Αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας θα έπρεπε να τον εφεύρουμε για να μας θυμίζει κάθε φορά ότι υπάρχουν και χειρότερα από αυτά που ζούμεΑκόμη κι αν μια κυβέρνηση είναι κακή, ακόμη κι αν γίνονται τραγικά λάθη, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός της θα μας θυμίζουν ότι ο πάτος του βαρελιού είναι πιο κάτω ακόμη.
Το βλέπουμε καθημερινά με τις επαφές του κ. Τσίπρα με αυτούς που στην Ελλάδα βρίζει. Μένει να κλειστεί το ραντεβού με τον Σόιμπλε και την Μέρκελ για να ολοκληρωθεί το χάλι του.
Βρίζει τον Ντράγκι και σπεύδει να τον συναντήσει. Τα αριστερά παπαγαλάκια λένε ότι έθεσε θέμα διαγραφής του χρέους, όμως, πολύ αμφιβάλλουμε να έγινε κάτι τέτοιο. Διότι αν είχε συμβεί αυτό θα έκαναν μέχρι και διακαναλική συνέντευξη για να το διαλαλήσουν. Ο Τσίπρας πήγε, άκουγε και δεν μιλούσε. Πέταξε και μια – δυο αριστερές ανοησίες και έφυγε κάνοντας τις δημόσιες σχέσεις που πρέπει για κάποιον που διεκδικεί την εξουσία.
Κι από την άλλη έχει συνεχείς συναντήσεις με τον Σουλτς, τον Φέρχοφσταατ, φωτογραφίζεται με ευρωπαϊκό αέρα, στηρίζει τον Γιούνκερ. Το φιλοευρωπαϊκό προφίλ που σιγά – σιγά κτίζει και η ευρωπαϊκή στροφή που κάνει βεβαίως δε συνάδουν με την εδώ συμπεριφορά του.
Στην Ελλάδα ανακαλύπτει νέα μνημόνια και μέτρα και τα καταγγέλλει, μιλά για «Τσιριμώκους», επιτίθεται στη νέα κυβέρνηση, υβρίζει τον Στουρνάρα, επιμένει στα διάφορα πάνελ να στέλνει τους χειρότερους λαϊκιστές του κόμματός του προκειμένου να συνεχίσουν να λένε τις ανοησίες τους για αυξήσεις μισθών και διαγραφές χρέους.
Ο Τσίπρας του Τέξας, που γίνεται πλέον και Τσίπρας των Βρυξελλών, συνεχίζει να κρατά το σκληρό αριστερό προφίλ του όταν μιλάει στην Ελλάδα. Ωστόσο, πολύ σύντομα αποδείχθηκε ότι έχει μεγάλο πρόβλημα. Διότι στις ευρωεκλογές ψηφίστηκε για τη δήθεν ριζοσπαστικοποίησή του. Για την… εναλλακτική πρόταση που έκανε, για μια διαφορετική διέξοδο –έστω και ψεύτικη- που έδωσε στους Ελληνες.
Πώς όμως συνάδει αυτή η νέα πρόταση εξουσίας που στηρίζεται στην διαφορετική στάση της Ελλάδας απέναντι στους δανειστές με τα ανοίγματα σε πιο φιλελεύθερους δρόμους; Και τι να πιστέψει ο ελληνικός λαός, ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ όταν από τη μια βλέπει τον Τσίπρα να αγκαλιάζει τους Ευρωπαίους αξιωματούχους και από την άλλη ακούει τον ίδιο να το παίζει «κοκοράκι» στην Αθήνα;
Θα έχει όμως πρόβλημα ο κ. Τσίπρας και με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Ηδη κάποιες φωνές που ακούγονται δείχνουν οργισμένες με την στροφή που γίνεται και ζητούν να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πιο… αριστερό κόμμα. Διαβάστε μόνο τι έχει γράψει πρόσφατα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης:
«Η ταχεία προσπάθεια για τη διαμόρφωση ενός ακόμα πιο πλήρους, ακόμα πιο συγκροτημένου, ακόμα πιο συνεκτικού, πιο κωδικοποιημένου και πιο εύληπτου ριζοσπαστικού μεταβατικού προγράμματος προοδευτικής διεξόδου, παραγωγικής ανασυγκρότησης και σοσιαλιστικής προοπτικής».
Κι επίσης: «Το άνοιγμα ισχυρού μετώπου απέναντι στο ονομαζόμενο «Κέντρο» με όλα τα προσωνύμιά του, της «Κεντροδεξιάς» και της «Κεντροαριστεράς», τα οποία συνιστούν την άλλη έκφραση του νεοφιλελευθερισμού, της «νεοαποικιοποίησης» και των τροϊκανών – μνημονιακών επιλογών».
Το μήνυμα του Λαφαζάνη κι άλλων, επομένως, είναι να αφήσει ο Τσίπρας τις… δεξιές στροφές και να γίνει πιο ριζοσπαστικός ήτοι να τα σπάσει με την Ευρώπη και να συνεχίσει να μιλά για διαγραφές χρέους, αυξήσεις μισθών κ.λπ. Και μπορεί η προοπτική της εξουσίας να τους ενώνει προς το παρόν, δεν θα αργήσει όμως η μέρα που ο Τσίπρας θα χαριεντίζεται με τον Σόιμπλε «για το καλό της Ελλάδας» και οι αριστεροί σύντροφοί του θα του κουνάνε μαντίλι.
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου