Η αύξηση της στήριξης στα λαϊκιστικά αντιευρωπαϊκά
κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η
Γαλλία και η Ελλάδα θα αφήσει το 751μελές ευρωκοινοβούλιο χωρίς καμία
σαφή πλειοψηφία και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος. Οι
εβδομάδες πολιτικών αντιπαραθέσεων φαίνονται αναπόφευκτες, καθώς τα νέα
μέλη αγωνίζονται να συνάψουν συμμαχίες με περίεργες συναναστροφές και τα
μεγαλύτερα κόμματα να μάχονται για την πλειοψηφία, προκειμένου να
καθοριστεί ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Θα μπορούσε να υπάρξει ένα παρατεταμένο αδιέξοδο μεταξύ του Κοινοβουλίου
και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου συναντώνται οι ηγέτες των 28
κρατών-μελών για να αποφασίσουν ποιος θα διαδεχθεί τον Ζοζέ Μανουέλ
Μπαρόζο.
Η περισσότερη προσοχή των μέσων ενημέρωσης, ωστόσο, θα πρέπει να επικεντρωθεί στην άνοδο των λαϊκιστικών κομμάτων, αν και υπήρξε μια μικτή εικόνα σε ολόκληρη την ήπειρο. Στη Γερμανία, τη χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό των ευρωβουλευτών, οι ευρωσκεπτικιστές Alternative für Deutschland αναμένεται να κερδίσουν ελάχιστες έδρες. Στην Ιταλία, ο Ματέο Ρέντσι σημείωσε μια ηχηρή νίκη εναντίον του ευρωσκεπτικιστού Κινήματος των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο. Στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο - δύο από τα τρία μεγαλύτερα εκλογικά σώματα μετά τη Γερμανία- οι ευρωσκεπτικιστές ξεπέρασαν τις δημοσκοπήσεις με μια αναπάντεχη αύξηση. Στην Ελλάδα, όπου η οικονομική λιτότητα υπήρξε πιο βάναυση, η αντιευρωπαϊκή ψήφος χωρίστηκε μεταξύ της άκρας αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής.
Το πρόβλημα για τους ευρωσκεπτικιστές, ωστόσο, είναι αν μπορούν να κάνουν καμία σοβαρή διαφορά στην πολιτική του κοινοβουλίου. Πρόκειται για ένα ανόμοια μάτσο, χωρίς μεγάλη συμπάθεια ανάμεσά τους. Για να κερδίσουν επιρροή στη νέα συνέλευση, θα πρέπει να σχηματίσουν πολιτικές ομάδες με μέλη σε τουλάχιστον επτά διαφορετικά κράτη μέλη. Ακόμη και τότε, είναι πιθανό να καταλήξουν σε τρεις, αν όχι τέσσερις διαφορετικές ομάδες εθνικιστών σε αντιπαράθεση.
Το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που φιλοξενεί τους Χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελα Μέρκελ από τη Γερμανία, αλλά όχι πλέον και τους βρετανούς Συντηρητικούς του Ντέιβιντ Κάμερον, θα εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μια πρόβλεψη για 211 ευρωβουλευτές. Η κεντροαριστερή ομάδα των Σοσιαλιστών αναμένεται να πάρει κάποιες έδρες, χάρη σε μια ευρεία αντίδραση κατά της οικονομικής λιτότητας και της ύφεσης στη Νότια Ευρώπη, αλλά θα υπολείπονται 200, σύμφωνα με τις αρχικές προβλέψεις.
Έτσι, η μόνη αξιόπιστη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο για να μπορεί να περάσει νομοθεσία θα είναι μια «μεγάλη συμμαχία» μεταξύ των δύο. Η Μέρκελ έχει συνηθίσει σε αυτό, γιατί ηγείται μιας παρόμοιας συμμαχίας αριστεράς-δεξιάς στο Βερολίνο. Ο Φρανσουά Ολάντ και ο Κάμερον θα δυσκολευτούν να το κατανοήσουν. Σίγουραθαείναινωθρήκαιδυσκίνητη.
Ούτε η φιλελεύθερη ομάδα ALDE, η οποία έχασε σε μεγάλο βαθμό τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στη Γερμανία, ούτε η Ομάδα των Πρασίνων, η τέταρτη μεγαλύτερη «οικογένεια» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα είναι αρκετά μεγάλες για να δώσουν στην κεντροδεξιά ή στην κεντροαριστερά αρκετές ψήφους για τον προσδιορισμό της πορεία της μελλοντικής νομοθεσίας. Όσο για τους λαϊκιστές, σαφώς τα πήγαν καλύτερα εκεί όπου ο θυμός ήταν μεγαλύτερες έναντι του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου. Αυτό ήταν τόσο μια εξέγερση εναντίον των παραδοσιακών εθνικών κομμάτων, όσο και εναντίον της απόμακρης έννοιας της «Ευρώπης».
Στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία , ωστόσο, το κυρίαρχο θέμα τόσο του UKIP όσο και του Εθνικού Μετώπου ήταν και ο έλεγχος της μετανάστευσης και η αντίθεση σε κάτι που ονομάζεται «Βρυξέλλες». Στα παλαιά κράτη μέλη, πολλοί ψηφοφόροι δεν έχουν ακόμη να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα μιας πολύ διευρυμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι πολιτικοί σε πολλές χώρες - κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο, έναν παθιασμένο υποστηρικτή της διεύρυνσης της ΕΕ- δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν τις συνέπειες στους εκλογείς τους. Τώρα πληρώνουν το τίμημα της αμέλειας τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
blogs.ft.com
Η περισσότερη προσοχή των μέσων ενημέρωσης, ωστόσο, θα πρέπει να επικεντρωθεί στην άνοδο των λαϊκιστικών κομμάτων, αν και υπήρξε μια μικτή εικόνα σε ολόκληρη την ήπειρο. Στη Γερμανία, τη χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό των ευρωβουλευτών, οι ευρωσκεπτικιστές Alternative für Deutschland αναμένεται να κερδίσουν ελάχιστες έδρες. Στην Ιταλία, ο Ματέο Ρέντσι σημείωσε μια ηχηρή νίκη εναντίον του ευρωσκεπτικιστού Κινήματος των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο. Στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο - δύο από τα τρία μεγαλύτερα εκλογικά σώματα μετά τη Γερμανία- οι ευρωσκεπτικιστές ξεπέρασαν τις δημοσκοπήσεις με μια αναπάντεχη αύξηση. Στην Ελλάδα, όπου η οικονομική λιτότητα υπήρξε πιο βάναυση, η αντιευρωπαϊκή ψήφος χωρίστηκε μεταξύ της άκρας αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής.
Το πρόβλημα για τους ευρωσκεπτικιστές, ωστόσο, είναι αν μπορούν να κάνουν καμία σοβαρή διαφορά στην πολιτική του κοινοβουλίου. Πρόκειται για ένα ανόμοια μάτσο, χωρίς μεγάλη συμπάθεια ανάμεσά τους. Για να κερδίσουν επιρροή στη νέα συνέλευση, θα πρέπει να σχηματίσουν πολιτικές ομάδες με μέλη σε τουλάχιστον επτά διαφορετικά κράτη μέλη. Ακόμη και τότε, είναι πιθανό να καταλήξουν σε τρεις, αν όχι τέσσερις διαφορετικές ομάδες εθνικιστών σε αντιπαράθεση.
Το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που φιλοξενεί τους Χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελα Μέρκελ από τη Γερμανία, αλλά όχι πλέον και τους βρετανούς Συντηρητικούς του Ντέιβιντ Κάμερον, θα εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μια πρόβλεψη για 211 ευρωβουλευτές. Η κεντροαριστερή ομάδα των Σοσιαλιστών αναμένεται να πάρει κάποιες έδρες, χάρη σε μια ευρεία αντίδραση κατά της οικονομικής λιτότητας και της ύφεσης στη Νότια Ευρώπη, αλλά θα υπολείπονται 200, σύμφωνα με τις αρχικές προβλέψεις.
Έτσι, η μόνη αξιόπιστη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο για να μπορεί να περάσει νομοθεσία θα είναι μια «μεγάλη συμμαχία» μεταξύ των δύο. Η Μέρκελ έχει συνηθίσει σε αυτό, γιατί ηγείται μιας παρόμοιας συμμαχίας αριστεράς-δεξιάς στο Βερολίνο. Ο Φρανσουά Ολάντ και ο Κάμερον θα δυσκολευτούν να το κατανοήσουν. Σίγουραθαείναινωθρήκαιδυσκίνητη.
Ούτε η φιλελεύθερη ομάδα ALDE, η οποία έχασε σε μεγάλο βαθμό τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στη Γερμανία, ούτε η Ομάδα των Πρασίνων, η τέταρτη μεγαλύτερη «οικογένεια» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα είναι αρκετά μεγάλες για να δώσουν στην κεντροδεξιά ή στην κεντροαριστερά αρκετές ψήφους για τον προσδιορισμό της πορεία της μελλοντικής νομοθεσίας. Όσο για τους λαϊκιστές, σαφώς τα πήγαν καλύτερα εκεί όπου ο θυμός ήταν μεγαλύτερες έναντι του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου. Αυτό ήταν τόσο μια εξέγερση εναντίον των παραδοσιακών εθνικών κομμάτων, όσο και εναντίον της απόμακρης έννοιας της «Ευρώπης».
Στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία , ωστόσο, το κυρίαρχο θέμα τόσο του UKIP όσο και του Εθνικού Μετώπου ήταν και ο έλεγχος της μετανάστευσης και η αντίθεση σε κάτι που ονομάζεται «Βρυξέλλες». Στα παλαιά κράτη μέλη, πολλοί ψηφοφόροι δεν έχουν ακόμη να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα μιας πολύ διευρυμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι πολιτικοί σε πολλές χώρες - κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο, έναν παθιασμένο υποστηρικτή της διεύρυνσης της ΕΕ- δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν τις συνέπειες στους εκλογείς τους. Τώρα πληρώνουν το τίμημα της αμέλειας τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
blogs.ft.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου