δεν του μυρίζει του παιδιού με τις ροκάμπιλι φαβορίτες. Σας θυμίζω το λάγνο γλείψιμο που ρίχνανε στους Χρυσαυγίτες ψηφοφόρους στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, οι …αγωνισταί κατά του «φασισμού».
Τους είχε γίνει η γλώσσα τέσσερις πήχες, σαν του μυρμηγκοφάγου. Η Δούρου τσίμπησε κάτι από όλο αυτό στην Περιφέρεια. Ούτε αυτής της μυρίσανε αι επάρατοι «ναζιστικαί» ψήφοι. Ήτανε βουλωμένη η μύτη της. Άλλωστε είπαμε, όπως τα λεφτά κατά Βεσπασιανό, έτσι και οι ψήφοι δεν μυρίζουν. Όσοι ανεξάρτητοι, δεδηλωμένοι δεξιοί, γονατίσουν με την ψήφο τους, να πατήσει ο Αλέξης στον απροσκύνητο σβέρκο τους για ν’ ανεβεί και να βατέψει την εξουσία, δεν είναι αποστάτες της ιδεολογίας τους, δεν είναι αυτόχειρες και ολετήρες αλλά η κρεμ ντε λα κρεμ της πολιτικής, που μπουσουλώντας θα ισιώσουν προσεκτικά στις άκρες και θα περάσουν σκούπα το κόκκινο χαλί, για να περάσει ο Μηλιός με την Ζωΐτσα και τ’ άλλα παιδιά. Θα κοιμάται καλά ο φίλος Βύρωνας κάνοντας πολιτική πάσα στα Εξάρχεια; Οι εγκλωβισμένοι στους ΑΝΕΛ και στον Πανάρα, που θα ξαναδούν την Βουλή με το μακαρόνι; Η τέως «υπεύθυνη αριστερά», οι Δημαραίοι, τους οποίους ο ευλύγιστος Φώτης οδηγεί στην ταπείνωση της απορρόφησης από αυτούς που τους ξεφτίλιζαν κάθε μέρα επί δυόμιση χρόνια;
Ζούμε στιγμές ψυχεδελικού πολιτικού ροκ. Το White Rabbit των Jefferson Airplane, προϊόν βαριάς κατάχρησης κοκτέϊλ ουσιών, μοιάζει με το «Φεγγαράκι μου λαμπρό», μπροστά στο «τραγούδι» που τραγουδάνε ανεξάρτητοι, ΑΝΕΛ και Δημαραίοι, οδηγούμενοι στην πολιτική αυτοκτονία και σέρνοντας την Πατρίδα σε περιπέτεια πισωγυρίσματος με πιο δυσοίωνους όρους από το 1012. Και στο κάτω – κάτω η Grace Slick ήταν τύπος και ωραία γυναίκα. Και κλαψομούνικο Δρογώση να απήγγειλε, θα την χάζευες. Ποιος θέλει να ακούσει Ξουλίδου με μαέστρο τον Τσίπρα;
Οι πιο θανατηφόρες ψυχότροπες ουσίες δεν θα δημιουργούσαν την κωμικοτραγική φαντασίωση, που είναι πραγματικότητα, η χώρα να κινδυνεύει με ολικό μπατάρισμα, γιατί ενδεχομένως θα την οδηγήσει σε εκλογές ένα εκβιαστικό κλίμα που έφτιαξαν τα Εξάρχεια κι ο …πρόεδρας του Χαϊκάλη.
Αύριο, αν ψήφιζε ο λαός, ο Σταύρος Δήμας θα εξελέγετο με σοβιετικού τύπου αλλά αληθινό ποσοστό. Όμως δεν ψηφίζει ο λαός αλλά όλα εξαρτώνται από τουλάχιστον 12 νοματαίους.
Η πιάτσα, η αγορά, οι επαγγελματίες, οι εργαζόμενοι, όποιος έχει μισό δράμι μυαλό, βοούν. Θεωρούν έγκλημα τις εκλογές. Οι ελληνικές επιχειρήσεις, για ρωτήστε, για να εισάγουν, εδώ και μέρες πρέπει να τα σκάνε προκαταβολικά σε μετρητά. Κι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα καμμιάς κυβερνητικής προπαγάνδας. Κι έπονται κι άλλα, εάν…
Είναι αποτέλεσμα της τυχοδιωκτικής αστάθειας που επιδιώκει η Κουμουνδούρου, με ανεπυθύμητο κολαούζο τους ΑΝΕΛ, που στις εκλογές θα καταλήξουν εκεί που καταλήγουν όλα τα αναλώσιμα. Επιστρέφουμε εκεί που ήμασταν στην αρχή, ηλιθιωδώς κι αυτοκαταστροφικά.
Αν λοιπόν αύριο, χωρίς καμμία ευθύνη της ΝΔ και παρά τις προσπάθειες του Πρωθυπουργού ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος, δεν θα υπάρχουν αθώοι, ανύποπτοι κι αμέτοχοι.
Τα λάθη πολλά. Εδώ από το άπαρτο λημέρι του Φάκτορα, που μας βλέπει από ψηλά, στηλιτεύσαμε πολλά. Τώρα όμως πολεμάμε. Κι όταν πολεμάμε δεν γκρινιάζουμε. Δεν σταματάς στα μισά της εφόδου να γυρίσεις προς τα πίσω για να ζητήσεις τα ρέστα για τα περασμένα από τον διοικητή σου.
Ένα χρέος έχουμε όλοι. Να νικήσουμε. Μετά θα τα βρούμε όλα. Τώρα πρωτεύει η Πατρίδα, ο λαός. Να μην πέσει η χώρα στους παράφωνους μουσικάντηδες και φτάσει το Έθνος να μοιράζεται με δελτίο την μιζέρια, την απομόνωση και την ολική έκπτωση. Ο καθένας να κάνει το χρέος του και να προτρέψει και τους γύρω του, χωρίς αυταπάτες, μεμψιμοιρίες και ιδιώτευση, απομονώνοντας τους ψωραλέους ιδιοτελείς λύκους. Όποιος νομίζει πως θα κάτσει σπίτι του ανεπηρέαστος, θα δει την πραγματικότητα να σπάει την πόρτα και να μπαίνει μέσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου