Πολιτικό παιχνίδι για έναν

Είναι σαφές ότι παρά το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν υπάρχει εσωτερική αμφισβήτηση του Αντώνη Σαμαρά, παρά τα όσα γράφουν συστημικά ΜΜΕ.

Ο Αντώνης Σαμαράς διαπιστώνει ότι δεν είναι εύκολο να τεθούν υπό αμφισβήτηση οι σημαντικότερες επιλογές της κυβέρνησής του και ξέρει πώς να κινηθεί το επόμενο διάστημα. Πολλοί ξαφνιάστηκαν όταν πληροφορήθηκαν ότι σε 36 ώρες είδε Κώστα Καραμανλή και Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ είναι σε ανοικτή γραμμή με Δημήτρη Αβραμόπουλο και Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Είναι σαφές ότι παρά το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν υπάρχει εσωτερική αμφισβήτηση, παρά τα όσα γράφουν συστημικά ΜΜΕ. Στα «σοβαρά και τα μεγάλα» οι «διαφωνούντες» υποχωρούν ατάκτως.

Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα οι περισσότεροι ξεχνάνε τι λένε στο καφενείο της Βουλής σε συναδέλφους τους και δημοσιογράφους για ενδεχόμενη άρση της στήριξης της κυβέρνησης και ξαφνικά εκφράζουν τη χαρά τους για τους χειρισμούς του Πρωθυπουργού, που τους βρίσκουν σύμφωνους! Η παραίτηση του Χάρη Θεοχάρη από τη θέση του ΓΓ εσόδων, θεωρήθηκε για όλους μια νίκη.

Ο Αντώνης Σαμαράς, τεσσεράμιση χρόνια μετά την ανάδειξή του στην προεδρία της ΝΔ, επικρατεί κατά κράτος και επιβάλλει την ηγεμονία του, χωρίς μάλιστα να συναντά ιδιαίτερες αντιστάσεις. Αντιθέτως, τα πράγματα βαίνουν καλύτερα από όσο θα μπορούσαν να φανταστούν και οι πλέον ενθουσιώδεις υποστηρικτές του.

Πολλοί γνωστοί «αντιφρονούντες» στα ΜΜΕ, «τρόφιμοι» πρωϊνάδικων δείχνουν εσχάτως ως και ευχαριστημένοι από όσα λέει ο Πρωθυπουργός. Ο ίδιος το ξέρει και γι’ αυτό θα κάνει κινήσεις να ενισχύσει την άποψη ότι η παράταξη είναι ενωμένη και ο ίδιος είναι πρόεδρος όλης της ΝΔ.

Όλα αυτά βεβαίως δεν συμβαίνουν τυχαία. Όσοι συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά είχαν φοβηθεί μετά τις ευρωεκλογές ότι οι εκλογικές απώλειες θα ενίσχυαν τις εσωκομματικές φωνές διαψεύδονται.

Πρώτον, διότι ως τώρα δεν υπήρξαν καν άξιες λόγου αντιπαραθέσεις, ακόμη και όταν ο Πρωθυπουργός διατύπωσε προτάσεις και θέσεις που μόλις προ καιρού ορισμένοι θα τις θεωρούσαν «δεξιές».

Και, δεύτερον, διότι τα στελέχη που φιλοδοξούν να διαδραματίσουν ρόλο εσωκομματικής αντιπολίτευσης όχι μόνο δεν διαθέτουν συνοχή ομάδας, ηγεσία και ενιαίες απόψεις, αλλά αντιθέτως κατατέμνονται σε επιμέρους«παρέες», με αντίστοιχες συμπεριφορές.

Αν προστεθούν και ορισμένοι άλλοι, ασύντακτοι, τότε προκύπτει ότι ο βασικός πυρήνας των «εκ πεποιθήσεως διαφωνούντων» ισούται με έναν περιορισμένο αριθμό στελεχών που δίνουν την εντύπωση ότι αντιπολιτεύονται τον Πρωθυπουργό στα λόγια αλλά για ιδιοτελείς λόγους.

Ο ίδιος επιχειρεί να διαμορφώσει μια νέα κατάσταση στο κόμμα του και στην κυβέρνησή του με την προσδοκία ότι αυτό θα συμπαρασύρει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Φυσικά στην επιτυχία του εγχειρήματος φαίνεται να βοηθά η εκπληκτική εμμονή του στη λογική των«καθαρών λύσεων»αλλά και το... αστέρι του! Για το οποίο όλο και περισσότεροι μιλούν πλέον.


Μάρκος Αυρήλιος