Αν ο καιρός το επιτρέπει, την Καθαρά Δευτέρα η εξοχή έχει την τιμητική της, καθώς ο ουρανός γεμίζει χαρταετούς, τα τραγούδια και οι χοροί κυριαρχούν, ενώ τα τραπέζια γεμίζουν από σαρακοστιανά εδέσματα .
Την Καθαρά Δευτέρα, ημέρα «κάθαρσης» σωματικής και πνευματικής, που σηματοδοτεί το τέλος των ξέφρενων εορτασμών της Αποκριάς και ταυτόχρονα την έναρξη της νηστείας της Σαρακοστής, οι περισσότεροι την έχουμε συνδέσει με οικογενειακές στιγμές, μικρές αποδράσεις στη φύση, ιδιαίτερα εδέσματα, αλλά και με μοναδικά έθιμα, που χαρίζουν σε αυτή τη μέρα την ξεχωριστή θέση που κατέχει μεταξύ των υπόλοιπων 365.
Πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί επίσημη αργία –η οποία συνδυαζόμενη με το Σαββατοκύριακο που προηγείται μας χαρίζει τρεις μέρες ξεγνοιασιάς και την ευκαιρία να «σπάσουμε» την καθημερινότητα- η Καθαρά Δευτέρα μας προσφέρει τη δυνατότητα να κάνουμε πράγματα που δεν κάνουμε τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου.
Κι αν το μυαλό σας πήγε κατευθείαν στα καλαμαράκια, την ταραμοσαλάτα, την αχνιστή λαγάνα και το χαλβά, σίγουρα δεν σας αδικούμε. Είναι αλήθεια ότι οι παραπάνω λιχουδιές δεσπόζουν παραδοσιακά στο καθαροδευτεριάτικο τραπέζι, δίπλα από τα τουρσιά και την παραδοσιακή φασολάδα. Άλλωστε, αυτό ακριβώς είναι τα Κούλουμα. Μια γιορτή στο όνομα της αφθονίας και της ευφορίας.
Τα σαρακοστιανά εδέσματα συνοδεύονται από γέλια, τραγούδι και χορό, ενώ από το σκηνικό δεν λείπει ποτέ ένας χαρταετός, το πέταγμα του οποίου πολλοί θεωρούν ότι παραπέμπει στην επιθυμία του ανθρώπου να διώξει μακριά το κακό.
Ωστόσο, η αναβίωση διαφόρων εθίμων ανά την Ελλάδα, καθιστούν την Καθαρά Δευτέρα ακόμα πιο ξεχωριστή. Πρώτο και καλύτερο, το περίφημο «Γαϊτανάκι». Πρόκειται για ένα χορευτικό δρώμενο, που μας έρχεται από τη μακρινή Μικρά Ασία, στο οποίο συμμετέχουν μικροί και μεγάλοι, κρατώντας πολύχρωμες κορδέλες, στροβιλιζόμενοι στους ρυθμούς της μουσικής.
Στον Τύρναβο για «Μπουρανί» και τσίπουρο
Το Μπουρανί δεν είναι έθιμο ακριβώς αλλά μια εξαιρετική συνταγή η οποία όμως κρύβει από πίσω της μια ολόκληρη ιεροτελεστία. Οι κάτοικοι μαζεύονται στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και φτιάχνουν το «μπουρανί» μια σούπα η οποία περιέχει σπανάκι, τσουκνίδα, ραδίκι και ξύδι. Μετά το σερβίρισμα της σούπας, ξεκινάει γλέντι το οποίο καταλήγει να είναι μια... παρέλαση από φαλλικά σύμβολα και ο κόσμος βωμολοχεί... όλα φυσικά γιατί τα επιτάσσει το έθιμο.
Στο Γαλαξίδι, συναντά κανείς το έθιμο του «Αλευρομουτζουρώματος»! Οι κάτοικοι αλευρώνουν και μουτζουρώνουν το πρόσωπό τους και ξεχύνονται χορεύοντας στους δρόμους της πόλης. Στην Κέρκυρα, από την άλλη, το χορό σέρνουν οι… παπάδες, αναβιώνοντας μια παράδοση πολλών χρόνων, με τους γέροντες να ακολουθούν.
Και από το χορό, πάμε στους γάμους και συγκεκριμένα σε αυτόν του «Κουτρούλη» στη Μεθώνη, όπου ξαναζωντανεύει κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένας πραγματικός γάμος που τελέστηκε τον 14ο αιώνα και άφησε ιστορία, με τα πειράγματα και τα σεξουαλικά αστεία να δίνουν και να παίρνουν.
Καστοριά και «Μπουμπούνες»... και άλλα περισσότερα ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου