Η αγκαλιά νοηματοδοτείται από την αγάπη και η αγάπη είναι το φτερωτό συναίσθημα που μας ανεβάζει όλους ακόμη ψηλότερα….
Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Γρεβενών αντάμα με τις εκδόσεις «Διάπλους» άνοιξαν μια μεγάλη αγκαλιά και δέχτηκαν τους 150 και πλέον μικρούς και μεγάλους φίλους της Βιβλιοθήκης στην ευρύχωρη αίθουσα του Κέντρου Πολιτισμού του Δήμου Γρεβενών στις 11 το πρωί της Κυριακής.
Η προσέλευση ξεπέρασε κατά πολύ και την πιο αισιόδοξη πρόβλεψη!...Και οι εντυπώσεις από την διαδραστική αφήγηση των δύο παραμυθιών άγγιξαν την απόλυτη αποδοχή από το ακροατήριο!...
Όλα από την πρώτη στιγμή ήταν προγραμματισμένα για να συγκινήσουν και να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα παραμυθιού…
Οι τέσσερεις ράθυμες, πολύχρωμες πάνινες κούκλες που είχαν βολευτεί στις τέσσερεις πολυθρόνες πάνω στη σκηνή εκπύρωναν ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον και επέτειναν την αδημονία των μικρών μας φίλων.
Και εκεί, που άπλωσε την απόχη της η αδημονία και τα δευτερόλεπτα έγιναν βαριά και αργόσυρτα, ξεπήδησε ένας «μάγος» στη σκηνή κι έβαλε τον χρόνο στο μαγικό σταμνί…
Ο θεατρικός εμψυχωτής Γιάννης Θεοδώρου μάγεψε με τις διακυμάνσεις της βαθειάς, αισθησιακής του φωνής και με τις περίτεχνες χορευτικές του κινήσεις συμπαρέσυρε, για δύο ώρες, τους μικρούς μας φίλους στη συμμετοχική εξιστόρηση των παραμυθιών!…
Στη διαλογική συζήτηση συμμετείχε, με όμορφο εμβληματικό τρόπο, η παρευρισκόμενη συγγραφέας παιδικών βιβλίων Μαριάννα Κατρά και στην επικουρική υποβολή, δημιουργώντας ατμόσφαιρα με την αμεσότητα της, ήταν η Ανθή Βαθειάδου.
Στην υποδοχή, στην είσοδο της αίθουσας, ήταν η Γεωργία Αμοιρίδου, μ’ ένα πλήθος βιβλίων που έτερπαν τους οφθαλμούς και υποδαύλιζαν τις βιβλίο-αδηφάγες επιθυμίες των εισερχομένων.
Τους μικρούς φίλους καλωσόρισε στην εκδήλωση ο διευθυντής της Βιβλιοθήκης Ζαγκανίκας Σίμος.
Την αφίσα και την ηλεκτρονική αποτύπωση της εκδήλωσης φρόντισε ο Σταύρος Χασπερίδης.
Και στην οργάνωση της συνέβαλλαν η Ταρλατζή Θεολογία και η Κωτούλα Ιωάννα.
Τα δευτερόλεπτα βγήκαν από το μαγικό σταμνί βάριο-φορτωμένα, από μουσικές, χρώματα, συναισθήματα χαράς και συγκίνησης, κι άνοιξαν την πόρτα της Στοργικής Μνήμης. Αυτή τα δεξιώθηκε με αγάπη. Κατέβασε από το ράφι το κρυστάλλινο μπουκάλι με την επωνυμία « Δεν Λησμονώ» και τα πότισε από το ακριβότερο ποτό.
Έτσι, αν τα χρειαστούμε κάποια στιγμή, θα μπορούμε να τα ανασύρουμε από το σαλόνι της Μνήμης για να μας αφηγηθούν και πάλι ότι η αγκαλιά αποκτά φτερά με την αγάπη!...Τέτοια φτερά, που μπορούν όλους μαζί να μας σηκώσουνε ψηλά!...
Σίμος Ζαγκανίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου