Η περίπτωση Άδωνι και οι ανεπάγγελτοι, τεμπέληδες υπουργάρες

Ο Άδωνις Γεωργιάδης θα είναι ο νέος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ.. Την ανακοίνωση έκανε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ύστερα από
συνάντηση τους στο Μέγαρο Μαξίμου, λέγοντας πως ο κ. Γεωργιάδης είναι «από τα πιο άξια, ικανά και μαχητικά στελέχη που διαθέτει η παράταξη».

Με το Άδωνι Γεωργιάδη μπορείς να διαφωνήσεις για χίλια δύο πράγματα. Ότι είναι τηλεπαραθυράτος, ότι περνούσε πολύ χρόνο στην τηλεόραση και τα social media. Κάποιοι τον χαρακτήρισαν πολύ… δεξιό ή πολύ λαϊκιστή. Άλλοι, κυρίως κάποιοι ανεπάγγελτοι αριστεροί του είπαν ότι είναι τηλεπωλητής βιβλίων λες και είναι ντροπή να εργάζεσαι.

Μέχρι και την προσωπική του ζωή, την Μανωλίδου, τον χαρακτηρισμό «μπουμπούκος» και τις μύριες εκρήξεις του κ. Γεωργιάδη μπορεί κανείς να θυμηθεί και να τον κατηγορήσει.

Για ένα όμως δεν μπορεί κανείς να πει τίποτε. Ότι ο Άδωνις δεν κρύφτηκε ποτέ. Όσο καιρό ήταν υπουργός Υγείας, ποτέ δεν κρύφτηκε στο άνετο γραφειάκι του. Ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή, ήταν στα νοσοκομεία αντιμέτωπος με τους εργαζόμενους και κινδύνευσε να φάει ξύλο. Ήρθε σε αντιπαράθεση με όλους και άνοιξε μέτωπα παντού. Αλήθεια, τελικά όποιος υπουργός δεν ανοίγει μέτωπα είναι άξιος και ικανός ή μήπως είναι ένας αδιάφορος πολιτικός που δεν κάνει τίποτε, δεν έρχεται σε ρήξεις και δεν αλλάζει αυτά που πρέπει να αλλάξει;

Δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να υποστηρίξουμε τον κ. Γεωργιάδη. Και τα λάθη του τα έκανε και τον εαυτό του αδίκησε. Ωστόσο, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να κάνουμε την αντιπαραβολή με τους υπουργούς που πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Υπήρχαν και υπάρχουν κυβερνητικά στελέχη που δεν ξέρουμε καν ότι βρίσκονται στην κυβέρνηση. Άχρωμοι, άοσμοι και άγευστοι, μια πολιτική σούπα που υπάρχει απλά και μόνο για να έχει κάποιου είδους εξουσία και έναν καλό μισθό αλλά και για να βολεύει όσους δικούς του μπορεί. Τέτοιοι υπουργοί υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν.

Τουλάχιστον ο Άδωνις με τα χίλια μειονεκτήματά του, πάλεψε γι’ αυτό που πίστευε ότι πρέπει να γίνει. Οι άλλοι υπουργάρες που κάνουν αισθητή την παρουσία τους μόνο όταν κυκλοφορούν με τις μαύρες λιμουζίνες, τι να πουν;

Και τελικά τι χρειάζεται αυτή η χώρα περισσότερα σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Ανθρώπους που σπάνε αυγά για να κάνουν ομελέτα, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρνουν ή τεμπέληδες και ανεπάγγελτους αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς που γίνονται πολιτικοί μόνο για δημόσιες σχέσεις;

Antinews.gr