Κουκουλόπουλος: «Γεωργία και κτηνοτροφία δίνουν απάντηση στον εφιάλτη της ανεργίας»

Σημερινή ομιλία για την νέα ΚΑΠ..

             

«Η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία, μαζί με τη μεταποίηση και τις εξαγωγές, δίνουν χειροπιαστή απάντηση στον εφιάλτη της ανεργίας.

Δημιουργούν εισόδημα, νέες θέσεις εργασίας και δίνουν δουλειά σε άλλους κλάδους της οικονομίας. Καμιά πολιτική και αναπτυξιακή πρόταση δεν έχει νόημα αν δε δίνει απάντηση στην ανεργία και η αγροτιά δίνει την πιο χειροπιαστή απάντηση. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη δύναμη της κοινής μας προσπάθειας.  Όλη η ελληνική κοινωνία προσβλέπει σήμερα στην αγροτιά και πιστεύει στις δυνατότητες της. Για να στηρίξει όμως η αγροτιά την πατρίδα πρέπει όλοι μαζί να της δώσουμε τη δύναμη να σηκώσει το μεγάλο βάρος».

            Αυτό τόνισε ο Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Πάρις Κουκουλόπουλος παρουσιάζοντας σήμερα το πρωί (στο αμφιθέατρο του ΤΕΙ στην Κοζάνη) τα βασικά σημεία της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (Κ.Α.Π.), σε εκδήλωση που οργάνωσε το Ε.Β.Ε. Κοζάνης και το Υπουργείο, στο πλαίσιο της 30^ης Έμποροβιοτεχνικής και Γεωργικής Έκθεσης Δυτικής Μακεδονίας.

            Ο κ. Κουκουλόπουλος έκανε λόγο ακόμα και για «ειρηνική επανάσταση που συντελείται στην ελληνική ύπαιθρο που εκφράζεται με τη ριζική αλλαγή στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων».    

            Υπογράμμισε δε ακόμα ότι «το επόμενο βήμα είναι η άμεση εκπόνηση ενός ρεαλιστικού προγράμματος που θα δίνει λύσεις σε νευραλγικά θέματα, όπως η μείωση του κόστους παραγωγής, η ρευστότητα και η φορολόγηση του αγροτικού εισοδήματος.

Γι΄ αυτό πιστεύω ότι η αγροτιά δικαιούται μέρισμα από το δημοσιονομικό πλεόνασμα όχι με τη μορφή εισοδηματικής ενίσχυσης, αλλά ως συμβολή στην αναπτυξιακή της προσπάθεια.

Γι΄ αυτό στο ΥΠ.Α.Α.Τ. δίνουμε έναν καθημερινό αγώνα με όλα τα στελέχη και τις υπηρεσίες ώστε να σταθούμε αποτελεσματικά δίπλα στον Έλληνα αγρότη».

            Ολόκληρη η ομιλία του Υπουργού έχει ως εξής:      

«Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Π.Α.) που μπαίνει σε εφαρμογή από την 1^η Ιανουαρίου του 2015 είναι για μας ζωτικής εθνικής σημασίας.

Αφορά πρώτιστα τους αγρότες και όσους ενεργοποιούνται στη μεταποίηση και τις εξαγωγές, αλλά μας αφορά εξίσου όλους τους Έλληνες.

Η πατρίδα μας βγαίνει από μια περίοδο πρωτοφανών και επώδυνων θυσιών και η παραγωγική της ανασυγκρότηση είναι το μέγα ζητούμενο, αλλά και το μεγάλο δίδαγμα της κρίσης.  Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν έφεραν τα μνημόνια την κρίση, αλλά η κρίση τα μνημόνια.

Πουθενά αλλού δεν αποτυπώνεται τόσο ανάγλυφα και καθαρά αυτή η αλήθεια όσο στην αντίστροφη πορεία δύο δεικτών.

Την υπερσυγκέντρωση πλούτου, δύναμης και ανθρώπων σ΄ έναν τόπο, την Αθήνα, από τη μια και στη συρρίκνωση της αγροτικής μας παραγωγής ταυτόχρονα με τη γήρανση του αγροτικού πληθυσμού και τη μείωση του από την άλλη.

Ακριβώς γι΄ αυτό η χώρα πασχίζει για την παραγωγική της ανασυγκρότηση και έχει φυσικά τεράστια σημασία πού και πώς διατίθενται τα 20 δις ευρώ της Κ.Α.Π.

Η ελληνική πρόταση, ο εθνικός μας φάκελος όπως λέγεται, ετοιμάστηκε με γνώμονα αυτά τα δεδομένα και με απόλυτο σεβασμό στις θυσίες των πολιτών.

Κεντρικός στόχος της πρότασης είναι ένας παραγωγικός αγροτικός τομέας, στήριγμα της ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας και της υπαίθρου που:

·         Συνεισφέρει στην απασχόληση.

·         Καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες της χώρας με υψηλής ποιότητας προϊόντα.

·         Εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα στους παραγωγούς, τους μεταποιητές και εξαγωγείς.

·         Δημιουργεί συνέργειες με άλλους τομείς.

·         Στηρίζει το εμπορικό ισοζύγιο.

·         Διασφαλίζει την αειφόρο περιβαλλοντική, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξή του.

Όλα αυτά ακούγονται φιλόδοξα και κάποιοι μπορεί να τα πουν χιλιοειπωμένα, κι όμως είναι στο χέρι μας.

Αρωγός μας σε αυτή την προσπάθεια είναι η αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής που εγκαταλείπει το μοντέλο των ιστορικών δικαιωμάτων, δηλαδή της «αποσύνδεσης των ενισχύσεων από την παραγωγή» και συνδέει τις ενισχύσεις με τη γη που παράγει.

Το δεύτερο σημείο που χαρακτηρίζει τις ευρωπαϊκές αποφάσεις είναι η ευελιξία στα κράτη – μέλη. Και εδώ γίνεται με την πρότασή μας η μεγάλη τομή.

Εξαντλούμε το δικαίωμά μας να μεταφέρουμε πόρους από τις άμεσες ενισχύσεις σε διαρθρωτικές πολιτικές και στοχευμένες ενισχύσεις.

ü  Η ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού,

ü  Οι σύγχρονες μορφές οργάνωσης των αγροτών σε ομάδες παραγωγών και υγιείς συνεταιρισμούς, όπως και οι διεπαγγελματικές οργανώσεις,

ü  Η αποφασιστική μεταφορά πόρων στην κτηνοτροφία,

ü  Η στήριξη εξωστρεφών ποιοτικών  προϊόντων και της μεταποίησης,

ü  Η απόλυτη προτεραιότητα στην ικανοποίηση των αναγκών άρδευσης,

ü  Η γενναία στήριξη περιοχών με φυσικούς περιορισμούς,

ü  Η στοχευμένη αναδιάρθρωση καλλιεργειών,

ü  Η κινητοποίηση περισσότερων δυνάμεων με την αποκέντρωση πόρων στις περιφέρειες είναι εργαλεία  με ονοματεπώνυμο που δίνουν υπόσταση στην προσπάθεια για μια μεγάλη διαρθρωτική αλλαγή στον πρωτογενή τομέα.

Το τρίτο χαρακτηριστικό της νέας ΚΑΠ είναι η περιφερειοποίηση των άμεσων ενισχύσεων και αξιοποιείται με την πρόταση των τριών περιφερειών.

Οι τρεις περιφέρειες – βοσκότοποι, δενδρώνες, αρόσιμες εκτάσεις – έχουν διακριτότητα μεταξύ τους και συνεκτικότητα στο εσωτερικό τους και αποτελούν υπόβαθρο για την αποτελεσματικότητα των διαρθρωτικών πολιτικών.

Ειρηνική επανάσταση

Το ερώτημα δεν είναι αν όλα αυτά μπορούν να γίνουν πράξη αλλά αν έχουμε δικαίωμα επιστροφής στο παρελθόν και τις πρακτικές που όλοι γνωρίζουμε.

Σε ολόκληρη την ελληνική ύπαιθρο συντελείται μια ειρηνική επανάσταση που εκφράζεται με τη ριζική αλλαγή στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Η άρδευση παντού προηγείται της βελτίωσης π.χ. του επαρχιακού δρόμου.  Πριν από  τρία – τέσσερα  χρόνια ήταν αλλιώς.

Ολοένα και περισσότεροι νέοι όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης στρέφουν το ενδιαφέρον τους σε δράσεις που σχετίζονται με τον πρωτογενή τομέα. Πρόκειται για βαθιά αξιακό ζήτημα που συνιστά τομή στη συλλογική μας συνείδηση που κινήθηκε νωχελικά για δεκαετίες στην παροχή υπηρεσιών και τόπο απασχόλησης, κατά προτίμηση, την πρωτεύουσα.

Είναι, τέλος, και ένα τρίτο κραυγαλέο γεγονός. Ο πρωτογενής τομέας είναι προνομιακό πεδίο για συνέργειες με δύο συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας μας που έχουν προοπτική και πρέπει να στηριχτούν. Είναι ο τουρισμός και η βιομηχανία τροφίμων και ποτών που αποτελεί φωτεινή εξαίρεση στον κρατικοδίαιτο ελληνικό καπιταλισμό.

Η απάντηση είναι κρυστάλλινη και απλή. Στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ελλάδα του 2009, ούτε μπορούμε, ούτε πρέπει να γυρίσουμε.

Αξίζει λοιπόν να προσπαθήσουμε και αξίζει διπλά για έναν πολύ ουσιαστικό λόγο.

Οι Έλληνες πρέπει να ενωθούμε ξανά.

Δεν πρόκειται για ρητορικό σχήμα, ούτε για ηθικοπλαστική προσέγγιση.

Ο εθνικός διχασμός τη δεκαετία του 1920 συμπίπτει και συνδέεται με το δράμα 1.200.000 προσφύγων.

Ο εμφύλιος διχασμός το 1946-49 συμπίπτει και συνδέεται με 1.200.000 μετανάστες.

Σήμερα, είμαστε αντιμέτωποι πάλι με 1.200.000 ανέργους αυτή τη φορά.

Όλοι οι Έλληνες ξέρουμε τι ακολούθησε τους διχασμούς. Χρόνια σκληρά και δύσκολα, χρόνια άνυδρα και πέτρινα.

Δεν είναι ο διχασμός στο εθνικό μας DNA γι΄ αυτό πρέπει να ενωθούμε.

Και οι λαοί ενώνονται και ακολουθούν όταν υπάρχει προσδοκία.

Η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία, μαζί με τη μεταποίηση και τις εξαγωγές, δίνουν χειροπιαστή απάντηση στον εφιάλτη της ανεργίας.

Δημιουργούν εισόδημα, νέες θέσεις εργασίας και δίνουν δουλειά σε άλλους κλάδους της οικονομίας.

Καμιά πολιτική και αναπτυξιακή πρόταση δεν έχει νόημα αν δε δίνει απάντηση στην ανεργία και η αγροτιά δίνει την πιο χειροπιαστή απάντηση.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη δύναμη της κοινής μας προσπάθειας.

Όλη η ελληνική κοινωνία προσβλέπει σήμερα στην αγροτιά και πιστεύει στις δυνατότητες της.

Για να στηρίξει όμως η αγροτιά την πατρίδα πρέπει όλοι μαζί να της δώσουμε τη δύναμη να σηκώσει το μεγάλο βάρος.

Είναι γι΄ αυτό που πιστεύω ότι στις δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες το επόμενο βήμα είναι η άμεση εκπόνηση ενός ρεαλιστικού προγράμματος που θα δίνει λύσεις σε νευραλγικά θέματα, όπως η μείωση του κόστους παραγωγής, η ρευστότητα και η φορολόγηση του αγροτικού εισοδήματος.

Είναι για αυτό που πιστεύω ότι η αγροτιά δικαιούται μέρισμα από το δημοσιονομικό πλεόνασμα όχι με τη μορφή εισοδηματικής ενίσχυσης, αλλά ως συμβολή στην αναπτυξιακή της προσπάθεια.

Είναι γι΄ αυτό που στο ΥΠ.Α.Α.Τ. δίνουμε έναν καθημερινό αγώνα με όλα τα στελέχη και τις υπηρεσίες ώστε να σταθούμε αποτελεσματικά δίπλα στον Έλληνα αγρότη.

Είναι γι΄ αυτό που καταβάλλονται υπεράνθρωπες προσπάθειες για να γίνονται οι πληρωμές στην ώρα τους».