Ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε... ζήτω η νέα Σοσιαλδημοκρατία!
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το ΠΑΣΟΚ έχει ως ημερομηνία γέννησής του την 3η του Σεπτέμβρη. Για τους Πασόκους ιστορική στιγμή για πολλούς άλλους αποφράδα ημέρα.
Όμως, πλέον μια άλλη ιστορική ημερομηνία θα γραφτεί στις δέλτους της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Είναι η 23η Μαρτίου μαζί όμως με την 20η Φεβρουαρίου.
Είναι η ημερομηνία γέννησης της νέας Σοσιαλδημοκρατίας, της μετάλλαξης ενός κόμματος από ακροαριστερό σε κεντρώο και της πλήρους υποταγής του στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Ο φετινός Μάρτης είναι η αρχή μιας νέας πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς τον ρεαλισμό και βεβαίως η αρχή μιας μακρόχρονης πολιτικής πορείας διότι είναι σίγουρο ότι έχει δρόμο μπροστά του αυτό το κόμμα.
Ο Αλέξης Τσίπρας, αρχικά στη Σύνοδο Κορυφής, δηλαδή στο Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο και τρεις ημέρες αργότερα στο Βερολίνο πήρε τις υπογραφές για την μετάλλαξή του από πρόεδρο ενός πολιτικού αχταρμά σε ηγέτη του διάδοχου σχήματος του ΠΑΣΟΚ.
Με την πλήρη υποταγή του στο πολιτικό και οικονομικό Διευθυντήριο της ΕΕ και παράλληλα με την πλήρη αποδοχή της Γερμανικής κυριαρχίας και της ηγεμονίας της Μέρκελ, έβαλε τις βάσεις για τη… νομιμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι τώρα ήταν κάτι σαν ένα περιθωριακό κόμμα που το επόμενο βήμα του θα ήταν να πάρει τα όπλα. Όμως τώρα μπορεί ο κ. Τσίπρας να καυχάται ότι έγινε το ΠΑΣΟΚ που πάντα ήθελε, αλλά θα πρέπει να τα βγάλει πέρα με το σχεδόν 40% που παραμένουν αμετανόητοι ακροαριστεροί και είναι εκτός πραγματικότητας.
Αυτό είναι το… καλό νέο για τον πρωθυπουργό και το μέλλον της κυβέρνησης. Το κακό είναι ότι με την επίσημη διακήρυξη της στροφής στη Σοσιαλδημοκρατία άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση. Καλώς ή κακώς είναι θέμα μηνών για να μην πούμε εβδομάδων, αυτό το κυβερνητικό σχήμα να πάψει να υφίσταται. Θα υπάρξουν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που πιθανότατα να οδηγήσουν σε απρόβλεπτα σενάρια για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Δε λέμε ότι θα εξαφανιστεί από το χάρτη ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως. Λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ των Εξαρχείων τέλειωσε και οι τελευταίοι του σπασμοί θα επιβεβαιώσουν το γεγονός. Κάποιοι απίθανοι νεομαρξιστές, παλαιοκομμουνιστές και αναρχικοί του κόμματος και της κυβέρνησης σιγά - σιγά θα πάρουν την άγουσα για τα αποδυτήρια και θα μείνει το κόμμα του κεντροαριστερού χώρου, του κενού που άφησε το ΠΑΣΟΚ.
Όμως, το ερώτημα που τίθεται έπειτα από αυτή τη διαπίστωση είναι: Γιατί έπρεπε να χάσουμε τόσο πολύτιμο χρόνο; Γιατί η χώρα έπρεπε να βρεθεί σε καθεστώς χρεοκοπίας προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αυτό για το οποίο τον ψήφισε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου; Ένα νέο ΠΑΣΟΚ με νέους ανθρώπους που θα κρατούσε τη χώρα στην Ευρώπη και δεν θα έθετε σε κίνδυνο την πορεία της. Ένα κόμμα που θα διαδεχόταν το ΠΑΣΟΚ ήθελε η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ενώ ένα κομμάτι ήθελε τη ρήξη, την έξοδο από το ευρώ και την βαλκανοποίηση της Ελλάδας.
Η πλήρης υποταγή του Τσίπρα στο ευρωπαϊκό κατεστημένο επισφράγησε την μεγάλη αλλαγή όμως χάθηκε πολύτιμος χρόνος και χρήμα. Και βεβαίως ένα άλλο ερώτημα είναι γιατί έπρεπε να καταστραφεί η χώρα αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ακριβώς ότι έκανε η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Προς τι η αλλαγή δηλαδή αφού φτάνουμε στο ίδιο σημείο ή μάλλον ξεκινάμε με πολύ χειρότερα μέτρα που θα έρθουν; Αν το περίφημο μέιλ Χαρδούβελη, που δεν είχε συμφωνηθεί, ήταν σκληρό, αυτό που θα έρθει σύντομα βαφτισμένο με άλλους όρους θα είναι τραγικό.
Έφυγε λοιπόν ο… κακός λύκος Σαμαράς για να έρθει η… καλή κοκκινοσκουφίτσα του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα είναι ότι η γιαγιά πάει χαμένη.
Αν λοιπόν υπήρξε γενικός ξεσηκωμός στην κοινωνία για να διώξουμε τους κακούς Νεοδημοκράτες και Πασόκους για να έρθει μία από τα ίδια τότε φταίμε εμείς για το χάλι μας. Εκτός κι αν η αλλαγή προσώπων ήταν αυτό που επιθυμούσε ο λαός. Αν δεν χώνευε τον Σαμαρά και τον Χαρδούβελη ας λουστεί τώρα τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη. Μόνο που αν πιστεύει ο κόσμος ότι πρέπει να εμπιστευτεί την οικονομία της χώρας στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν ξέρει ή δεν προλαβαίνει να ανοίξει το σάιτ της Βουλής και να ανακαλύψει τη δανειακή σύμβαση την οποία λέει ότι δεν έβρισκε στα συρτάρια του, τότε ακόμη και ο Θεός της Ελλάδας σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Αν επομένως έγινε τόσος ντόρος για τον Βαρουφάκη και τον Κατρούγκαλο… βοήθειά μας. Διότι η χώρα ξεκινά από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενοι μόνο που τώρα έχει άδεια ταμεία, λιγότερο χρόνο και κυρίως διαλυμένο το οικονομικό της σύστημα. Επομένως, οι επόμενοι μήνες και τα μέτρα που θα έρθουν θα είναι μαύρα, όσες ονομασίες κι αν τους αλλάξουν.
Και το τελευταίο ερώτημα που τίθεται είναι γιατί αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Ο λόγος είναι ότι πρόκειται για ένα κόμμα που ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει, αν θέλει η χώρα να μείνει στο ευρώ ή να επιστρέψει στη δραχμή. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος λιγότερο είχαν μια κοινοβουλευτική ομάδα που πίεζε μεν, ασκούσε κριτική, ορισμένοι έφυγαν κιόλας, όμως κανείς δεν αμφισβήτησε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και σας ρωτάμε εσάς τους αναγνώστες τώρα: Θα ψηφίσει ο Λαφαζάνης, ο Μιχελογιαννάκης, η Ραχήλ Μακρή, ο Διαμαντόπουλος ή η μαντάμ Ζωή Κωνσταντοπούλου τα μέτρα που θα έρθουν; Θα ψηφίσουν αυξήσεις ΦΠΑ, νέο ΕΝΦΙΑ που θα είναι ίδιος με τον παλιό, έκτακτες εισφορές ή ακόμη και κούρεμα καταθέσεων; Θα ψηφίσουν δηλαδή μέτρα που θα θεωρηθούν υφεσιακά αλλά δεν γίνεται αλλιώς; Τότε λοιπόν θα έρθει η ώρα της κρίσης.
Η ευρωπαϊκή πορεία του Τσίπρα και η πλήρης αποδοχή των θεσμών που κάνουν κουμάντο σήμανε ουσιαστικά το τέλος του αντιμνημονιακού μετώπου που έκτισε καριέρες και έφτιαξε πολιτικά σούργελα. Αυτό το αντιμνημονιακό μέτωπο καλείται τώρα να απαγκιστρωθεί από τη νέα Σοσιαλδημοκρατία. Θα πρόκειται ασφαλώς για πολύ επώδυνη… γέννα για τον κ. Τσίπρα.
Α.Ψ.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το ΠΑΣΟΚ έχει ως ημερομηνία γέννησής του την 3η του Σεπτέμβρη. Για τους Πασόκους ιστορική στιγμή για πολλούς άλλους αποφράδα ημέρα.
Όμως, πλέον μια άλλη ιστορική ημερομηνία θα γραφτεί στις δέλτους της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Είναι η 23η Μαρτίου μαζί όμως με την 20η Φεβρουαρίου.
Είναι η ημερομηνία γέννησης της νέας Σοσιαλδημοκρατίας, της μετάλλαξης ενός κόμματος από ακροαριστερό σε κεντρώο και της πλήρους υποταγής του στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Ο φετινός Μάρτης είναι η αρχή μιας νέας πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς τον ρεαλισμό και βεβαίως η αρχή μιας μακρόχρονης πολιτικής πορείας διότι είναι σίγουρο ότι έχει δρόμο μπροστά του αυτό το κόμμα.
Ο Αλέξης Τσίπρας, αρχικά στη Σύνοδο Κορυφής, δηλαδή στο Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο και τρεις ημέρες αργότερα στο Βερολίνο πήρε τις υπογραφές για την μετάλλαξή του από πρόεδρο ενός πολιτικού αχταρμά σε ηγέτη του διάδοχου σχήματος του ΠΑΣΟΚ.
Με την πλήρη υποταγή του στο πολιτικό και οικονομικό Διευθυντήριο της ΕΕ και παράλληλα με την πλήρη αποδοχή της Γερμανικής κυριαρχίας και της ηγεμονίας της Μέρκελ, έβαλε τις βάσεις για τη… νομιμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι τώρα ήταν κάτι σαν ένα περιθωριακό κόμμα που το επόμενο βήμα του θα ήταν να πάρει τα όπλα. Όμως τώρα μπορεί ο κ. Τσίπρας να καυχάται ότι έγινε το ΠΑΣΟΚ που πάντα ήθελε, αλλά θα πρέπει να τα βγάλει πέρα με το σχεδόν 40% που παραμένουν αμετανόητοι ακροαριστεροί και είναι εκτός πραγματικότητας.
Αυτό είναι το… καλό νέο για τον πρωθυπουργό και το μέλλον της κυβέρνησης. Το κακό είναι ότι με την επίσημη διακήρυξη της στροφής στη Σοσιαλδημοκρατία άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση. Καλώς ή κακώς είναι θέμα μηνών για να μην πούμε εβδομάδων, αυτό το κυβερνητικό σχήμα να πάψει να υφίσταται. Θα υπάρξουν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που πιθανότατα να οδηγήσουν σε απρόβλεπτα σενάρια για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Δε λέμε ότι θα εξαφανιστεί από το χάρτη ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως. Λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ των Εξαρχείων τέλειωσε και οι τελευταίοι του σπασμοί θα επιβεβαιώσουν το γεγονός. Κάποιοι απίθανοι νεομαρξιστές, παλαιοκομμουνιστές και αναρχικοί του κόμματος και της κυβέρνησης σιγά - σιγά θα πάρουν την άγουσα για τα αποδυτήρια και θα μείνει το κόμμα του κεντροαριστερού χώρου, του κενού που άφησε το ΠΑΣΟΚ.
Όμως, το ερώτημα που τίθεται έπειτα από αυτή τη διαπίστωση είναι: Γιατί έπρεπε να χάσουμε τόσο πολύτιμο χρόνο; Γιατί η χώρα έπρεπε να βρεθεί σε καθεστώς χρεοκοπίας προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αυτό για το οποίο τον ψήφισε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου; Ένα νέο ΠΑΣΟΚ με νέους ανθρώπους που θα κρατούσε τη χώρα στην Ευρώπη και δεν θα έθετε σε κίνδυνο την πορεία της. Ένα κόμμα που θα διαδεχόταν το ΠΑΣΟΚ ήθελε η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ενώ ένα κομμάτι ήθελε τη ρήξη, την έξοδο από το ευρώ και την βαλκανοποίηση της Ελλάδας.
Η πλήρης υποταγή του Τσίπρα στο ευρωπαϊκό κατεστημένο επισφράγησε την μεγάλη αλλαγή όμως χάθηκε πολύτιμος χρόνος και χρήμα. Και βεβαίως ένα άλλο ερώτημα είναι γιατί έπρεπε να καταστραφεί η χώρα αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ακριβώς ότι έκανε η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Προς τι η αλλαγή δηλαδή αφού φτάνουμε στο ίδιο σημείο ή μάλλον ξεκινάμε με πολύ χειρότερα μέτρα που θα έρθουν; Αν το περίφημο μέιλ Χαρδούβελη, που δεν είχε συμφωνηθεί, ήταν σκληρό, αυτό που θα έρθει σύντομα βαφτισμένο με άλλους όρους θα είναι τραγικό.
Έφυγε λοιπόν ο… κακός λύκος Σαμαράς για να έρθει η… καλή κοκκινοσκουφίτσα του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα είναι ότι η γιαγιά πάει χαμένη.
Αν λοιπόν υπήρξε γενικός ξεσηκωμός στην κοινωνία για να διώξουμε τους κακούς Νεοδημοκράτες και Πασόκους για να έρθει μία από τα ίδια τότε φταίμε εμείς για το χάλι μας. Εκτός κι αν η αλλαγή προσώπων ήταν αυτό που επιθυμούσε ο λαός. Αν δεν χώνευε τον Σαμαρά και τον Χαρδούβελη ας λουστεί τώρα τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη. Μόνο που αν πιστεύει ο κόσμος ότι πρέπει να εμπιστευτεί την οικονομία της χώρας στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν ξέρει ή δεν προλαβαίνει να ανοίξει το σάιτ της Βουλής και να ανακαλύψει τη δανειακή σύμβαση την οποία λέει ότι δεν έβρισκε στα συρτάρια του, τότε ακόμη και ο Θεός της Ελλάδας σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Αν επομένως έγινε τόσος ντόρος για τον Βαρουφάκη και τον Κατρούγκαλο… βοήθειά μας. Διότι η χώρα ξεκινά από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενοι μόνο που τώρα έχει άδεια ταμεία, λιγότερο χρόνο και κυρίως διαλυμένο το οικονομικό της σύστημα. Επομένως, οι επόμενοι μήνες και τα μέτρα που θα έρθουν θα είναι μαύρα, όσες ονομασίες κι αν τους αλλάξουν.
Και το τελευταίο ερώτημα που τίθεται είναι γιατί αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Ο λόγος είναι ότι πρόκειται για ένα κόμμα που ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει, αν θέλει η χώρα να μείνει στο ευρώ ή να επιστρέψει στη δραχμή. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος λιγότερο είχαν μια κοινοβουλευτική ομάδα που πίεζε μεν, ασκούσε κριτική, ορισμένοι έφυγαν κιόλας, όμως κανείς δεν αμφισβήτησε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και σας ρωτάμε εσάς τους αναγνώστες τώρα: Θα ψηφίσει ο Λαφαζάνης, ο Μιχελογιαννάκης, η Ραχήλ Μακρή, ο Διαμαντόπουλος ή η μαντάμ Ζωή Κωνσταντοπούλου τα μέτρα που θα έρθουν; Θα ψηφίσουν αυξήσεις ΦΠΑ, νέο ΕΝΦΙΑ που θα είναι ίδιος με τον παλιό, έκτακτες εισφορές ή ακόμη και κούρεμα καταθέσεων; Θα ψηφίσουν δηλαδή μέτρα που θα θεωρηθούν υφεσιακά αλλά δεν γίνεται αλλιώς; Τότε λοιπόν θα έρθει η ώρα της κρίσης.
Η ευρωπαϊκή πορεία του Τσίπρα και η πλήρης αποδοχή των θεσμών που κάνουν κουμάντο σήμανε ουσιαστικά το τέλος του αντιμνημονιακού μετώπου που έκτισε καριέρες και έφτιαξε πολιτικά σούργελα. Αυτό το αντιμνημονιακό μέτωπο καλείται τώρα να απαγκιστρωθεί από τη νέα Σοσιαλδημοκρατία. Θα πρόκειται ασφαλώς για πολύ επώδυνη… γέννα για τον κ. Τσίπρα.
Α.Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου