Από μια θέση στις Βρυξέλλες μέχρι μια θέση στον παιδικό σταθμό της γειτονιάς και από μια θέση για τον κάδο απορριμμάτων «μπροστά στο σπίτι» μέχρι μια θέση πάρκινγκ, τα παζάρια με «αντάλλαγμα» την ψήφο καλά κράτησαν και αυτή την προεκλογική περίοδο....
Μπορεί η θέση στο Δημόσιο να μην έχει πια ανταλλακτική αξία, ωστόσο τα αιτήματα των ψηφοφόρων –άλλα επιτακτικά, προϊόντα μιας δεινής πραγματικότητας, άλλα παράλογα, σχεδόν εκβιαστικά– δεν έχουν τελειωμό και διατυπώθηκαν από τους ψηφοφόρους με σαφήνεια για ακόμη μία φορά.
«Να σε πιάνει η καρδιά σου, μεγάλοι άνθρωποι να σπάνε μπροστά σου και να κλαίνε». Υποψήφιος περιφερειάρχης (Ν.Δ.) θυμάται για την «Κ» δύο περιπτώσεις ψηφοφόρων που ήρθαν στο γραφείο του ζητώντας, τι άλλο, δουλειά. «Πενηντάρηδες οικογενειάρχες που έχουν χάσει τα πάντα. Βρίσκονται σε απελπισία, ζητούν δουλειά είτε για τους ίδιους είτε για τα παιδιά τους. “Ο,τι υπάρχει, θα κάνω τα πάντα”». Η ίδια αγωνία κρύβεται και στο πλημμυρισμένο από μέιλ inbox υποψήφιου ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. «Από την πρώτη στιγμή που ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου, άρχισα να λαμβάνω βιογραφικά, δεκάδες βιογραφικά, από νέους ανθρώπους που ζητούσαν δουλειά στο γραφείο στις Βρυξέλλες σε περίπτωση που εκλεγώ». Ανθρωποι με προσόντα, επιστήμονες, με μάστερ και διδακτορικά, σημειώνουν στο περιθώριο του μέιλ: «Χρειάζομαι δουλειά».
Δουλειά, δουλειά, δουλειά. «Οχι όμως με την παλαιοκομματική έννοια», διευκρινίζει ο κ. Γιώργος Κρικρής, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στη Ν. Σμύρνη. «Ο κόσμος γνωρίζει ότι η έννοια του διορισμού στο Δημόσιο δεν υφίσταται πια. Ξέρουν ότι και να το ζητήσουν, δεν μπορούν να μπουν στον δήμο μόνιμα. Μπορούν όμως να ζητήσουν τη διασύνδεση του δήμου με την επιχείρησή τους ή δουλειά σε εταιρείες και θεσμούς που συνεργάζονται με τον δήμο». Τα άλλα «ρουσφέτια» που ζητήθηκαν κατά κόρον την προεκλογική περίοδο ήταν η είσοδος του παιδιού στον δημοτικό παιδικό σταθμό που είναι δωρεάν, «σουλούπωμα» στο παρκάκι μπροστά από το σπίτι («έχει πολλά η Νέα Σμύρνη»), διευκόλυνση στη γραφειοκρατία για έναρξη επιχείρησης. «Το τελευταίο είναι αίτημα όλων των ηλικιών και δεν αφορά μόνο προσωπικά ρουσφέτια. Θες τρεις μήνες για να ανοίξεις μαγαζί στη Ν. Σμύρνη». Οπως λέει ο κ. Κρικρής, είναι πολλοί οι υποψήφιοι που πορεύονται στην προεκλογική περίοδο με συγκεκριμένες υποσχέσεις, «αλλά είναι σε κάλπικο επίπεδο».
Στην επαρχία είναι διαφορετικά. «Εδώ η κοινωνία έχει μια σχετική αυτάρκεια και μεγάλη αλληλεγγύη», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Κυριάκος Αντωνόπουλος, που για 49 ψήφους δεν βρέθηκε στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στη Σκύρο. «Δεν είναι όπως στην Αθήνα, όπου υπάρχουν άνθρωποι που πεινούν και ψάχνουν στα σκουπίδια. Εδώ σχεδόν δεν υπάρχει σπίτι χωρίς μποστάνι ή ζώα, ενώ όσοι έχουν ανεπτυγμένη την οικιακή οικονομία δίνουν ο ένας στον άλλο. Τα αιτήματα εδώ αφορούν την ανεργία, καθώς έχει διαλυθεί η οικοδομή, και την καθημερινότητα, ένα δημόσιο περιβάλλον αξιοπρεπές εφόσον στηριζόμαστε και στον τουρισμό». Ωστόσο, υπάρχει και η αρνητική πλευρά. «Ακριβώς επειδή γνωριζόμαστε, ο κόσμος ζητάει προσωπική εξυπηρέτηση. Πολλοί ζητούν να “χωθούν” στις δημοτικές δομές, για παράδειγμα. Στην Αθήνα δεν ισχύει αυτό, εφόσον όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει το ΑΣΕΠ. Στην επαρχία αυτού του είδους τα ρουσφέτια είναι ακόμα πολύ ζωντανά».
Ο Στέλιος στον Βύρωνα, που αποφάσισε να «κατέβει» διαμερισματικός σύμβουλος Αθηναίων, κατόπιν παρότρυνσης των θαμώνων του καφενείου του, έχει σημειώσει για αστείο στον πίνακα των ανακοινώσεων: «Στους δύο καφέδες, ένα ρουσφέτι δώρο». «Ηρθαν κάποιοι και μου ζήτησαν, αν βγω, να τακτοποιήσω το θέμα των κάδων τους. Εχει μάθει ο κόσμος ότι με τη νομότυπη οδό δεν βγάζει άκρη και προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του με γνωστούς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λάθος πόρτα χτύπησαν».
Σε αυτές τις εκλογές παρατηρήθηκε έντονα το φαινόμενο ψηφοφόροι να ξαναψηφίσουν εκείνον που «τακτοποίησε» στην προηγούμενη θητεία του το «θεματάκι» τους. Ο Νίκος, π.χ., ψήφισε δήμαρχο Αθηναίων με μοναδικό γνώμονα ότι έβαλε κάδο μπροστά από το σπίτι του. Η Ελενα, από την άλλη, ξαναψήφισε τον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο Βριλησίων επειδή δημιούργησε την ομάδα... τένις που του είχε ζητήσει.
Ο κόσμος αγωνιά
Αλλοι πάντως υποστηρίζουν ότι η εποχή των ρουσφετιών έχει παρέλθει. «Οι εποχές που οι ψηφοφόροι ζητούσαν χάρες από τους υποψηφίους ή περίμεναν προσωπικά ανταλλάγματα έχουν περάσει», λέει στην «Κ» ο κ. Παντελής Καψής, υποψήφιος ευρωβουλευτής με την «Ελιά». «Ο κόσμος πλέον που έρχεται στις πολιτικές συγκεντρώσεις μπορεί να είναι λιγότερος από ό,τι παλιότερα, αλλά θέλει να ακούσει, να συζητήσει πολιτικά και να εκφράσει τις αγωνίες του για τα ζητήματα που τον απασχολούν. Από την προσωπική μου εμπειρία στις περιοδείες που έκανα, συγκράτησα την αγωνία του κόσμου για την ενότητα της Δημοκρατικής Παράταξης, κι αν μου ζητούσαν κάτι, αυτό ήταν να παραμεριστούν οι προσωπικές στρατηγικές και όλοι μαζί να δώσουμε ενωμένοι τη μάχη των ευρωεκλογών». «Οι άνθρωποι έχουν προβλήματα, αλλά δεν ζητούν προσωπικές χάρες», είναι η αίσθηση της κ. Βάσως Κιντή, υποψήφιας ευρωβουλευτού με το «Ποτάμι». «Καθαρότητα στην πολιτική και καθαρές θέσεις ζητούν απλώς».
*ρεπορτάζ Λίνα Γιάνναρου/αναδημοσίευση από Καθημερινη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου