Αυτή τη δύσκολη στιγμή για τους Έλληνες εκεί, το ΥΠΕΞ αποφάσισε να εγκαταλείψει την πόλη.
Αν μέχρι πρότινος ο στόχος της Μόσχας ήταν η “Ομοσπονδιοποίηση” της Ουκρανίας, τώρα μάλλον αυτό αποτελεί παρελθόν. Ο στόχος τώρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις, είναι η πλήρης αποσταθεροποίηση της χώρας. Και ποιος ξέρει, στη συνέχεια το μοίρασμα των ιματίων. 'Η τουλάχιστον, η εκδήλωση μιας νέας έκρηξης στο Κέντρο του Κιέβου, που θα ανατρέψει την κυβέρνηση, θα μηδενίσει το πολιτικό κοντέρ της Ουκρανίας, και όλα πάλι από την αρχή, αλλά με δεσπόζουσα αυτή τη φορά θέση της Μόσχας, και όχι έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα μετά τον Φεβρουάριο, οπότε η Ρωσία απώλεσε τον έλεγχο στο Κίεβο.
Παράλληλα, όμως, είναι ένα ακραίο παιχνίδι με τη φωτιά που παίζει ο Πούτιν. Κι' αυτό διότι αν δεν πετύχει στρατιωτικά στη μαζική αντεπίθεση που ξεκίνησε στη Νότιο Ουκρανία, με στόχο το σημαντικό λιμάνι της Μαριούπολης, το μόνο που θα καταφέρει, είναι να συσπειρώσει όλους τους Ουκρανούς απέναντι στον “εισβολέα”. Σε αυτή την περίπτωση, ο πόλεμος θα γενικευθεί, και είναι δύσκολο να τον κερδίσει το Κρεμλίνο. Σήμερα, τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Ουκρανοί βιάζονται να δημιουργήσουν στρατιωτικά-πολιτικά τετελεσμένα μέσα στις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, αν είναι δυνατόν. Κι' αυτό διότι, όταν τους επόμενους μήνες αρχίσουν τα κρύα, στρατιωτικές επιχειρήσεις εδάφους είναι εξαιρετικά δύσκολο να διεξαχθούν.
Οι αλλαγές που σημειώνονται τις τελευταίες ημέρες, πάντως, είναι θεαματικές. Εκεί που οι ρώσοι αντάρτες ήταν περικυκλωμένοι, αίφνης βρέθηκαν, όχι μόνο να περνούν σε αντεπίθεση, αλλά να προκαλούν εκατόμβες θυμάτων στους Ουκρανούς, να έχουν περικυκλώσει μεγάλες ουκρανικές δυνάμεις, και να απειλούν νευραλγικής σημασίας πόλεις. Το Κίεβο υποστηρίζει ότι ήδη έχει εισβάλλει τακτικός ρωσικός στρατός και υποστηρίζει τους αντάρτες, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε δεινή θέση οι δυνάμεις του. Γι΄ αυτό κάνει συνεχείς εκκλήσεις, ιδιαίτερα από χτες για ΝΑΤΟϊκή βοήθεια. Η Ρωσία, αντίθετα, ισχυρίζεται ότι δεν έχει στείλει κανέναν στρατιώτη της εκεί.
Μπορεί οι ισχυρισμοί του Κιέβου να είναι υπερβολικοί, και να εντάσσονται στο πλαίσιο της παραπληροφόρησης και προπαγάνδας από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι αναταραχές στη χώρα, αλλά ουδείς μπορεί να πιστέψει ότι και οι Ρώσοι λένε αλήθεια. Άλλωστε, και στην περίπτωση της Κριμαίας, ενώ επίσημα, ο ίδιος ο Πούτιν ισχυριζόταν -τουλάχιστον στην αρχή- ότι δεν υπάρχει ρωσικός στρατός, η περιοχή είχε κιόλας καταληφθεί. Κατόπιν βέβαια, οι Ρώσοι στρατιώτες έβαλαν τα διακριτικά -τα οποία αρχικώς δεν φορούσαν- και φάνηκε πεντακάθαρα τι είχε συμβεί. Πάντως, και οι ισχυρισμοί του Κιέβου για μαζική ρωσική εισβολή, μάλλον δεν ισχύουν. Φαίνεται πως σίγουρα έχουν σταλεί δυνάμεις, εφόδια εξοπλισμοί και στρατιωτικοί σύμβουλοι από τη Ρωσία, αλλά επουδενί αυτό που περιγράφει το Κίεβο.
Και τώρα, κατ' αντιστοιχία την ίδια τακτική με την Κριμαία ακολούθησε ο Πούτιν. Μια ημέρα αφότου χαιρέτησε δια χειραψίας τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Ποροσένκο, παρουσία μάλιστα της Επιτρόπου για την Εξωτερική Πολιτική, Κ.Αστον, στο Μίνσκ (Λευκορωσία), οι αντάρτες ξεκίνησαν μαζικότατη στρατιωτική επιχείρηση στο Νότο. Να σημειωθεί ότι η συνάντηση στο Μίνσκ έγινε για να βρεθεί κάποια διέξοδος στην ουκρανική κρίση (!).
Η Μαριούπολη και το ελληνικό προξενείο
Οι αντάρτες, οι οποίοι πάντως αυτοπροβάλλονται ως τακτικός στρατός της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ, ήδη έχουν καταλάβει την παράλια πόλη Νοβοαζόφσκ, ανάμεσα στην Μαριούπολη και τα ρωσικά σύνορα. Είναι σε απόσταση μερικών δεκάδων χιλιομέτρων από τη Μαριούπολη. Στην πόλη έχουν συρρεύσει όλες οι υπάρχουσες εκεί κοντά ουκρανικές δυνάμεις, την έχουν οχυρώσει, και αναμένεται μεγάλη αιματοχυσία, εφόσον εκδηλωθεί επίθεση.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αποφάσισε να κλείσει το προξενείο μας. Εννοείται πως δεν πρόκειται για παιχνιδάκι και πρέπει να προστατευθούν οι διπλωματικές μας αρχές. Ωστόσο, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ο βαθμός της απειλής για τον ντόπιο πληθυσμό, δεδομένου, αφενός ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πόλης τρέφει φιλορωσικά αισθήματα, αφετέρου ότι οι Ρώσοι σίγουρα θα θέλουν να έχουν τις μικρότερες δυνατές απώλειες από τον τοπικό πληθυσμό για λόγους καθαρά προσεταιρισμού και διεθνούς επικοινωνιακής εικόνας. Εκτός από την ασφάλεια του διπλωματικού προσωπικού, η Ελλάδα πρέπει να κοιτάξει και την ηθική -αλλά και πρακτική, εάν χρειαστεί- υποστήριξη των Ομογενών. Και η σημερινή κίνηση απογοήτευσε. Και η εικόνα που μας μετέφεραν Έλληνες από εκεί, είναι ότι υπάρχει απογοήτευση. Σε ορισμένες περιπτώσεις δε, αγανάκτηση.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος βέβαια, φρόντισε να καλυφθεί και να πετάξει το μπαλάκι στον εκεί πρόξενό μας, Δημήτρη Παπανδρέου. Αυτός, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του το ΥΠΕΞ, ζήτησε να κλείσει το προξενείο, και το αίτημά του έγινε δεκτό.
“Λόγω της επιδείνωσης των συνθηκών ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή της Μαριούπολης, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών -αναφέρει η ανακοίνωση- αποδέχθηκε την εισήγηση του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στη Μαριούπολη, Δημήτριου Παπανδρέου, για άμεση μεταφορά της έδρας του Γενικού Προξενείου και προσωρινή της μετεγκατάσταση στην πόλη του Ντνιπροπετρόβσκ, η οποία βρίσκεται εντός της προξενικής δικαιοδοσίας του Γενικού Προξενείου”. Βέβαια, είτε το προξενείο μεταφερθεί στην σχετικά -για τα δεδομένα της μεγάλης Ουκρανίας- πόλη, Ντνιπροπετρόβσκ, δεν έχει καμμία σημασία. Είναι σαν να μην υπάρχει. Ποιος θα μπορέσει να φύγει για να απευθυνθεί στο προξενείο από μια περικυκλωμένη πόλη που αύριο ίσως ξεκινήσει ο πόλεμος; Ίσως χρειαστεί η άμεση παρέμβαση κάποιου διπλωμάτη για τη διάσωση κάποιου Έλληνα ή για επιχείρηση εκκένωσης κάποιων ευαίσθητων ομάδων των Ομογενών. Ποιος θα τα κάνει αυτά επιτόπου; Κανονικά, με όσο ρίσκο κι αν ενέχει μια τέτοια απόφαση, το προξενείο θα έπρεπε να μείνει ανοικτό.
Τα υπόλοιπα που αναφέρει το ΥΠΕΞ στην ανακοίνωσή του ότι “βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με το Ουκρανικό ΥΠΕΞ, προκειμένου να διασφαλισθεί η ασφάλεια των Ελλήνων Ομογενών που διαβιούν στην Ουκρανία”, και οι πληροφορίες που διαρρέονται ότι “βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τους εκπροσώπους της κοινότητας”, είναι μ' άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου