τα εδάφη και τα οικονομικά συμφέροντα, γράφει ο Edgar S. Hasse, προτεστάντης θεολόγος και εκδότης της Hamburger Evening Journal.
Οι Χριστιανοί, οι Γεζίντι και οι σιίτες που έπρεπε να εγκαταλείψουν τις ζωές τους στο Ιράκ για να ξεφύγουν από τους «ιερούς πολεμιστές» έχασαν τα πάντα. Χωρίς δισταγμό, οι μαχητές του ISIS πήραν τα χρήματα και τα κοσμήματα τους. Αφαίρεσαν ακόμα και μικροσκοπικά σκουλαρίκια βάρους μισού γραμμαρίου από μωρά 6 μηνών, μαζί με τα Pampers τους. Αυτό γίνεται στο όνομα του προφήτη Αλλάχ και της Σαρία. Οι μισθοφόροι επικαλούνται το Κοράνι και διώκουν άτομα με διαφορετικές πεποιθήσεις με σπαθιά και καλάσνικοφ. Όσοι δεν φεύγουν έχουν τρεις επιλογές: να γίνουν Σουνίτες, να πληρώσουν πολλά χρήματα - ή να πεθάνουν.
Οι θρησκευτικοί πόλεμοι έχουν θύματα και σε άλλα μέρη του κόσμου. Στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, χριστιανοί και μουσουλμάνοι μάχονται μέχρι θανάτου. Στην ασιατική Μιανμάρ, βουδιστές μοναχοί τσακίζουν τα κρανία των μουσουλμάνων, επειδή αλλιώς «θα μας κόψουν τα κεφάλια», όπως λέει ο μοναχός Wira Thu από ένα μοναστήρι στο Μάνταλεϊ. Εν τω μεταξύ, στη Νιγηρία η ισλαμική ομάδα Μπόκο Χαράμ τρομοκρατεί μη-μουσουλμάνους και απαγάγει μαθήτριες στο όνομα του Αλλάχ.
Προκαλεί πραγματικά η θρησκεία αυτόν τον τρόμο; Είναι η θρησκεία πραγματικά το «δηλητήριο στο αίμα», όπως είπε κάποτε ο συγγραφέας Σαλμάν Ρούσντι; Θεολόγοι και εθνολόγοι συζητούν εδώ και καιρό εάν η θρησκεία προκαλεί τη βία ή αν η πίστη καλλιεργεί την ειρήνη. Ιδού μία θέση: Δεν είναι η πίστη στον Αλλάχ, τον Γιαχβέ ή τον Θεό που εξαπολύει βίαια θρησκευτικά κίνητρα. Απαιτούνται περισσότερα, όπως ο υπερβάλλων ζήλος για την εξουσία, τον πλούτο, την επιρροή, τη σεξουαλική ικανοποίηση και τη δίψα για αίμα. Τα θρησκευτικά συστήματα παρέχουν απλώς τη μάσκα με την οποία μπορεί να κρυφτεί η κοινοτοπία του κακού. Οι σκοτωμοί και οι ληστείες τιμωρούνται τόσο από τον Θεό όσο και από τον Αλάχ.
Ένας μουσουλμάνος άνδρας εργαζόταν για πάνω από 30 χρόνια σε ένα χριστιανικό μοναστήρι στη Μοσούλη. Βοηθούσε τις μοναχές στις δουλειές του ποδαριού. Μετά ήρθαν οι τρομοκράτες. Όταν οι μοναχές άρχισαν να προσπαθούν να διασώσουν μερικά από τα υπάρχοντά τους πριν φύγουν από τις αιμοδιψείς ορδές, ο μουσουλμάνος πήρε ένα τρακτέρ και άρχισε, μπροστά στις μοναχές, να λεηλατεί το μοναστήρι και να παίρνει μαζί του ό,τι δεν ήταν καρφωμένο στο πάτωμα.
Ο Χαλδαίος Καθολικός Επίσκοπος Εμίλ Σιμούν Νόνα είπε αυτή την ιστορία σε μια πρόσφατη επίσκεψή του στη Γερμανία. Και δεν είναι η μόνη. Όπου οι ισλαμιστές μισθοφόροι της τζιχάντ κατέλαβαν γη για το χαλιφάτο τους, υπάρχουν φόνοι, λεηλασίες και ληστείες. Και δεν είναι μόνο οι μαχητές του ISIS που δρουν χωρίς ενδοιασμούς. Πρώην γείτονες των χριστιανών και των Γεζίντι επωφελούνται από την ευκαιρία για αυτο-πλουτισμό. Ακριβώς όπως ο μουσουλμάνος στο μοναστήρι.
Ο καθηγητής Γκύντερ Σλέε, διευθυντής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Σάαλε της Γερμανίας, αποδεικνύει στο αγγλόφωνο βιβλίο του «Πώς κατασκευάζονται οι εχθροί» πώς οι αυτό-αποκαλούμενοι θρησκευτικοί πόλεμοι έχουν πολύ μικρή σχέση με τη θεολογία και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Αντίθετα, οι αιτίες αυτών των συγκρούσεων είναι κοινωνικές και οικονομικές. Ο Σλέε προσδιορίζει ένα είδος ιερών πολεμιστών «που δεν έχουν ιδέα για τη θρησκεία τους».
Η πραγματικότητα
Η πραγματική πηγή της βίας είναι ο αγώνας για τους υλικούς και πολιτικούς πόρους. «Στην περίπτωση της Συρίας και του Ιράκ, ο πόρος για τον οποίο πολεμούν είναι το κράτος» λέει ο Σλέε. «Η απόκτηση της εξουσίας του κράτους μπορεί να είναι αυτοσκοπός ή ένα μέσο για άλλους πόρους και τομείς δράσης, όπως το νερό ή το πετρέλαιο, για παράδειγμα. Μέχρι στιγμής, το ISIS έχει καταλάβει 17 κοιτάσματα πετρελαίου στη Συρία και το Ιράκ. Το Ίδρυμα Carnegie εκτιμά ότι οι πωλήσεις πετρελαίου στη μαύρη αγορά θα αποφέρουν ένα δισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο.
Στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ο πόλεμος επίσης αφορά τους πόρους. Με περιοδικές διακοπές, η μουσουλμανική μειονότητα πολεμά την χριστιανική πλειοψηφία. Για δεκαετίες, οι Χριστιανοί και η χριστιανικά προσανατολισμένη κυβέρνηση κάνουν διακρίσεις εναντίον των μουσουλμάνων, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 15 % του πληθυσμού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη βία, με τη χριστιανική πολιτοφυλακή Αντι-Μπαλάκα και τη μουσουλμανική συμμαχία Σελέκα να πολεμούν μεταξύ τους.
Ο Dieudonné Nzapalainga, ο καθολικός Αρχιεπίσκοπος του Μπανγκί, λέει ότι ούτε ένας ιερέας, ιμάμης ή πάστορας δεν έδωσε εντολή να σκοτώσουν. Ήταν πάντα οι πολιτικοί που ανήκαν σε κάποια ομάδα. «Αυτή», λέει, «δεν είναι μια θρησκευτική σύγκρουση. Είναι μία στρατιωτικο-πολιτική σύγκρουση». Η ιστορία δείχνει επίσης ότι ο πραγματικός λόγος για τις θρησκευτικές συγκρούσεις είναι το οικονομικό συμφέρον - η θρησκεία παρέχει απλώς ένα πλαίσιο κυρώσεων. Όταν οι Άραβες επεκτάθηκαν στον 7ο και τον 8ο αιώνα, το έκαναν για τα χρήματα. «Δεν ήταν για να αλλαξοπιστήσουν οι χριστιανοί και οι Εβραίοι, αλλά για να χρηματοδοτήσουν το ισλαμικό κράτος με την καταβολή φόρων», λέει ο Στίβεν Σλένσογκ, γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Ιδρύματος Ηθικής στο Τύμπιγκεν. Στο τέλος, η αραβική αυτοκρατορία εκτεινόταν από τη βόρεια Ισπανία ως τα Ιμαλάια.
Ο εκχριστιανισμός της Λατινικής Αμερικής τον 15ο και 16ο αιώνα είχε αφετηρία την ευρωπαϊκή απληστία για το χρυσό. Το όνομα του Θεού χρησιμοποιήθηκε καταχρηστικά στη μαζική δολοφονία των ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ωφελήθηκε σημαντικά από τη γενοκτονία, από την άποψη της ιδιοκτησίας. Η χριστιανική θρησκεία χρησίμευσε κυρίως για να νομιμοποιηθεί η εκμετάλλευση των ιθαγενών. Η «σωτηρία των ψυχών» μπήκε σε δεύτερη μοίρα.
Όσο για την βία με θρησκευτικά κίνητρα, ο αιγυπτιολόγος της Χαϊλδεβέργης Γιαν Άσμαν είναι της γνώμης ότι μπορεί να κατηγορηθεί γι’ αυτό ο μονοθεϊσμός του Μωυσή στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Άσμαν υποστηρίζει ότι απέκλεισε την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των θεών. Ο Σλέε συμφωνεί. «Πάντα υπήρχε βία και σφαγές» λέει. «Ακόμα και στην λίθινη εποχή. Αλλά η βία στο όνομα του Θεού ξεκίνησε από την εποχή του Μωυσή».
welt.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου