρνήθηκε να συμμετάσχει στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, τα υπονοούμενά του, η γενικότερη στάση του και ο χαρακτήρας του άλλα «φωνάζουν». Λένε ότι ο ηθοποιός θα επιχειρήσει πολύ σύντομα να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα, είτε συνεργαζόμενος με τον αγαπημένο του Αλέξη Τσίπρα, είτε κάνοντας ο ίδιος έναν πολιτικό φορέα στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς που έχει γίνει το μεγάλο χωνευτήρι.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που είπε σε μια πρόσφατη εκπομπή του: «Αν κατέβαινα εγώ στις εκλογές, για πόσο με κόβεις; όσο θα μου έδινε η διαπλοκή; Θα μου δίνε κανά 4%; Σε χαντάκι θα με βρίσκανε σε πέντε ημέρες. Και ξέρω εγώ τι λέω...»
Είναι φοβερό. Ο Λαζόπουλος να το παίζει κυνηγημένος από τη διαπλοκή. Ποιος; Η επιτομή της όπως φυσικά και ο Θεοδωράκης που εμφανίζεται να μην ξέρει τι γινόταν τόσα χρόνια, προερχόμενος από παρθενογένεση.
Εν πάση περιπτώσει η έμμεση αναφορά του Λαζόπουλου στον Θεοδωράκη και το σακίδιό του («Το εγχώριο σύστημα, πανικόβλητο απ’ την κατάσταση, τρέχει μ’ ένα σακίδιο στον ώμο για να προλάβει την ανατροπή της») δεν ήταν καθόλου τυχαία. Ούτε η απάντηση του δημοσιογράφου ότι ο Λαζόπουλος δεν κάνει σάτιρα αλλά χοντροκομμένη πολιτική προπαγάνδα ήταν τυχαία.
Στην σύγκρουση αυτή δύο «ασήμαντων» προσώπων που θέλουν να γίνουν σωτήρες της χώρας κρύβονται πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Κρύβονται άνθρωποι που κάνουν σχέδια ερήμην του ελληνικού λαού. Που πουλάνε «ιδεολογίες», «νέες ιδέες», «εκσυγχρονισμό της πολιτικής ζωής», «πόλεμο με το παλιό και το κατεστημένο». Αλλά που είναι οι ίδιοι τα μακριά χέρια της διαπλοκής και που χρησιμοποιούν Λαζόπουλους και Θεοδωράκηδες ως τους «σημαιοφόρους» της νέας εποχής για την πολιτική ζωή του τόπου.
Στα παρασκήνια, σε γεύματα και δείπνα των Βορείων προαστίων κι όχι μόνο γίνονται πολλές ζυμώσεις και μπαίνουν πολλά θέματα στο τραπέζι: «Πώς θα μοιραστεί από την αρχή η πίτα;», «ποιος θα φάει το μεγαλύτερο κομμάτι;», «ποιοι θα είναι οι νέοι πολιτικοί που θα κυριαρχήσουν τα επόμενα χρόνια και θα αντικαταστήσουν το υπάρχον πολιτικό προσωπικό;».
Το σύστημα ασφαλώς και δεν θα αφήσει να χαθεί ούτε στιγμή από τη νέα εποχή που γεννιέται για την Ελλάδα. Η μεταμνημονιακή εποχή που έχει απ’ όλα. Νέους πολιτικούς συσχετισμούς, νέους στόχους και οράματα, νέα δεδομένα για τις μελλοντικές γενιές.
Λαζόπουλοι, Θεοδωράκηδες, Μώραλοι και άλλοι που εμφανίζονται ως το καινούργιο που «σαρώνει» το παλιό δεν είναι καθόλου ανόητοι. Είναι ευφυείς και έμπειροι, με ισχυρές πολιτικές και επιχειρηματικές διασυνδέσεις και κυρίως με ισχυρό λαϊκό έρεισμα. Ο ένας είναι δημοσιογράφος που πούλησε μέσω των εκπομπών του το στιλάκι του «αφάσιου», «απολιτίκ», «χαβαλέ» και έγινε γνωστός γι’ αυτό. Και τώρα με το σακίδιο στο ώμο πουλάει τρέλα αλλά δεν ξέρει ούτε μια σοβαρή πολιτική πρόταση να αρθρώσει.
Ο άλλος, ο Λαζόπουλος, πανέξυπνος, πλούσιος, με πλάτες δυνατών ανθρώπων της Ελλάδας, με ερείσματα στους κύκλους του πολιτισμού και του Κολωνακίου και με λαϊκό έρεισμα αφού η σάτιρα – προπαγάνδα έχει πέραση στον κόσμο.
Και ο Μαρινάκης με τον Μώραλη είναι αυτοί που είναι. Ολυμπιακοί δηλώνουν και όλος ο κόσμος στα πόδια τους.
Όλοι αυτοί και ακόμη όσοι θα βγουν στο προσκήνιο το επόμενο χρονικό διάστημα είναι η εμπροσθοφυλακή του συστήματος που ψάχνει και ψάχνεται. Και που με ιδιαίτερη ευκολία πλασάρεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αποχαύνωσης ως το καινούργιο που σκοτώνει το παλιό.
Η ασημαντότητα βγαίνει μπροστά. Έχει λεφτά, λαϊκό έρεισμα, ποδοσφαιρικές ομάδες, πουλάει τρέλα. Το σχέδιο έχει μπει για τα καλά σε εφαρμογή και θα δούμε πολλά επεισόδια.
Antinews.gr
Ωστόσο, αυτή η θεωρία της ασημαντότητας βρίσκει εφαρμογή στην τελευταία εκδηλωμένη σύγκρουση μεταξύ δύο… γιγάντων της παραπολιτικής που τείνει να γίνει πολιτική. Ο λόγος για την ανοικτή πλέον αντιπαράθεση ανάμεσα στον εθνικό μας κονφερανσιέ, τον Ελληνα Μπέμπε Γκρίλο ή κατά κόσμον Λάκη Λαζόπουλο με τον «Ποταμάρχη», τον δημοσιογράφο που έγινε πολιτικός, Σταύρο Θεοδωράκη.
Θα δούμε πολλά επεισόδια στην κόντρα αυτή η οποία ξεκινά από την ανάγκη και των δύο να βουτήξουν στα βαθιά νερά των αναποφάσιστων, κυρίως των νέων ψηφοφόρων που είναι περισσότερο απολιτίκ παρά ενταγμένοι σε κάποιον ιδεολογικό σχηματισμό.
Ο Θεοδωράκης από τη μια έχει κάνει ήδη μια πολιτική κίνηση, έχει εκτεθεί στον κόσμο και διεκδικεί την ψήφο του στις ευρωεκλογές. Έχει βάλει μάλιστα και στόχους, όπως το να πιάσει διψήφιο ποσοστό αλλιώς θα πάει σπίτι του. Με ένα τέτοιο ποσοστό θα μπορούσε να πάει σε εθνικές εκλογές και να γίνει ρυθμιστής των εξελίξεων, ειδικά σε μια περίοδο όπου ο κόσμος είναι στα κάγκελα, απογοητευμένος και απαθής σε όσα συμβαίνουν γύρω του, επομένως επιρρεπής σε λαϊκισμούς και τηλεοπτικά κόμματα.
Από την άλλη ο Λαζόπουλος αρνήθηκε να συμμετάσχει στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, τα υπονοούμενά του, η γενικότερη στάση του και ο χαρακτήρας του άλλα «φωνάζουν». Λένε ότι ο ηθοποιός θα επιχειρήσει πολύ σύντομα να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα, είτε συνεργαζόμενος με τον αγαπημένο του Αλέξη Τσίπρα, είτε κάνοντας ο ίδιος έναν πολιτικό φορέα στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς που έχει γίνει το μεγάλο χωνευτήρι.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που είπε σε μια πρόσφατη εκπομπή του: «Αν κατέβαινα εγώ στις εκλογές, για πόσο με κόβεις; όσο θα μου έδινε η διαπλοκή; Θα μου δίνε κανά 4%; Σε χαντάκι θα με βρίσκανε σε πέντε ημέρες. Και ξέρω εγώ τι λέω...»
Είναι φοβερό. Ο Λαζόπουλος να το παίζει κυνηγημένος από τη διαπλοκή. Ποιος; Η επιτομή της όπως φυσικά και ο Θεοδωράκης που εμφανίζεται να μην ξέρει τι γινόταν τόσα χρόνια, προερχόμενος από παρθενογένεση.
Εν πάση περιπτώσει η έμμεση αναφορά του Λαζόπουλου στον Θεοδωράκη και το σακίδιό του («Το εγχώριο σύστημα, πανικόβλητο απ’ την κατάσταση, τρέχει μ’ ένα σακίδιο στον ώμο για να προλάβει την ανατροπή της») δεν ήταν καθόλου τυχαία. Ούτε η απάντηση του δημοσιογράφου ότι ο Λαζόπουλος δεν κάνει σάτιρα αλλά χοντροκομμένη πολιτική προπαγάνδα ήταν τυχαία.
Στην σύγκρουση αυτή δύο «ασήμαντων» προσώπων που θέλουν να γίνουν σωτήρες της χώρας κρύβονται πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Κρύβονται άνθρωποι που κάνουν σχέδια ερήμην του ελληνικού λαού. Που πουλάνε «ιδεολογίες», «νέες ιδέες», «εκσυγχρονισμό της πολιτικής ζωής», «πόλεμο με το παλιό και το κατεστημένο». Αλλά που είναι οι ίδιοι τα μακριά χέρια της διαπλοκής και που χρησιμοποιούν Λαζόπουλους και Θεοδωράκηδες ως τους «σημαιοφόρους» της νέας εποχής για την πολιτική ζωή του τόπου.
Στα παρασκήνια, σε γεύματα και δείπνα των Βορείων προαστίων κι όχι μόνο γίνονται πολλές ζυμώσεις και μπαίνουν πολλά θέματα στο τραπέζι: «Πώς θα μοιραστεί από την αρχή η πίτα;», «ποιος θα φάει το μεγαλύτερο κομμάτι;», «ποιοι θα είναι οι νέοι πολιτικοί που θα κυριαρχήσουν τα επόμενα χρόνια και θα αντικαταστήσουν το υπάρχον πολιτικό προσωπικό;».
Το σύστημα ασφαλώς και δεν θα αφήσει να χαθεί ούτε στιγμή από τη νέα εποχή που γεννιέται για την Ελλάδα. Η μεταμνημονιακή εποχή που έχει απ’ όλα. Νέους πολιτικούς συσχετισμούς, νέους στόχους και οράματα, νέα δεδομένα για τις μελλοντικές γενιές.
Λαζόπουλοι, Θεοδωράκηδες, Μώραλοι και άλλοι που εμφανίζονται ως το καινούργιο που «σαρώνει» το παλιό δεν είναι καθόλου ανόητοι. Είναι ευφυείς και έμπειροι, με ισχυρές πολιτικές και επιχειρηματικές διασυνδέσεις και κυρίως με ισχυρό λαϊκό έρεισμα. Ο ένας είναι δημοσιογράφος που πούλησε μέσω των εκπομπών του το στιλάκι του «αφάσιου», «απολιτίκ», «χαβαλέ» και έγινε γνωστός γι’ αυτό. Και τώρα με το σακίδιο στο ώμο πουλάει τρέλα αλλά δεν ξέρει ούτε μια σοβαρή πολιτική πρόταση να αρθρώσει.
Ο άλλος, ο Λαζόπουλος, πανέξυπνος, πλούσιος, με πλάτες δυνατών ανθρώπων της Ελλάδας, με ερείσματα στους κύκλους του πολιτισμού και του Κολωνακίου και με λαϊκό έρεισμα αφού η σάτιρα – προπαγάνδα έχει πέραση στον κόσμο.
Και ο Μαρινάκης με τον Μώραλη είναι αυτοί που είναι. Ολυμπιακοί δηλώνουν και όλος ο κόσμος στα πόδια τους.
Όλοι αυτοί και ακόμη όσοι θα βγουν στο προσκήνιο το επόμενο χρονικό διάστημα είναι η εμπροσθοφυλακή του συστήματος που ψάχνει και ψάχνεται. Και που με ιδιαίτερη ευκολία πλασάρεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αποχαύνωσης ως το καινούργιο που σκοτώνει το παλιό.
Η ασημαντότητα βγαίνει μπροστά. Έχει λεφτά, λαϊκό έρεισμα, ποδοσφαιρικές ομάδες, πουλάει τρέλα. Το σχέδιο έχει μπει για τα καλά σε εφαρμογή και θα δούμε πολλά επεισόδια.
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου