Καλύτερα μια τακτική ήττα παρά μια στρατηγική;

Το ερώτημα για ην κυβέρνηση είναι ένα: Θέλει μια τακτική ήττα, ή επιλέγει μια στρατηγική ήττα; Θέλει να διακινδυνεύσει μια μάχη που μπορεί και να την κερδίσει, ή θέλει να χάσει ολοκληρωτικά τον πόλεμο;

Στην ανάρτηση «Εκλογές το Φθινόπωρο;» γράφουμε ότι σύμφωνα με δημοσίευμα της Real News ο συνεργάτης του κ. Σαμαρά Χρύσανθος Λαζαρίδης εισηγείται την προκήρυξη πρόωρων εκλογών το Φθινόπωρο αλλά χωρίς να έχει ξεκινήσει η διαδικασία εντός της Βουλής για την ανάδειξη νέου Προέδρου. Η Ν.Δ. κατ’ αυτόν τον τρόπο -και στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχθεί πρώτο κόμμα και ο Αλέξης Τσίπρας σχηματίσει κυβέρνηση- θα μπορεί να προκαλέσει εκλογές τον Μάρτιο του 2015, καθώς η Κουμουνδούρου δεν θα διαθέτει την απαιτούμενη προεδρική πλειοψηφία. Πολύ περισσότερο καθώς μέχρι τότε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχει χρεοκοπήσει αφενός επειδή θα πιεστεί πολύ από τους δανειστές μη διαθέτοντας σχέδιο για τη λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους και αφετέρου δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις στο εσωτερικό της χώρας. Δεν το αντιληφθήκαμε με την πρώτη, προφανώς λόγω ζέστης, αλλά η «μυστική εισήγηση» Λαζαρίδη μοιάζει καταπληκτικά με όσα γράφαμε εδώ στις 4/12/2013 κάτω από τον τίτλο:
Καλύτερα να χάσει ο κ. Σαμαράς μια μάχη παρά τον πόλεμο
Διαβάστε τι γράφαμε τότε μεταξύ άλλων και κρίνετε μόνοι σας:
Τα τελευταία τρία χρόνια οι Έλληνες έχουν γίνει θεατές πολλών «σκληρών» παζαριών με την τρόικα. Πολλών πιστολιών στον κρόταφο, πολλών γαντιών που ρίχτηκαν εκατέρωθεν, πολλών αντιπαραθέσεων της κυβέρνησης με τους τροικανούς. Και πάντα η συμφωνία έκλεινε, και πάντα ο ελληνικός λαός έβγαινε πιο χαμένος, και πάντα η κυβέρνηση δεν μπορούσε να σηκώσει κεφάλι.

Έτσι συμβαίνει και τώρα για μια ακόμα φορά παρά τα θερμά λόγια που επιφύλαξε η κ. Μέρκελ στον κ. Σαμαρά κατά το πρόσφατο ταξίδι του στο Βερολίνο.

Το πρόβλημα όμως είναι πολύ μεγαλύτερο. Ακόμα και συμφωνία να υπάρξει κι αυτήν την φορά, το μεγάλο πρόβλημα είναι η διαπραγμάτευση για το χρηματοδοτικό κενό και φυσικά για το χρέος. Ένα χρέος το οποίο χωρίς γενναίο κούρεμα δεν πρόκειται να μειωθεί ακόμη κι αν… υπήρχε Άγιος Βασίλης και το έπαιρνε πάνω του. Διότι με μεσοβέζικες λύσεις τύπου «μικρότερα επιτόκια, μεγαλύτερη διάρκεια αποπληρωμής» κι άλλα τέτοια τεχνοκρατικά κόλπα το μόνο που θα επιτευχθεί είναι μια μετακύλιση του επαχθούς χρέους στα παιδιά μας...

Το χρέος δεν βγαίνει και πιστεύω ότι αυτό το γνωρίζει καλύτερα από όλους ο ίδιος ο κ. Σαμαράς. Ο οποίος πρέπει επιτέλους να σταματήσει να ακούει τους διάφορους παρατρεχάμενους που του λένε ,γονυπετείς ευλαβικά, ότι «θα σκίσουμε Πρόεδρε». Ας σπάσει την γυάλα κι ας πάει σε κάνα δυο καφενεία και λαϊκά στέκια και να κουβεντιάσει με τον απλό κόσμο. Για να δει πόσο δύσκολο έως αδύνατο είναι να «γυρίσεις» έναν που πιστεύει στην ΧΑ ή τον ΣΥΡΙΖΑ...

Κι έπειτα είναι και το ΠΑΣΟΚ. Το άγος Βενιζέλου. Οι πρασινοφρουροί που συνεχίζουν να κυριαρχούν στην κρατική μηχανή για να ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι όσων τους πληρώσαμε ακριβά. Καταστάσεις που όλοι ξέρουμε ότι θα πληρωθούν cash στην κάλπη.

Το ερώτημα λοιπόν γι αυτήν την κυβέρνηση είναι ένα: Θέλει μια τακτική ήττα, ή επιλέγει μια στρατηγική ήττα; Θέλει να διακινδυνεύσει μια μάχη που μπορεί και να την κερδίσει, ή θέλει να χάσει ολοκληρωτικά τον πόλεμο;

Η κοινή λογική, αλλά και η στοιχειώδης γνώση των κανόνων της τακτικής και της στρατηγικής , επιβάλλουν την προσφυγή στις κάλπες το ταχύτερο δυνατόν δίνοντας στον ελληνικό λαό την ευκαιρία να επιλέξει τι κυβέρνηση θέλει γι’ αυτόν τον τόπο. Μια κυβέρνηση αναβαπτισμένη που θα πάει και θα πει στους δανειστές «φτάνει πια, μας οδηγείτε στην κατάρρευση»; Ή μια «αριστερή» κυβέρνηση που θα τα κάνει μπάχαλο και θα οδηγήσει την Ελλάδα στο χάος;

Σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει κάθε δικαίωμα να πει στον λαό ότι ο ίδιος έκανε τα πάντα για να εμποδίσει την καταστροφή. Ότι υπηρέτησε 24 ώρες το εικοσιτετράωρο μια κατάσταση που ήταν αντίθετη στα προσωπικά πιστεύω του για να σωθεί η Πατρίδα. Θα μπορεί να πει ότι έκανε τα πάντα για να πείσει τους δανειστές να υποχωρήσουν. Ότι διαπραγματεύτηκε με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους, αλλά η Μέρκελ και οι δανειστές είναι αυτοί που είναι. Το μπαλάκι θα περάσει σε αυτούς. Θα θελήσουν μια Ελλάδα υπό συνεχή κοινωνική και πολιτική αναταραχή; Θα θέσουν σε κίνδυνο την «επένδυσή» τους και το μέλλον του ευρώ;

Είναι πιθανό να κερδίσει αυτές τις πρόωρες εκλογές ο κ. Σαμαράς, αν υποθέσουμε εκ τους ασφαλούς ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν θα είναι στη νέα Βουλή , ενώ οι ΑΝΕΛ θα μειωθούν πολύ.

Αλλά εξίσου πιθανόν είναι και να τις χάσει, δεδομένης της δυσαρέσκειας του κόσμου αλλά και της διαλυτικής κατάστασης που επικρατεί σε κόμμα και κοινοβουλευτική ομάδα. Τι θα γίνει τότε; Θα μπορέσει ο κ. Τσίπρας να σχηματίσει κυβέρνηση και με ποιόν; Mε τι πρόγραμμα και ποιους στόχους;Τότε λοιπόν θα καταλάβουν όλοι ποιος είναι στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ προσωπικά θα ευχόμουν να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση, για να ξεμπερδεύουμε μια και καλή. Σε έξι μήνες το πολύ θα παρακαλάνε όλοι τον Σαμαρά να γυρίσει...
Τελικά, ο Σαμαράς δεν έχει να χάσει τίποτε από την προσφυγή στις εκλογές σύντομα. Το πολύ – πολύ να παραδώσει την πρωτιά στον κ. Τσίπρα αλλά όχι και τα κλειδιά του Μαξίμου, διότι το «αριστερό αγόρι» δεν τραβάει.

Θα έχει κερδίσει, όμως, την αξιοπρέπειά του και την εκτίμηση του κόσμου ότι έκανε αυτά που μπορούσε. Και δεν έμεινε στην ιστορία ως άλλος Παπαδήμος που έλεγε «ναι» σε όλα. Ούτε θα έχει την τύχη του ΓΑΠ και του Καραμανλή που του επιφυλάσσουν κάποιοι.

Δύσκολη απόφαση, όμως στα δύσκολα αναδεικνύονται οι ηγέτες. Και ο Σαμαράς έχει τα κότσια. Οι υπόλοιποι που τον περιτριγυρίζουν τα έχουν;

Βασίλης Ζήσης