Η χθεσινή μεγαλειώδης πορεία στο Παρίσι και άλλες πόλεις ήταν μια ενιαία φωνή κατά της τρομοκρατίας και μια ηχηρή απάντηση σε όλους τους ακραίους, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Ήταν, όμως, και μια καλή ευκαιρία για όλο τον κόσμο να αντιληφθεί ότι το πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας θα γιγαντώνεται όσο οι λαοί της Δύσης παίζουν βρόμικα παιχνίδια στις πλάτες ολόκληρων λαών. Όσο επεμβαίνουν σε μουσουλμανικές χώρες και σκοτώνουν παιδιά, γυναίκες και αθώους στο όνομα της δημοκρατίας τόσο θα αυξάνεται το μίσος για κάθε τι δυτικό. Και τόσο θα αυξάνονται και οι επιθέσεις τζιχαντιστών.
Όλα αυτά τα λέμε για να δούμε και το μείζον πρόβλημα της μαζικής φυγής προσφύγων από τις χώρες τους. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι φεύγουν από τις πατρίδες τους για μια καλύτερη ζωή μακριά από τη φωτιά και το τσεκούρι. Μαζί μ’ αυτούς και πολλοί που έμαθαν να μισούν και είναι έτοιμοι να θυσιαστούν στο όνομα του Θεού τους σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους.
Όμως, πέρα από την θρησκευτική τρομοκρατία και τον φονταμενταλισμό, το μεταναστευτικό είναι από μόνο του ένα μείζον θέμα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Η Ελλάδα, ως χώρα πρώτης υποδοχής αυτού του απίστευτου κύματος λαθρομεταναστών, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην κόψη του ξυραφιού. Όχι μόνο λόγω του κινδύνου που μπορεί να προκύπτει από τους φανατικούς αλλά και γιατί η χώρα δεν αντέχει άλλους πολίτες. Δεν μπορεί να τους θρέψει, δεν μπορεί να τους φιλοξενήσει, είναι αδύνατο να τους βρει χώρους να μείνουν, όσο κι αν πολλές φορές η αίσθηση της φιλοξενίας είναι ανεπτυγμένη.
Δύο είναι οι πολιτικές στην υπόθεση αυτή: Η πρώτη είναι να κάνεις τα πάντα για να μην έρθουν άλλοι μετανάστες στη χώρα σου. Η δεύτερη είναι να υποκύψεις στο κύμα ανθρώπων που έρχονται με την ελπίδα… κάποτε οι ισχυροί της Γης να πάψουν να πουλάνε όπλα και να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους βομβαρδίζοντας τις χώρες τους.
Η πρώτη πολιτική επιχειρείται, άλλοτε επιτυχημένα, άλλοτε αποτυχημένα, να εφαρμοστεί από την κυβέρνηση. Φτιάχτηκε ο φράχτης στον Έβρο, ενισχύθηκε η Frontex, γίνονται πολλά στο Αιγαίο για να κοπεί αυτό το ανθρωποκύμα. Στα σύνορά μας η μείωση της εισροής έχει ξεπεράσει το 90%, λόγω κυρίως του φράχτη και των συνεχών περιπολιών. Στο Αιγαίο, αν και είναι δύσκολο να κλείσεις τα σύνορα στους Τούρκους δουλέμπορους, γίνεται μεγάλος αγώνας. Με ό,τι αποτέλεσμα έχει αυτός.
Η δεύτερη πολιτική είναι αυτή που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, και που έχει και στο πρόγραμμά του. Λίγο πολύ λέει ότι θα γκρεμίσει τον φράχτη του… αίσχους στον Έβρο και όσοι –χιλιάδες- έρχονται στην Ελλάδα θα μπορούν να πάρουν χαρτιά. Το σκεπτικό τους απλό. Αν τους δώσεις χαρτιά θα θελήσουν να φύγουν για τις ευρωπαϊκές χώρες. Δηλαδή θα κάνεις τον κάθε πικραμένο πρόσφυγα, μαζί και τον κάθε τζιχαντιστή, σχεδόν… Έλληνα με την ελπίδα να φύγει. Κι αν δεν φύγει; Που θα τον βάλεις; Πώς θα τον ταΐσεις; Θα του δώσεις επιδόματα; Θα του βρεις στέγη και δουλειά; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ πως θα αντιμετωπίσει την πιο καυτή πατάτα της ελληνικής κοινωνίας. Με το γνωστό «βλέποντας και κάνοντας». Η ίδια τακτική που ακολουθούν στην οικονομία. Εκεί λένε: «Θα πάμε να διαπραγματευτούμε και θα τους τρίξουμε τα δόντια, θα φοβηθεί η Μέρκελ, θα χορέψουν πεντοζάλη οι αγορές, θα αλλάξει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, θα δημιουργήσουμε επαναστατικό ρεύμα με τους… Podemos».
Στο μεταναστευτικό τι λένε: «Θα αφήσουμε όσους θέλουν να έρθουν, θα τους βοηθήσουμε, θα δημιουργήσουμε σε όλη την Ελλάδα μικρές… Υπατείες, θα τους δώσουμε χαρτιά νομιμοποίησης, ε και κάποια στιγμή θα φύγουν».
Πέρα από το γεγονός ότι οι άλλοι Ευρωπαίοι θα κλείσουν τα σύνορά τους και θα απομονώσουν την Ελλάδα, πρόκειται για μια πέρα για πέρα καταστροφική μεταναστευτική πολιτική. Θα βρεθεί η χώρα με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες (συγγνώμη για τον όρο, αλλά η πεφωτισμένη αριστερά δεν επιτρέπει τέτοιες… λεκτικές παρεκτροπές), οι οποίοι συνήθως δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί όταν πεινάνε; Ακόμη και αν δεν είναι εγκληματίες θα γίνουν για ένα κομμάτι ψωμί. Οι δε κρυφοί φανατικοί ισλαμιστές που σίγουρα βρίσκονται σήμερα στην χώρα μας θα μετατρέψουν σε μια νύχτα την Αθήνα σε… Παρίσι.
Όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν, αλλά κάποιοι θα κλαίνε για τα παιδιά τους, τα αδέρφια τους, τους άντρες και τις γυναίκες τους.
Οι φράχτες της Αριστεράς που εκπροσωπεί το πιο άθλιο, συντηρητικό και ψευτοπροοδευτικό κόμμα που πέρασε ποτέ, είναι τρύπιοι. Και από εκεί θα μπουν οι εφιάλτες της σύγχρονης Ελλάδας, να μας το θυμηθείτε.
Προτού όμως να κλαίμε όλοι μαζί ας αναλογιστούμε πάνω από την κάλπη τι κάνουμε και που οδηγούμε τη χώρα. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για το που θα οδηγηθεί η πατρίδα υπό την φωτισμένη ηγεσία του Τσίπρα.
Την ίδια στιγμή που οι λαοί της Ευρώπης αυστηροποιούν τα μέτρα για να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία του Ισλάμ και το τεράστιο μεταναστευτικό κύμα, η πύλη της Ευρώπης θα είναι ξέφραγο αμπέλι;
Τι σκέφτεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Να ρίξει τον φράχτη; Να καταργήσει την Frontex, να αφήσει ανοικτά τα σύνορά για όλους; Και να ρωτήσουμε και κάτι με αφορμή την κριτική που δέχθηκε ο Σαμαράς επειδή πήγε στον φράχτη του Έβρου.
Είναι συντηρητισμός και ακροδεξιά στροφή η θέληση για προστασία των συνόρων της πατρίδας σου; Είναι ακραία πολιτική να λες ότι δεν αντέχει η χώρα σου άλλους ξένους; Είναι λάθος να λες ότι πρέπει να λάβεις πιο σκληρά μέτρα για τη λαθρομετανάστευση και κατ’ επέκταση την πιθανή (κανείς δεν ταυτίζει τους πρόσφυγες με τους τρομοκράτες) τρομοκρατία των φανατικών;
Η κατάσταση σοβαρεύει πολύ και χρειάζονται και σοβαροί πολιτικοί, και σοβαροί άνθρωποι. Δεν είναι μια απλή υπόσχεση «λεφτά υπάρχουν» και την παίρνεις πίσω όταν δεις άδειο το ταμείο.
Είναι μια υπόσχεση που την ακούνε σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο. Είναι ένα μήνυμα που στέλνεται στις χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο και τους λες: «Ελάτε, η Ελλάδα σας ανοίγει την αγκαλιά της». Ή πιο απλά η Ελλάδα είναι ξέφραγο αμπέλι. Αυτό το μήνυμα στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Αυτή την πατρίδα ονειρεύεται; Χρεοκοπημένη και γεμάτη μετανάστες;
Αntinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου