Όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν

Δεν με ενδιαφέρει αν θα πάτε διακοπές. Δεν θα ζηλέψω έστω κι αν πάτε στη Χαβάη (5-0) ή στο Τρινιντάντ χωρίς Τομπάγκο.



Προσωπικά γυρίζω Αθήνα με το πρώτο πλοίο και θα ξαναφύγω μόνο όταν γίνει ο Τσίπρας Πρωθυπουργός (μου έχει τάξει θέση φαροφύλακα στη Γαύδο).

Δεν ξέρω τι θα κάνει τελικά ο τουρισμός και πόσο ρόλο θα παίξει στη διαμόρφωση του ΑΕΠ, αλλά ας μην παραμυθιαζόμαστε και μεταξύ μας. Ακόμη πουλάμε ήλιο και θάλασσα, ακριβότερα πολλές φορές και από την προ κρίσεως και Γιωργάκη εποχή. Ακτοπλοΐα σταθερή σαν την τροχιά της γης, αλμύρα-λαμαρίνα και σάουνα –γκαράζ. Ο καφές όμως είναι καλύτερος, χωρίς να ακριβύνει, ίσως γιατί τόσα χρόνια Μνημόνιο εκπαιδευτήκαμε στην παρηγοριά…

Στο κλεινόν άστυ όμως οι εξελίξεις είναι κοσμοϊστορικές:

Με άγχωσε η επιλογή Αβραμόπουλου, μέχρι τη στιγμή που διάβασα ότι η Μαρία Δαμανάκη βρήκε δουλειά και δεν θα προστεθεί στις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργων.

Αγχωτικές και οι διακόσιες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου. Οι βουλευτές αισθάνονται ως μετεξεταστέοι καλοκαιριάτικα.

Ο εισαγγελέας προτείνει την παραπομπή Παπακωνσταντίνου. Μπορεί να διώκεται αδίκως, μπορεί να διώκεται για λάθος λόγο, όμως η αίσθηση ότι ουδείς σε δημόσιο αξίωμα δεν είναι ανεξέλεγκτος, είναι ίσως πιο σημαντική από την ίδια την υπόθεση.

Ο Βενιζέλος δεν εστέφθη ακόμη αυτοκράτορας, όπως περίμενα φεύγοντας, ο Μαρινάκης δεν έφερε τον Μέσι (αφού είναι λούζερ),η τρόικα πάει για το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι, η Ντόρα δεν έχει κάνει ακόμη παρέμβαση, κάτι για ρουσφέτια ευρωβουλευτών άκουσα και εξεπλάγην, όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν.

Ή μήπως όχι;


Μ.Ο.