Η Νέα Δημοκρατία να μην επιδιώκει τις εκλογές αν και έχει κάθε λόγο να γίνουν αυτές άμεσα και ο ΣΥΡΙΖΑ να καίγεται για εκλογές αν και πολύ πιθανόν να είναι αυτές οι κάλπες η καταστροφή του.
Εξηγούμαστε: Η ΝΔ έχει κάθε συμφέρον να στηθούν κάλπες στις 25 Ιανουαρίου άντε την 1η Φεβρουαρίου για τους εξής λόγους: Με όλα τα μέτωπα της χώρας ανοικτά, με το φάσμα μιας πιστωτικής κατάρρευσης να είναι προ των πυλών, με τον κίνδυνο να αρχίσει ένα bank run εν μέσω προεκλογικής περιόδου, με τις πιέσεις των ξένων να εντείνονται και με την ψαλίδα στις δημοσκοπήσεις να κλείνει, ασφαλώς και θα ήθελε ο Σαμαράς να πάει να αναμετρηθεί με τον Τσίπρα και ας αποφασίσει ο λαός σταθμίζοντας αυτά που ζει εκείνη την ώρα που ρίχνει το φάκελο στην κάλπη.
Από την άλλη, ακόμη και μια «διαχειρίσιμη ήττα» για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ καλύτερη από μια καταστροφική ήττα. Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι ο πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα σε εκλογές για να προκύψει μια αριστερή παρένθεση με διάρκεια ζωής ολίγων μηνών (για να μην πούμε κάτι χειρότερο) αυτό θα ήταν ένα καλό σενάριο για τη ΝΔ. Κι όμως, ο Σαμαράς δε θέλει εκλογές διότι η πολιτική αβεβαιότητα μπορεί να καταστρέψει τα πάντα. Μπορεί να βάλει την Ελλάδα σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις. Ο καθένας λοιπόν ας κρίνει την υπευθυνότητα ή όχι του πρωθυπουργού που αποκηρύσσει τις εκλογές αν και είναι προς το συμφέρον της παράταξής του. Άλλωστε, αν δούμε τα γκάλοπ, η κατάρρευση των λαϊκίστικων δυνάμεων όπως του Καμμένου ή της Χρυσής Αυγής προς όφελος της ΝΔ θα είναι. Ενώ η ενδυνάμωση του Ποταμιού και το κόμμα Παπανδρέου θα στερήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ πολύτιμες δυνάμεις.
Από την άλλη, το απίστευτο παράδοξο συνεχίζεται καθώς ο Τσίπρας σαν κουτσαβάκι της Τρούμπας επιζητά εκλογές αν και δεν είναι προς το συμφέρον του. Κανονικά θα έπρεπε να στηρίξει με θέρμη την πρόταση για εκλογή Προέδρου τώρα και εκλογές στα τέλη 2015. Για σκεφτείτε. Θα έπινε η κυβέρνηση όλο το πικρό ποτήρι μιας νέας διαπραγμάτευσης με την τρόικα, η φθορά θα ήταν μεγαλύτερη ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα πήγαινε αλώβητος και με κλεισμένες όλες τις συμφωνίες, την προληπτική γραμμή στήριξης ενώ θα είχε αποφύγει να εμπλακεί σε διαπραγματεύσεις ή σε ενδεχόμενη πιστωτική κρίση.
Με μεγαλύτερη άνεση θα κέρδιζε τις εκλογές, όποτε αυτές γίνονταν και θα είχε μια χώρα «μαζεμένη», με πλεόνασμα, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, ρυθμισμένο το χρέος. Έστω και με σκληρή λιτότητα στους πολίτες, δεν θα χρεωνόταν ο Τσίπρας απολύτως τίποτε αλλά αντίθετα θα μπορούσε να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος. Τώρα, ζητά εκλογές, πιθανότατα θα τις κερδίσει και το πιο πιθανό είναι να σκάσει στα χέρια του η βόμβα της χρεοκοπίας, της απόσυρσης καταθέσεων ή ακόμη και του λουκέτου στα ATM’s των τραπεζών. Και θα μείνει ο Τσίπρας στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός της δραχμής για να μην πούμε τη δεκάρας.
Γιατί ζητά εκλογές ενώ δεν είναι προς το συμφέρον του; Είναι το επόμενο ερώτημα που ως απάντηση έχει ότι είναι παγιδευμένος στην «αντιμνημονιακή» ρητορική του. Κι εμείς κατά του μνημονίου είμαστε όμως ο Τσίπρας και η παρέα του πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Θα σκίσουν τα μνημόνια μονομερώς, θα χορέψουν τις αγορές παίζοντας ζουρνάδες και νταούλια, θα κάνουν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, θα πάρουν (παράνομα) τα λεφτά του ΤΧΣ και θα τα μοιράσουν, θα κρατικοποιήσουν τις τράπεζες και άλλες ΔΕΚΟ και μπορεί να στήσουν και πέντε – έξι ειδικά δικαστήρια και ορισμένες κρεμάλες στο Σύνταγμα για τους μνημονιακούς. Αυτή η ρητορική εγκλώβισε τον Τσίπρα σε μια ανέξοδη εκστρατεία πίεσης για πρόωρες εκλογές και τελικά σε μια, ας την πούμε, αντισυνταγματική συμπεριφορά, καθώς ταύτισε την εκλογή Προέδρου με την κατάρρευση της κυβέρνησης.
Εκλογές λοιπόν; Ναι εκλογές και ο καθένας θα πληρώσει το τίμημα που του αναλογεί. Η κυβέρνηση μπορεί να πληρώσει τα λάθη και τις καθυστερήσεις που έκανε. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως και η συμμαχία των ηλιθίων θα πληρώσουν το τίμημα μιας ενδεχόμενης κατάρρευσης της οικονομίας με ανυπολόγιστη ζημιά για την κοινωνία. Ίσως ο κόσμος δεν το αντιλαμβάνεται ακόμη ότι ο πάτος που πιάσαμε το 2012 μπορεί να μας ξαναεμφανιστεί. Ο ελληνικός λαός μπορεί να περνά δύσκολα, όμως, στα δύο χρόνια της κυβέρνησης Σαμαρά έβγαλε από πάνω του την ανασφάλεια μιας εξόδου από το ευρώ. Έφυγε το grexit, κουτσά – στραβά η χώρα πήρε το σωστό το δρόμο και αυτό το αίσθημα ασφάλειας κάνει τώρα τους Έλληνες να θέλουν να δοκιμάσουν το σερβιρισμένο ως καινούργιο, το «επαναστατικό», το αντισυστημικό.
Με γεια τους με χαρά τους. Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα και ο λαός πρέπει κάθε τέσσερα χρόνια να εκφράζεται δια της ψήφου του και τα επόμενα τέσσερα χρόνια να πληρώνει για τις επιλογές του.
Δε θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών ειδήσεων, όμως, αυτή η εκλογική αναμέτρηση, εφόσον γίνει σε ένα μήνα, θα φέρει πολλά δεινά στη χώρα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει και κάνει έστω κι ελάχιστα από αυτά που λέει τότε δυστυχώς η Ελλάδα θα ζήσει πολύ δύσκολες καταστάσεις. Επειδή, όμως, έχουμε επισημάνει ότι δεν είναι μόνο η οικονομία αλλά και τα εθνικά θέματα, οφείλουμε να προειδοποιήσουμε. Οι άδειες τσέπες και τα άδεια στομάχια αντέχονται. Οι εθνικές τραγωδίες όχι. Αυτό ας το αναλογιστούν όσοι βουλευτές φωνάξουν «παρών» αύριο.
Αntinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου