Καταρχήν μια διευκρίνιση: Γράφω στον ενικό γιατί μια κραυγή αγωνίας
δεν αρθρώνεται στον πληθυντικό. Eίμαι «ο άγνωστος blogger» που σου ξανάγραψε σε ανάλογες ιστορικές στιγμές, στον αγώνα κατά της Ντόρας. Αυτός που πάλεψε για να εκλεγείς και αυτός που, μετά την εκλογή σου, κάλεσες σε διαρκή διάλογο,αλλά τον ξέχασες, όπως όλοι οι πριν από σένα πρωθυπουργοί την βάση.
Στήριξα εσένα και μόνο, πιστεύοντας ότι αποτελείς την τελευταία ελπίδα για την πατρίδα, κόντρα σε προσωπικές πολιτικές πεποιθήσεις για το κόμμα της ΝΔ.
Αλλιώς δεν επρόκειτο να ταυτιστώ με τον Κυριάκο, για παράδειγμα. Ούτε με την φίλη του την Βούλτεψη και τον Κύρτσο. Ούτε με εκείνους που αποκαλούσαμε «εξαπτέρυγα της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ» και σήμερα αποτελούν τον κορμό της κυβέρνησης (Μητσοτάκης, Δένδιας, Βαρβιτσιώτης κλπ)
Δεν μου είναι άγνωστα τα βαρίδια του παρελθόντος και οι οργανωτικές αδυναμίες. Ούτε είμαι ο τυπικά ανυπόμονος ψηφοφόρος, που θέλει σε τέσσερις μήνες να ανατραπεί το Σύμπαν. Μήπως όμως, παρά τα αντικειμενικά «βαρίδια», η κατάσταση έγινε πέραν του δέοντος μπάχαλο;
Δύο φορές η ΝΔ κυβέρνησε σαν πασοκικό κακέκτυπο επειδή δεν μπορούσε να υπερβεί το κομματικό κράτος που παραλάμβανε. Κυρίως όμως επειδή δεν μπορούσε να αντιστρέψει το «ήθος ΠΑΣΟΚ» που είχε επιβληθεί στην κοινωνία. Να υποθέσω λοιπόν ότι η τωρινή συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ σημαίνει ότι επιδιώκεται η ΝΔ να πάρει την θέση του;
Με την απειλή του κινδύνου χρεοκοπίας επιχειρούν να απαλείψουν από τη συλλογική μνήμη τα ανομήματα της διακυβέρνησης 1981-2004 και κυρίως την ευθύνη του ΠΑΣΟΚ για την πρωτογενή δημιουργία του χρέους. Αυτό εξασφαλίζει προς το παρόν την συγκυβέρνηση, αλλά αν το καταφέρουν θα καταστήσουν τη ΝΔ συνένοχη.
Με άλλοθι την «οικονομική χρεωκοπία» επιβάλλουν μείωση της εθνικής κυριαρχίας και τις εξελίξεις που αυτό επιφέρει στα ανοιχτά εθνικά θέματα. Βλέπε πρακτικές Βενιζέλου στα εθνικά θέματα.
Με τους πολίτες συμπιεσμένους από την οικονομική κρίση και αδύναμους να αντιδράσουν δυναμικά επιβάλλουν, αριθμητικά και σημειολογικά, την αλλοίωση ενός εθνικού σώματος που θα τους αμφισβητήσει εκλογικά στο μέλλον. Βλέπε «Ποτάμια». «Ψεκασμένους» και λοιπούς αστείους.
Εάν όλα αυτά υλοποιηθούν σύμφωνα με τις επιδιώξεις τους, ακόμα και να σε κάνω στις επερχόμενες εκλογές με «μαγικό ραβδί», πρωθυπουργό δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα από την πολιτική ατζέντα που έχεις.
Μιλώ για το τέλος του δικομματισμού. Για μια «Νέα Μεταπολίτευση» όχι όμως όπως την διακηρύσσεις. Άλλης κοπής.
Ας μου επιτραπεί γι’ αυτό να ανακαλέσω ότι αρχές Οκτωβρίου του 2009, όταν με τη Ντόρα πανθομολογούμενο «φαβορί» για την αρχηγία της ΝΔ, είχαμε καταθέσει την πρόταση «οι μηχανισμοί αντιπαλεύονται με κινήματα από τη βάση». Και έγινες εσύ αρχηγός της ΝΔ.
Σήμερα κατατίθεται και πάλι η πρόταση :
Η καθεστωτική πολιτική των διαπλεκόμενων νταβατζήδων που σε υπονομεύουν σταθερά και ανυποχώρητα αντιπαλεύετε μόνο με κοινωνικό μέτωπο. Μόνο ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο, στη βάση εθνικού προσδιορισμού, της διατήρησης εθνικής ταυτότητας και των κεκτημένων, με μια οικονομικό-κοινωνική πολιτική που θα επιδιώκει να αγκαλιάσει ψηφοφόρους όλων των κομμάτων, και με δημιουργία –ίσως και ακραίας- πολιτικής πόλωσης μπορεί να οδηγήσει στην διατήρηση της εξουσίας.
Υπάρχει ένα εγγενές πρόβλημα. Η αστική Δεξιά ιστορικά, εκτός από την ακραία εκδοχή της, την Ακροδεξιά, δεν αναμείχθηκε σε «μέτωπα»
Δεν προσιδιάζει ο χαρακτήρας του συντηρητικού αστού στην «μετωπική» προπαγάνδα και δράση. Και κάποιοι θα πουν : προτείνεις η Δεξιά να γίνει Αριστερά;
Όχι φυσικά. Αλλά όταν λες «δεν χαρίζουμε την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνική ευαισθησία στην Αριστερά» οφείλεις να αποδεικνύεις ότι μπορείς να πάρεις τη θέση της στην υπεράσπιση των ευρέων τάξεων των κοινωνικά ασθενέστερων. Ή απλά να ξαναβρείς (προς το παρόν) το χορταριασμένο μονοπάτι προς την «Λαϊκή Δεξιά».
Η ΝΔ πέθανε εδώ και πολλά χρόνια. Καιρός να την αναστήσουμε με μια νέα δεξιά. Και λέω «δεξιά», επειδή μόνο οι κομπλεξικοί μεσαιοχωρίτες χρησιμοποίησαν τον όρο κεντροδεξιά». Είδατε τον Τσίπρα να μιλάει για «κεντροαριστερά» ή μόνο για «αριστερά»;
Και για να κλείνω. Υπεύθυνος για την σημερινή κρίση και την ογκούμενη αμφισβήτηση της ΝΔ, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο κακό της εαυτός. Βγες έξω στον κόσμο, μίλα με τους παλιούς σου φίλους. Όλοι θα σου μιλήσουν για το «περιβάλλον», ή για ορισμένους συνεργάτες σου. Από την κεφαλή ξεκινάνε άλλωστε οι αλλαγές και έχουμε να πούμε πολλά για την περίοδο από το 2009 μέχρι σήμερα.
Άρχισε λοιπόν το ξεκαθάρισμα. Και ξεκίνα με εκείνους που αποδεδειγμένα δεν νοιάζονται για την κυβέρνηση και την χώρα, ούτε για σένα. Αλλά για την προσωπική τους ατζέντα και τις σχέσεις τους με τους νταβατζήδες
BloggerX
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου