Οι κίνδυνοι είναι πολλοί, οι προκλήσεις τεράστιες και τις έχουμε αναφέρει πολλές φορές εδώ, τις γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες, ανεξαρτήτως κόμματος. Εκτός βεβαίως από εκείνους που ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν και πιστεύουν ότι η χώρα είτε δεν έχει κανένα πρόβλημα, έχει κρυμμένο θησαυρό κάπου ή μπορεί να βάλει μπροστά τις εκτυπωτικές μηχανές.
Ή εκείνους που θέλουν την χώρα μονίμως να κλαψουρίζει για τα αρχαία μεγαλεία της χωρίς να κάνει τίποτε προκειμένου να γίνει καλύτερη, να φτιάξει ένα κανονικό κράτος.
Την επόμενη Δευτέρα θα ξέρουμε αν μπαίνουμε σε μια περιπέτεια που σίγουρα θα βγάλει τραυματισμένους τους πάντες και θα προκαλέσει ζημιές που ούτε τα μνημόνια δεν έχουν προκαλέσει. Όποια κυβέρνηση κι αν εκλεγεί ή αν πάμε ξανά σε εκλογές για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, θα βρει μπροστά της μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Και δεν είναι μόνο η βλάβη που έχει υποστεί η οικονομία. Είναι κυρίως το γεγονός ότι η Ελλάδα βγαίνει βαθιά διχασμένη από αυτή την εκλογική αναμέτρηση, με προϊούσα εμφυλιοπολεμική συμπεριφορά.
Βεβαίως και δεν έχουμε τα πράσινα και γαλάζια καφενεία των δύσκολων χρόνων της μεταπολίτευσης. Και φυσικά δεν έχουμε οπαδούς κομμάτων να πλακώνονται στους δρόμους. Δυστυχώς, όμως, με ευθύνη πολλών που όλοι γνωρίζουμε, επανέρχεται ένα πολύ ισχυρό δίπολο μίσους μεταξύ Δεξιάς και αυτής της υποτιθέμενης Αριστεράς που είναι το παλιό ΠΑΣΟΚ μαζί με το 3% που είχε ο πάλαι ποτέ Συνασπισμός.
Θα πει κανείς: Είναι λογικό να συγκρούονται δύο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί. Ε λοιπόν δεν είναι καθόλου λογικό. Τα προηγούμενα χρόνια συγκρούονταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα οποία ουδέποτε αμφισβήτησαν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Δεν τόλμησαν ποτέ να το κάνουν, έστω κι αν εφάρμοσαν πολιτικές ή δεν έκαναν αυτά που έπρεπε ώστε η χώρα να μπορεί να στέκεται με αξιοπρέπεια στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έπαιξαν τη χώρα στα ζάρια. Ο καθένας μπορεί να πει ό,τι θέλει για τις ιστορικές ευθύνες που έχουν για τα όσα περνά η Ελλάδα, μπορεί να τους καταλογίσει εγκληματικά λάθη, όμως δεν μπορεί να πει κανείς ότι έβαλαν τη χώρα στοίχημα σε μια παρτίδα πόκερ με άμεσο κίνδυνο να χαθούν οι κατακτήσεις δεκαετιών.
Κι απ’ όσο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ο ελληνικός λαός στη συντριπτική πλειοψηφία του θέλει το ευρώ, θέλει τη συμμετοχή της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, θέλει τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και του κράτους.
Για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες ένα κόμμα που είναι κοντά στην εξουσία, αμφισβητεί την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας. Όσο κι αν ορκίζεται στο αντίθετο, τα λόγια και οι πράξεις του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ότι παίζει στα ζάρια αυτή την κατάκτηση. Επομένως, η σύγκρουση δύο κόσμων είναι αναμενόμενη αλλά δεν είναι καθόλου λογική. Η Ελλάδα κέρδισε από τη συμμετοχή της στο ευρώ, δεν φταίει η Ευρώπη για το χάλι της και σίγουρα δεν φταίνε οι ξένοι γιατί άφρονες πολιτικές και άθλια κόμματα σκύλευσαν την πατρίδα.
Αυτό λοιπόν το τόσο σοβαρό διακύβευμα, η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας είναι το σημείο που οδηγεί στον εμφύλιο διχασμό. Φυσικά δεν μπορεί όλο το 30% ή παραπάνω που θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ να είναι κατά του ευρώ, όμως, θα έχει την ευθύνη για ότι συμβεί από εδώ και πέρα.
Η χώρα βγαίνει βαθιά διχασμένη από αυτήν την περιπέτεια κι ελπίζουμε να μην ξαναζήσουμε εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Ελπίζουμε να μην ξαναστηθούν τα διαφορετικά καφενεία και να μην πλακώνονται στους δρόμους. Όταν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για ειδικά δικαστήρια, λιντσαρίσματα, εκδίκηση σίγουρα τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Κι όταν το σχέδιό του για την Ελλάδα θα ρημάξει ό,τι άφησε όρθιο το μνημόνιο τότε τα πράγματα σοβαρεύουν. Ειδικά αν η πολιτική που θα ακολουθήσει μας διώξει από το ευρώ. Τότε θα έχουμε πολύ άσχημες καταστάσεις, τότε ο εμφύλιος θα είναι πολύ σκληρός.
Ο Μάνος Χατζηδάκις έλεγε κάποτε: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, για αυτό και δεν μπορεί να αναστηθεί ποτέ». Ίσως να είναι κι έτσι. Όμως, η Ελλάδα μπορεί να πληγωθεί σοβαρά και να κάνει δεκαετίες να επανέλθει σε κανονική κατάσταση. Και η πληγή αυτή θα ισοδυναμεί με αργό θάνατο.
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου