Ο λαγός, το λιοντάρι και τσαπέλες καλαματιανές -Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Το ξέρετε το ανέκδοτο. Ο λαγός γύριζε στο δάσος κι έλεγε στα άλλα ζώα «άμα το πετύχω το λιοντάρι, θα το ξεσκίσω». Το έλεγε στα ελαφάκια, στα ζαρκάδια, στους ασβούς,
στα πουλιά, παντού. Μια, δυο, τρεις, φτάνει στα αυτιά του λιονταριού, τον πετυχαίνει στο ξέφωτο και τον σβερκώνει. «Τι λες, ρε ζουμπά, για μένα;», του είπε βρυχώμενο. Κι ο λαγός τρέμοντας, του ‘χανε φύγει και τα τσισάκια του, είπε «εεε, βασιλιά μου, λέμε καμμιά μαλακία να περάσει η ώρα».


Κάπως έτσι έγινε. Ο Αλέξης κι όλο το καψοκαλύβικο επιτελείο του, που υπόσχονται χωρίστρα στους καραφλούς, παιδιά στις στέρφες και ωραίες γκόμενες στους κάγκουρες, είχε επενδύσει στην αποσταθεροποίηση και στο ροκάνισμα. Δεν ήθελε εκλογές αλλά να ροκανίσει τον Σαμαρά σε βάθος χρόνου. Μια με τις ευρωεκλογές ή διάφορα νομοσχέδια, τώρα με τον Ρωμανό, κρυφοελπίζοντας σε νέα Δεκεμβριανά και παραλλήλως διακινώντας τους κουμπαράδες, τα διαδικτυακά «καμάκια» βουλευτών και τα άλλα ευτράπελα, που ξεκίνησε ο βραχύβιος πρόεδρας της πανάθας, το συνέχισε ο μονίμως με την φάτσα «μου έφαγε ο γάϊδαρος το ψωμί», νταουλιέρης Σκουρλέτης και το σιγοντάρει ενθέρμως ο ανεπιθύμητος αρραβωνιάρης, ο Πάνος, που μαδάει από βουλευτές, με τον οποίο «έχει πολιτισμικές διαφορές» ο Αλέξης ο λαγός. Δηλαδή τον είπε και ψιλολαϊκάτζα, δεξιά μπασκλασαρία αλλά δεν ίδρωσε το ανεξάρτητο ελληνικό αυτί του Πάνου. Έκανε πως ψιλοβρέχει.

Ο στόχος απλός και κουτοπόνηρος. Να πάνε την κυβέρνηση σούρνοντας, με το όλο σύστημα να απονομιμοποιείται και να ξεχαρβαλώνεται, ως τον Μάρτιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/Luis Vitton – Gianna να διευρύνει συνεχώς την εκλογική του επιρροή και την διαφορά με την ΝΔ, η κυβέρνηση συνεχώς αποδομούμενη να αποτύχει στην διαπραγμάτευση και να έρθουν τότε στο κεφάλι μας τα πολυπόθητα ερείπια κι απάνω τους να στρογγυλοκαθήσει αυτοδύναμος ο συριζαίϊκος αχταρμάς με την μπόλικη πράσινη συνδικαλιστική μούχλα. Μετά θα λέγανε το παραδοσιακό «παραλάβαμε χάος» και αλα ούνε αλαντούε αλά τρε θα το κάνανε επί δύο με τα ζουρνατζίδικα που λένε, να χορτάσουμε χαρούπια, και δυο καράβια καλαμπόκι, που θα έστελνε ο Μαδούρο. Διότι κωλόχαρτο δεν έχει, τρομερή έλλειψη, τα σούπερ μάρκετ τα φυλάει ο στρατός αλλά καλαμπόκι έχουν κάτι ρέστα οι σύντροφοι μπολιβαριστές.


Τι έγινε; Ήρθε λοιπόν το λιοντάρι και του είπε του λαγού «έμαθα κάτι λες, έλα λοιπόν σε δέκα μέρες να με ξεσκίσεις». Κι έτσι βρέθηκε χθες ο Σταθάκης στον Ενικό να μιλάει με μαύρες πλερέζες, ενώ στην Κουμουνδούρου ο Αλέξης έπινε δυο - δυο τις δραμαμίνες, πάνω από το καλάθι με τσαπέλες καλαματιανές που του έστειλε αίφνης ο Σαμαράς κι ο Τσακαλώτος με τον Παππά πλένουν το στάρι για τα κόλλυβα του σχεδιασμού τους. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε.

Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του λοιπόν κι όλοι, κατεργάρηδες και μη, ξέρουν πως το διακύβευμα σε λίγες μέρες, δεν είναι απλά η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας – καλή επιτυχία στον άξιο και χαμηλών τόνων Σταύρο Δήμα – αλλά η σταθερότητα, ώστε αμέσως μετά την μικρή δίμηνη παράταση που πήραμε, η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί το μεγάλο θέμα του χρέους και την οριστική έξοδο μας από αυτό το επικίνδυνο φαράγγι, χωρίς να πάνε στράφι οι θυσίες πέντε ετών.

Διότι, αδέρφια, στην πολιτική, στον πόλεμο και στον έρωτα νικάει όποιος έχει την καθαρή πρωτοβουλία των κινήσεων κι είναι μάγκας μετρημένος κι όχι νούλα. Άμα θες να νικήσεις μόνο με ύπουλες τυχοδιωκτικές παγαποντιές, στο τέλος ψωνίζεις από σβέρκο.

Κι όσοι ενοχλείστε με το ύφος και το πέραν του Κηφισού λεξιλόγιο, συγχωρέστε με και μην ξύνετε την πληγή της μάνας μου που ακόμη κλαίει τα λεφτά για γαλλικά, πιάνο και μπαλέτο. Τίποτε δεν έπιασε πάνω μου. Υπόσχομαι, όταν θα σχολιάζω όσα θα συμβούν μετά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στην Κουμουνδούρου, να τα γράψω όπως για το ζήτημα της «επίδρασης της αυξήσεως του πληθυσμού των μελιγκρών επί της κινεζικής οικονομίας» με ολίγη ποίηση του Κουράκη, διότι ποτέ δεν πρέπει να στερούμεθα πνευματικής τροφής, που είναι και σχεδόν τζάμπα.