Μόνο ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να φέρει την ανάπτυξη

Αμεση εκκαθάριση του ιδιωτικού τομέα από την κόπρο του … Ανδρέα και θέσπιση ενός πλαισίου φορολογικού, επενδυτικού, ελεγκτικού ικανού να υποστηρίξει την
σταθερότητα της αγοράς, την ελκυστικότητα των επενδύσεων και ένα μίνιμουμ υγιούς ανταγωνιστικότητας.

Έχουμε γράψει πάμπολλες φορές και οι περισσότεροι θαρρώ συμφωνούμε, πως ανάπτυξη μπορούμε να αναμένουμε μονάχα από τον ιδιωτικό τομέα. Το πρόγραμμα ΣΕΣ μπορεί να βοηθήσει αλλά δεν επαρκεί, ενώ το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων θα αργήσει αρκετά να ξαναπάρει μπρος για τον απλούστατο λόγο πως «λεφτά δεν υπάρχουν».

Ποιος ιδιωτικός τομέας όμως είναι ικανός να φέρει την ανάπτυξη; Μήπως το κρατικοδίαιτο εκείνο κομμάτι του που εξακολουθεί ακόμη να απομυζά τον δημόσιο κορβανά; Μήπως οι επιχειρήσεις των μπετατζήδων μεγαλοκαναλαρχών και μιντιαρχών, που το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι το επόμενο θαλασσοδάνειο που θα φάνε στην υγεία των κορόιδων φορολογουμένων; Μήπως η «ευγενής» ελίτ του «επιχειρείν με τα λεφτά των άλλων», που περιμένει με αδημονία το νέο ΣΕΣ να την ξελασπώσει και να ξανα-γεμίσει «επενδυτικά κουφάρια» την χώρα από άκρη σε άκρη;

Η παρούσα κυβέρνηση, παρά τα όσα της σούρνουν κάποιοι, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, παρά τα λάθη της που δεν αφήνουμε ασχολίαστα εδώ μέσα, τα έχει καταφέρει να τιθασεύσει τα τεράστια διπλά ελλείμματα της χώρας. Δεδομένου πως η «βιωσιμότητα» του χρέους μας είναι σχεδόν εξασφαλισμένη από τους εταίρους και δανειστές μας και δεν θα έπρεπε να απασχολεί στα σοβαρά κανέναν συμπατριώτη μας τούτη την ώρα, εκείνο που μένει είναι να γίνουν γρήγορα και αποτελεσματικά βήματα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, δηλαδή προς την στήριξη και ενίσχυση των παραγωγικών ιδιωτικών επενδύσεων.

Το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης αν θέλει πραγματικά να υπάρξει υγιής, παραγωγική, διατηρήσιμη, και εξωστρεφής ανάπτυξη, είναι, πρώτον η άμεση εκκαθάριση του ιδιωτικού τομέα από την κόπρο του … Ανδρέα και δεύτερον, η χωρίς καθυστέρηση θέσπιση ενός πλαισίου φορολογικού, επενδυτικού, ελεγκτικού ικανού να υποστηρίξει την σταθερότητα της αγοράς, την ελκυστικότητα των επενδύσεων και ένα μίνιμουμ υγιούς ανταγωνιστικότητας.

Οι σοβαρές και υγιείς επενδύσεις, αυτές δηλαδή που θα φέρουν «φρέσκο» χρήμα στην αγορά και θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, απαιτούν συνήθως, σταθερή και χαμηλή φορολογία, κέρδη και ανυπαρξία αθέμιτου ανταγωνισμού.

Χρειάζεται δηλαδή άμεσες ενέργειες η κυβέρνηση προς δύο κατευθύνσεις: αρχικά να επιχειρήσει την εκ βάθρων αλλαγή του δημόσιου τομέα ώστε να μεταβληθεί από τροχοπέδη (διαφθορά, γραφειοκρατία, αναποτελεσματικότητα) σε στήριγμα όσων επιθυμούν να επενδύσουν, περιοριζόμενος στον ελεγκτικό και διορθωτικό ρόλο που έχει στις περισσότερες αναπτυγμένες οικονομίες του κόσμου, ενώ παράλληλα να εκκαθαρίσει το συντομότερο δυνατόν τον ιδιωτικό τομέα, από εκείνους τους θυλάκους κρατικοδίαιτης, θολής, παρασιτικής, διαπλεκόμενης, μιζαδόρικης και αεριτζίδικης επιχειρηματικότητας που σαν καρκίνωμα καταστρέφει δεκαετίες τώρα την πραγματική οικονομία της χώρας.

Όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει να φορολογεί άγρια ό,τι κινείται αλλά και ό,τι μένει ακίνητο, ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής, όσο θα διατηρεί έναν δημόσιο τομέα – φόβητρο για κάθε επιχειρηματική απόπειρα, όσο θα συνεχίσει να ανέχεται την διαπλεκόμενη κρατικοδίαιτη «επιχειρηματική αλήτ» της με τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις τους και τους «φορτωμένους» τραπεζικούς τους λογαριασμούς στις Ελβετίες και στις νήσους Καϋμάν, όσο θα επιτρέπει την σύναψη και άλλων θαλασσοδανείων που θα καταλήξουν στις γνωστές τσέπες των ολίγων «οικογενειών» που ρουφάνε το μεδούλι του τόπου εδώ και δεκαετίες, ουδείς εχέφρων και σοβαρός επενδυτής Έλλην ή ξένος πρόκειται να έρθει να βάλει τα ωραία του λεφτουδάκια σε παραγωγική επένδυση στην χώρα μας.

Με αυτόν τον τρόπο, και δεδομένου πως τα πρωτογενή πλεονάσματα για να διατηρηθούν χρειάζονται πραγματική οικονομία και αληθινή ανάπτυξη, η ανεργία θα μένει στα σημερινά απαράδεκτα ποσοστά της, η φορολογία θα ροκανίζει σιγά-σιγά και τις τελευταίες αποταμιεύσεις των νοικοκυραίων και της μεσαίας τάξης και μοιραία, θα έρθει ο … Αλέξης. Ο οποίος θα μειώσει την ανεργία προσλαμβάνοντας αβέρτα στο δημόσιο και θα πληρώσει τους νέους και παλιούς δημόσιους υπαλλήλους αυξημένους μισθούς και συντάξεις, φορολογώντας βαρύτερα τον ιδιωτικό πλούτο των ολίγων! Η απόλυτη εκδοχή του «οικονομικού αέναου» δηλαδή και είναι σχεδόν βέβαιο πως οσονούπω, οι οικονομικοί εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ (Μηλιός, Σταθάκης και τα άλλα παιδιά), οδεύουν ακάθεκτοι προς το πρώτο ελληνικό ΝΟΜΠΕΛ οικονομίας!

Αν δεν θέλουμε να ζήσουμε τον τραγέλαφο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι επιτακτική ανάγκη η κυβέρνηση να προχωρήσει ΑΜΕΣΑ στις κινήσεις που αναφέραμε παραπάνω. Με τις θυσίες του λαού μας καταφέραμε να γεμίσουμε την καρδάρα με το γάλα. Είναι κρίμα να την χύσουμε στο παρα πέντε προς όφελος ενός διογκωμένου, αναποτελεσματικού και ανοργάνωτου δημόσιου τομέα και μερικών εκατοντάδων ή έστω χιλιάδων κρατικών «πελατών» και «προμηθευτών» που δεν λένε με τίποτε να αφήσουν από τα λερωμένα χέρια τους την κουτάλα. Την ίδια κουτάλα που «ταΐζει» και τα στόματα επιόρκων υπαλλήλων και πουλημένων πολιτικών που πρέπει να τσακιστούν μαζί με τα αφεντικά τους.


Akenaton