Ποιος δεν θα ήθελε μια κυβέρνηση η οποία έπειτα από ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα δε θα προχωρούσε σε πλειοδοσία υποσχέσεων; Ποιος δεν θα ήθελε να υπάρξει αποκατάσταση των αδικιών αύριο αν είναι δυνατόν;
Ποιος δεν θα ήθελε να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, να μειωθούν οι λογαριασμοί, να λιγοστέψουν οι φόροι; Είναι θεμιτό και βεβαίως για την Ελλάδα είναι και απολύτως αναγκαίο να υπάρξει άρση των σφοδρών επιπτώσεων σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Το θέμα όμως είναι αν η ελληνική οικονομία είναι έτοιμη να το κάνει αυτό. Αν είναι έτοιμη να βουλιάξει στη δεξαμενή της παροχολογίας. Με απλά λόγια: Υπάρχουν τα… μπικικίνια για να πληρωθούν όλες αυτές οι υποσχέσεις που κάνουν από εδώ κι από εκεί διάφοροι όψιμοι κοινωνιστές; Και ρώτησε κανείς τους δανειστές αν δέχονται να συνεχίσουν να μας πληρώνουν για να κάνουν κάποιοι πολιτικοί το «κομμάτι» τους;
Ο λαϊκισμός είναι «φθηνός» γιατί όλες τις φορές είναι… τζάμπα. Δεν κοστίζει σε κανέναν να δίνει υποσχέσεις, αντιθέτως μάλιστα βγαίνει κερδισμένος διότι απευθύνεται στο κομματικό και προσωπικό του ακροατήριο, στα ψηφαλάκια που δίνουν τα πάντα για το εφήμερο και δε δίνουν δεκάρα για το μέλλον της χώρας. Και μπορεί ο λαϊκισμός να είναι τζάμπα, το κόστος του ωστόσο είναι τεράστιο για την ελληνική οικονομία.
Από το 2010 η χώρα, δηλαδή οι πολίτες, κάνουν απίστευτες θυσίες. Η Ελλάδα έχει μπει σε ένα δρόμο, νοικοκυρεύει τα οικονομικά της. Βάζει 10 στα ταμεία και ξοδεύει τα 8, της μένουν και 2 δηλαδή. Δεν δανείζεται για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Δεν πηγαίνει ικετεύοντας πλέον και γονατιστή να της δώσουν χρήματα για να μην χρεοκοπήσει. Και τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα όταν θα μπορεί να βγει άνετα στις αγορές, με χαμηλό κόστος ώστε να μην αναγκάζεται να δανείζεται από τους μηχανισμούς στήριξης και τις χώρες.
Ποιοι είναι αυτοί λοιπόν που θα τολμήσουν να βάλουν μπουρλότο στην εθνική προσπάθεια; Ποιοι είναι αυτοί οι λαϊκιστές που θα θέσουν σε κίνδυνο τις θυσίες του ελληνικού λαού στο όνομα μιας πρόσκαιρης ικανοποίησης του ενδεχομένως δίκαιου αιτήματος της κοινωνίας για ελαφρύνσεις;
Το συμπέρασμα είναι λοιπόν πως αν κάποιοι υπουργοί θέλουν να εξαργυρώσουν με ψηφαλάκια τη δήθεν φιλολαϊκή πολιτική τους καλύτερα να πάνε σπίτια τους από τώρα. Καλύτερα η χώρα να βρεθεί στον ενάρετο δρόμο αργά αλλά με σταθερά βήματα παρά να καταστραφεί. Διότι οι δανειστές εύκολα θα μας εγκαταλείψουν οι δε περιβόητες αγορές ακόμη πιο εύκολα θα μας καταστρέψουν.
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου