Η οικονομία έμοιαζε να βγαίνει από το βαθύ τούνελ των προηγούμενων χρόνων. Τους πρώτους μήνες της χρονιάς που πέρασε τους ζήσαμε με την ελπίδα για καλύτερες ημέρες.
Τα πρωτογενή πλεονάσματα για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες έκαναν την εμφάνισή τους. Με θυσίες του ελληνικού λαού και απίστευτες περικοπές, η χώρα έβλεπε για πρώτη φορά ότι μπορεί να ζήσει με τις δικές της δυνάμεις. Εκεί γύρω στον Μάρτιο – Απρίλιο ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας μας έλεγε ότι η Ελλάδα μπορεί να ξαναβγεί στις αγορές. Με τη δημοσιονομική προσαρμογή να έχει πλέον επιτευχθεί η κυβέρνηση βγήκε στις αγορές με επιτυχία αποδεικνύοντας ότι με σκληρή δουλειά μπορούσε να γυρίσει το καράβι. Οι διεθνείς οίκοι μας αναβάθμιζαν, οι ξένοι εταίροι μας αποθέωναν κι ένα κλίμα ευφορίας άρχισε να αχνοφέγγει πάνω από μια χώρα που υπέστη τα πάνδεινα. Το περασμένο Πάσχα και λίγο πριν τις ευρωεκλογές είχαν καλλιεργηθεί προσδοκίες ότι κάτι καλύτερο ανατέλλει στην Ελλάδα. Όμως, εκείνες οι εκλογές γύρισαν το καράβι. Το εξάμηνο της ευφορίας αντικαταστάθηκε από ένα εξάμηνο λαθών, πιέσεων, πολιτικής αντιπαράθεσης και στο τέλος επαναφορά των ανησυχιών για την οικονομία και το μέλλον της χώρας.
Ο λαός αποφάσισε να στηρίξει τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι οι ευρωεκλογές δεν προσφέρονταν για πολιτικά συμπεράσματα και δε θα έπρεπε να αποτελέσουν ημερομηνία – σταθμό για τη χώρα, όλα πήγαν στραβά.
Ο κ. Τσίπρας, αδιαφορώντας για την Ελλάδα και βάζοντας το κομματικό και προσωπικό συμφέρον πάνω από το εθνικό ξεκίνησε έναν «ανένδοτο» κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δεν έχει νομιμοποίηση, δεν τη θέλει ο λαός. Κι αυτό μόλις δύο χρόνια μετά τις εθνικές εκλογές. Επειδή βγήκε πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε ότι «ψήλωσε» τόσο πολύ που άρχισε να πιέζει για να ρίξει την κυβέρνηση. Διάφορα τεχνάσματα δεν έπιασαν, μαζικές κινητοποιήσεις δεν υπήρξαν, οι στημένες εντάσεις στα πανεπιστήμια ή τις πλατείες δεν έπιασαν τόπο. Όμως, εκεί η κυβέρνηση έκανε το λάθος. Το κακό εκλογικό αποτέλεσμα οδήγησε σε εσωτερικές πιέσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Υπό το βάρος αυτό έγινε ένας ανασχηματισμός που εκ των υστέρων χαρακτηρίστηκε αποτυχημένος. Όλη η ομάδα διαπραγμάτευσης με την τρόικα αντικαταστάθηκε και μέχρι να καταλάβει ο Γκ. Χαρδούβελης τι έγινε χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Σα να μην έφτανε αυτό η κυβέρνηση πιεσμένη από τις ευρωεκλογές θέλησε να δώσει ένα τόνο μεγάλης αισιοδοξίας στον ελληνικό λαό με λανθασμένο τρόπο.
Διάφοροι άρχισαν να μιλάνε για έξοδο από το μνημόνιο χωρίς να ρωτήσουν την τρόικα. Μέχρι που ήρθε το ναυάγιο του Σεπτεμβρίου στο Παρίσι και η «παγωμάρα» στην Ουάσιγκτον από το ΔΝΤ για καταλάβει η κυβέρνηση ότι η χώρα ήταν μακριά από την απαγκίστρωση από το μνημόνιο. Δεν ήταν λάθος η επιθυμία της να δώσει ελπίδα στο λαό. Λάθος ήταν ο τρόπος και η μεθόδευση.
Όμως, σ’ αυτό το λάθος οδηγήθηκε και από τους εταίρους που υποσχέθηκαν στην Ελλάδα βοήθεια αλλά δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους. Μήνες πριν όλοι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι υπόσχονταν ρύθμιση του χρέους, αλλά πάτησαν τις συμφωνίες. Η Μέρκελ που θα μας βοηθούσε μας ξεγέλασε και το ΔΝΤ σκλήρυνε τη στάση του. Ο μπαμπούλας της πολιτικής κρίσης με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ που ανέφεραν συχνά – πυκνά κυβερνητικά στελέχη δεν έπιασε. Οι δανειστές έδειξαν να αδιαφορούν για το ποιος κυβερνά την Ελλάδα. Άλλωστε, αυτό που έλεγαν ήταν ότι δεν τους νοιάζει η κυβέρνηση αλλά να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και να τηρηθούν τα υπεσχημένα.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στον δραματικό Δεκέμβριο που σημαδεύτηκε από την προεδρική εκλογή. Χωρίς καμιά συμφωνία με την τρόικα, με το θέμα της προληπτικής γραμμής ανοικτό, χωρίς δόσεις εκταμιευμένες και με το χρέος να βρίσκεται στον αέρα η κυβέρνηση προσπάθησε να πείσει ότι δεν έπρεπε να υπάρξει πολιτική αναταραχή. Δεν το κατάφερε, οι τακτικισμοί επικράτησαν, οι ανίερες συμμαχίες βγήκαν νικήτριες και η χώρα οδηγείται σε εκλογές.
Το χειρότερο όμως είναι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί. Το Grexit επέστρεψε, η καχυποψία επανήλθε, η Ελλάδα έγινε ξανά πρωτοσέλιδο. Το αδιέξοδο είναι εδώ.
Ένα χρόνο πριν οι πολίτες εύχονταν «Καλή χρονιά» κι έλαμπαν από χαρά κι ελπίδα. Ένα χρόνο μετά ο νέος χρόνος μπήκε με προβληματισμό, αγωνία για το μέλλον, ανησυχία για τη χώρα και φόβο για τις επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες έχει μπει η Ελλάδα.
Για τις επόμενες 25 ημέρες θα πάθουμε πολιτικό βέρτιγκο. Θα ακούσουμε πολλά, η οικονομία θα είναι στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης αλλά δεν θα πρόκειται για ουσιαστικό διάλογο. Μετά τις 25 Ιανουαρίου, όμως, τα κρίσιμα ερωτήματα για την οικονομική κατάσταση του τόπου θα επανέλθουν, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει. Δυστυχώς, αν και μπαίνει νέα χρονιά που πάντα είναι ελπιδοφόρα, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Διότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το οικονομικό πρόβλημα θα επανέλθει δριμύτερο και θα ζητά απαντήσεις.
Οι ψευδαισθήσεις που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταρριφθούν και θα πρέπει να βρεθούμε μπροστά στα μεγάλα και καυτά προβλήματα. Λεφτά δεν υπάρχουν, τα ψέματα δεν μπορούν ποτέ να υλοποιηθούν, η τρόικα καραδοκεί, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε δεν είναι… Podemos και Γκρίλο.
Το 2015 ξεκινά με αγωνίες και αμφιβολίες. Και η μόνη ευχή που μπορούμε να κάνουμε είναι μία: Να μη ζήσει η Ελλάδα κάποια μεγάλη εθνική τραγωδία. Κι επιτέλους να ξεκαθαρίσει μια και καλή τις εκκρεμότητες με το παρελθόν. Η πατρίδα δεν αντέχει άλλες περιπέτειες και ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να επιτρέψει σε κανέναν να θέσει σε κίνδυνο ό,τι κερδήθηκε τα τελευταία 60 χρόνια.
Καλή χρονιά σε όλους. Ας βοηθήσουμε όλοι ώστε η Ελλάδα να σηκωθεί λίγο ψηλότερα.
Αntinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου