πλείστες όσες περιπτώσεις η σύγκρουση αυτή διεξάγεται με άνισες μεταξύ των δυνάμεις και με όρους μάχης ετεροβαρείς. Το πολεμικό αυτό δίπολο συναπαρτίζεται από τις έννοιες, όπως προσφυώς τις όρισε ο Παναγιώτης Κονδύλης, της «εθνικής πραγματικότητας» και της «εθνικής μυθολογίας» οι οποίες και διαγράφουν μια σαφή πολεμική τροχιά στην Ελλάδα εν αντιθέσει με άλλη εθνικά κράτη.
Η ευσύνοπτη ερμηνεία, χωρίς περιττά ψιμύθια, της εθνικής μας πραγματικότητας οριοθετείται από τα ζέοντα και «ουσιώδη μεγέθη της πολιτικής και της οικονομίας», όπως αυτά εξειδικεύονται στις εκάστοτε κατηγορίες και τις υποστάσεις τους. Η εθνικής μας μυθολογία, αντιθέτως, βρίθει ψυχολογικών υπεραναπληρώσεων, αταβιστικών συμπτωμάτων εθνικιστικής υστερίας και αυθαίρετων ψυχολογικών κορυφώσεων νοσηρού εγωκεντρισμού και ομφαλοσκοπίας.
Η κατίσχυση στην ελληνική κοινωνία της τελευταίας έναντι της πρώτης, αρχής γενομένης από την εκλογική νίκη και τον σχηματισμό της τωρινής Κυβέρνησης, είναι ολοκληρωτική και μέχρι πρότινος φάνταζε αδιάτρητη και μη αμφισβητήσιμη. Οι χειρισμοί της Κυβέρνησης απολάμβαναν ευρείας, αν όχι σχεδόν καθολικής, αποδοχής από το λαϊκό σώμα, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ταύτισης ή κομματικής απόχρωσης, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον ότι η εθνική μυθολογία των ψευδαισθήσεων, που εντέχνως και δολίως καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αφίσταται της επώδυνης και δυσοίωνης εθνικής πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώνεται, και σχετίζεται αναφανδόν με βαθύτερα, ουσιωδώς πολιτικά και ιστορικά αίτια πάρα με επικαιρικά, κομματικής φύσεως σκοπιμότητες του εκλογικού σώματος. Η τέχνη της Αριστεράς βεβαίως έγκειται στο να αναμοχλεύει τέτοια ορμέμφυτα προσβλέποντας στην πολιτικής τους εκμετάλλευση- εκεί άλλωστε εδράζεται τόσο η κοντόθωρη προεκλογική όσο και μετεκλογική τακτική των συγκυβερνόντων.
Και όπου «το έθνος συρρικνώνεται και φθίνει, εκεί η διάσταση ανάμεσα σε εθνική μυθολογία και εθνική πραγματικότητα έχει, μακροπρόθεσμα τουλάχιστον, μοιραίες συνέπειες».
Ο Παναγιώτης Κονδύλης σκιαγραφεί ανάγλυφα στο επίμετρο «Προϋποθέσεις, παράμετροι και ψευδαισθήσεις της ελληνικής εθνικής πολιτικής» του βιβλίου του «Πλανητική εποχή μετά τον Ψυχρό Πόλεμο» την επικράτηση του θυμοειδούς έναντι του λογιστικού, την υπεροχή των ψευδαισθήσεων έναντι της πραγματικότητας, της ηθικολογίας έναντι της πολιτικής αφού «οι σημερινοί Έλληνες αντιδρούν με έντονες αντανακλαστικές κινήσεις μονάχα σ’ ό,τι τους ερεθίζει άμεσα και ειδικά· οι δηλώσεις κάποιου «φιλέλληνα» στη Χαβάη ή κάποιου «μισέλληνα» στη Γροιλανδία ευφραίνουν ή εξάπτουν, αναλόγως, τα πνεύματα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τα απασχολούν τα ουσιώδη».
-Απασχολεί, λοιπόν η ενδυματολογική επιλογή του κ. Βαρουφάκη παρά το γεγονός ότι η οικονομία βρίσκεται ένα βήμα πριν την εσωτερική πτώχευση, πριν την κήρυξη στάσης πληρωμών.
-Επικεντρώνεται το ενδιαφέρον στο κουτσαβάκικο ύφος του Πρωθυπουργού παρά στην αδιάψευστη και αδήριτη αλήθεια ότι η χώρα βρίσκεται απομονωμένη από τους παραδοσιακούς της συμμάχους, αποκομμένη από το διεθνές περιβάλλον, στερούμενη ψηγμάτων αξιοπιστίας.
-Εντυπωσιάζει η επικείμενη επαναλειτουργία της κρατικοδίαιτης ΕΡΤ την ίδια ώρα που το ελληνικό Δημόσιο παγώνει τις πληρωμές του προς τον ιδιωτικό τομέα.
-Εν χορδαίς και οργάνοις υιοθετήθηκε ο αφοπλισμός της Αστυνομίας ενώ ταυτόχρονα απελευθερώνονται χιλιάδες λαθρομετανάστες στο κέντρο της Αθήνας, ένας έντιμος αξιωματικός καρατομείται, μια ανερμάτιστη μεταναστευτική πολιτική ακολουθείται και η απειλή του ισλαμοφασιστικού φάσματος βρίσκεται επί θύραις.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και διευρύνεται. Και όλα αυτά σε λιγότερο από πενήντα ημέρες διακυβέρνησης. Και όμως η Κυβέρνηση αριστερών ιδεοληπτικών και καμμένων εθνολαϊκιστών, τουλάχιστον σε επίπεδο δημοσκοπήσεων, φαντάζει ακατάβλητη. Η εξήγηση είναι απλή: Η Κυβέρνηση εμπρός στο ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα, που κοντεύουν να βουλιάξουν τη χώρα, προτιμά για μικροκομματικούς λόγους να εξωραΐζει μια δραματική κατάσταση με ψυχολογικές υπεραναπληρώσεις που επιδρούν στο θυμικό του συλλογικού υποσυνειδήτου. Έτσι, επιδίδεται σε κινήσεις εντυπωσιασμού που θολώνουν και χειραγωγούν το λαϊκό αισθητήριο.
Η πολιτική διεκδίκηση «εθνικών δικαίων» από την πλευρά της Κυβέρνησης φανερώνει ερασιτεχνισμό που σύντομα θα αποκαλύψει τη γύμνια της στρατηγικής και την έλλειψη σχεδιασμού. Δεν αντελήφθη εγκαίρως ότι «χρειάζονται αλήθειες ακόμη και για να πεις ψέματα». Η Κυβέρνηση έχει αυτοπαγιδευτεί στη μέγγενη των προεκλογικών της δεσμεύσεων, οι οποίες καλλιέργησαν ψευδαισθήσεις στον ελληνικό λαό, ενώ παράλληλα διαισθάνεται την ανάσα ενός χυδαίου λαϊκισμού που η ίδια εξέθρεψε να την κυκλώνει και τους εταίρους να σφίγγουν τον κλοιό των απαιτήσεών τους. «Ίσως να θεωρεί κανείς «απάνθρωπα» και λυπηρά αυτά τα δεδομένα ˙ αν όμως ασκεί εθνική πολιτική αγνοώντας τα, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί σε μια κατάσταση όπου τη λύπη για την ηθική κατάπτωση των άλλων θα τη διαδεχθεί ο θρήνος για τις δικές του συμφορές», συνεχίζει την ανάλυση του ο Παναγιώτης Κονδύλης.
Σε τούτον εδώ τον τόπο οι ποιητές μας τα έχουν γράψει σχεδόν όλα και έχουν προφητέψει τα περισσότερα. Στην «Αναφορά» του στον Ανδρέα Εμπειρίκο ο μυσταγωγός Οδυσσέας Ελύτης λέει πως «ό,τι σήμερα μοιάζει ανώδυνο θα πονέσει αύριο. Περιμένετε λιγάκι να ξημερώσει. Τα φαντάσματα είναι κακοί σύμβουλοι». Το πατριωτικό καθήκον όλων των Ελλήνων είναι όταν θα ξημερώσει να έχουμε αποτρέψει μια εθνική καταστροφή. Γιατί ο τόπος δεν αντέχει άλλες.
Γεώργιος Λ. Κωνσταντόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου