Ιστορικοί σκόπελοι και ύφαλοι
Η ειδησεογραφία σχηματοποιεί μια εκ πρώτης όψεως ζοφερή για την «Ελληνική Υπόθεση» πραγματικότητα,
αναφορικά με την αντιμετώπισή μας από τα Δυτικά κέντρα ισχύος. Από όσα τουλάχιστον διακρίνονται σ’ αυτό το τοπίο στην ομίχλη. Που είναι όσα αφήνονται να διαρρεύσουν από τις δυο πλευρές, με κάθε μια να χρησιμοποιεί τις διαρροές αναλόγως επιδιώξεων.
Ο Τσίπρας, έχει γίνει καταφανές ότι θέλει να εδραιώσει απόλυτη πολιτική κυριαρχία με βάση την επίδειξη μαχητικής διαπραγμάτευσης σε μια αφασική εκλογική πλειοψηφία. Οι ξένοι, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, προς «συνέτιση» ανεβάζουν διαρκώς τόνους στις υποδείξεις περί των κινδύνων που σοβούν.
Η κοινή γνώμη έχει αρχίσει να ανησυχεί. Είναι χαρακτηριστικό ένα σύντομο σχόλιο στο Διαδίκτυο : «Εγώ για τον ΕΝΦΙΑ ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, πού να ήξερα πόσο μ… θα πιαστώ». Η διεθνής απομόνωση από τους παραδοσιακούς συμμάχους της χώρας γίνεται εμφανής, με τον κατάπτυστο νόμο για απελευθέρωση του Ξηρού να επιδεινώνει την κατάσταση. Ενώ ακόμα και σε δημοσκόπηση που δημοσίευσε η «Αυγή» το μεγαλύτερο ποσοστό από τους κατά τα άλλα «εθνικά υπερήφανους», το 39% πιστεύει πως «στην διαπραγμάτευση κερδίζουν οι δανειστές».
Αν ανήκετε σε αυτούς που ανησυχούν ότι η Ελλάδα θα αποκοπεί από τη Δύση, πιθανόν λόγω και των πομφολύγων περί Σινορωσσικής κεφαλαιακής συνδρομής τις οποίες διακινεί η iskra και άλλοι ανίατα, γεωπολιτικά ηλίθιοι, μην ανησυχείτε. Δεν θα πέσουμε στα βράχια. «Η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν» και η Ιστορία πιστοποιεί ότι το Δόγμα παραμένει εν ισχύ από συστάσεως Ελληνικού Κράτους.
Όταν εκτιμήθηκε ότι ο Καποδίστριας συσφίγγει τις σχέσεις με τη Ρωσσία, όντας πάντα ύποπτος στα μάτια των Βρετανών για «φιλο-ρωσσισμό» λόγω της υπουργικής του θητείας στον Τσάρο, δολοφονήθηκε. Βρετανικό πολεμικό ανέμενε για να παραλάβει τους δολοφόνους. Η φυγάδευση τους ματαιώθηκε από την αντίδραση των σωματοφυλάκων του Κυβερνήτη.
Όταν στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα όδευε με επιλογή της βασιλικής οικογένειας σε μια ουδετερότητα που δεν βόλευε την Αντάντ, ο άνθρωπός τους Βενιζέλος σχημάτισε άλλη κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη και η χώρα κύλησε στον Εθνικό Διχασμό.
Όταν τον Νοέμβριο του 1940 ο Χίτλερ έστειλε μυστικό μεσολαβητήστην ελληνική κυβέρνηση για σύναψη ειρήνης με την Ιταλία, η ανησυχία για τυχόν αποδοχή της αλλά και η απαίτηση του Μεταξά τον Ιανουάριο του 1941 για παροχή ουσιαστικής και όχι τυπικής βρετανικής στρατιωτικής βοήθειας, οδήγησε στη δολοφονία του από τους Βρετανούς.
Όταν ο πρεσβύτερος Καραμανλής φάνηκε να κλίνει περισσότερο προς την Ευρώπη, απομακρυνόμενος κατά κάποιο τρόπο από τον κυρίαρχο της Δύσης ΗΠΑ, δολοφονήθηκε ο Λαμπράκης και σε λίγο διάστημα ο Καραμανλής απομακρύνθηκε από την εξουσία.
Όταν ο Παπαδόπουλος το 1973, ακούγοντας τον αγγλόφιλο και ρωσσόφιλο αλλά αντιαμερικανό Σπύρο Μαρκεζίνη, δεν παρείχε βάσεις μεταστάθμευσης στα αμερικανικά αεροπλάνα που θα συνέδραμαν το Ισραήλ, μια φοιτητική εξέγερση που την Τετάρτη ήταν στα πρόθυρα διάλυσης μετεξελίχθηκε ραγδαία μέχρι την Παρασκευή σε «πορτοκαλί επανάσταση» με νεκρούς από ελεύθερους σκοπευτές που, σαράντα δύο χρόνια μετά, δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί από πού έπαιρναν εντολές.
Όταν ο νεώτερος Καραμανλής υπέγραψε και προώθησε την κατασκευή του ρωσσικού αγωγού, αγοράζοντας ταυτόχρονα ρωσσικούς εξοπλισμούς, κάηκε πρώτα το 2007 η μισή Ελλάδα με 80 νεκρούς, και κατόπιν η Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008 από ορδές ατόμων τους οποίους οι γνωστοί, ιστορικοί αναρχικοί κοιτούσαν με απορία -«ποιοι είναι αυτοί;;…»- και με δέος για το καταστροφικό τους μένος.
Αλλά και πρόσφατα, όταν ο Σαμαράς επεχείρησε αυτό που θεωρήθηκε «πρόωρη χρηματοδοτική ανεξαρτητοποίηση», του «τραβήχτηκε το χαλί» και μας προέκυψε ο Τσίπρας.
Μην ανησυχείτε λοιπόν για τα ορατά βράχια, τους σκοπέλους, η Ελλάδα δεν θα αφεθεί ποτέ να πέσει εκεί, και αν τα πράγματα φτάσουν από αδιαλλαξία του Τσίπρα στο απροχώρητο θα γίνει ό,τι πρέπει να γίνει. Οι κουκουλοφόροι, για παράδειγμα, της Μεταπολίτευσης, όπως και οι ελεύθεροι σκοπευτές στο Πολυτεχνείο, ποτέ δεν μαθεύτηκε ποιοι είναι.
Αυτό που προκαλεί κυριολεκτικά τρόμο είναι οι παράπλευρες για το Έθνος απώλειες σε μια τέτοια περίπτωση, όπως πάντα όταν χρειάστηκε να κρατηθεί πάση θυσία η Ελλάδα όχι μόνο στο Δυτικό στρατόπεδο αλλά και στη ρότα που χαράζει η Δύση. Ο ύφαλος της Ιστορίας, οι ιστορικές συνέπειες που δεν φαίνονται αμέσως παρά με την πάροδο του χρόνου, τα κόστη που πλήρωσε η χώρα όταν το εθνικό σκαρί έσκισε τα ύφαλα στην αθέατη ξέρα για να οδηγηθεί μισοβυθισμένο στο λιμάνι της Δύσης.
Γνωρίζουμε ότι οι ισχυρισμοί μας για ιστορικά γεγονότα θα συναντήσουν αντιρρήσεις σαν «ιστορική παραφιλολογία» αλλά θα επιμείνουμε. Η ιστορία γράφεται από τους νικητές κατά το δοκούν. Ο Μεταξάς για παράδειγμα πέθανε ξαφνικά, ενώ είκοσι μέρες πριν τον θάνατό του τηρούσε ημερολόγιο και έκανε ομιλίες.
Γνωρίζουμε επίσης ότι το έδαφος του «Αν…» στην Ιστορία είναι εξόχως γλιστερό. Αλλά αξίζει τον κόπο. Για φαντασθείτε… Και δέστε πόσο κόστος πληρώσαμε.
Αν δεν είχε δολοφονηθεί ο Κυβερνήτης, τι κράτος θα είχε θεμελιώσει. Σίγουρα όχι το βαυαρικών προδιαγραφών. Και δεν θα είχαν ενσκήψει οι ξένες δυναστείες, τοποτηρητές των ξένων. Η Επανάσταση του 1821 θα είχε δικαιωθεί απόλυτα.
Αν δεν υπήρχαν οι δυναστείες, πιθανόν δεν θα είχε προκύψει Εθνικός Διχασμός, ιστορικό κι αυτός προσάναμμα για την Καταστροφή του 1922.
Αν δεν είχε συμβεί η Καταστροφή, είτε η Ελλάδα θα ήταν «των δύο ηπείρων» είτε θα υπήρχε ακόμα Ελληνισμός στη Μικρά Ασία.
Αν δεν είχε υπάρξει η προσφυγιά δεν θα είχε υπάρξει η κοινωνική πρώτη ύλη για την ανάπτυξη του ΚΚΕ, η οποία οδήγησε στον Εμφύλιο.
Αν δεν είχε συμβεί ο Εμφύλιος, πόση καταστροφή θα είχε γλυτώσει η χώρα και σε πόσο καλύτερο επίπεδο θα βρισκόταν.
Αν η Ελλάδα είχε γίνει μέλος της ΕΟΚ προδικτατορικά, θα ανήκε στον στενό πυρήνα, θα είχε γνωρίσει άλλη ανάπτυξη και δεν θα γινόταν μέλος όπως το 1980, με καταστροφή της παραγωγικής της βάσης.
Αν δεν είχε συμβεί το Πολυτεχνείο δεν θα είχε χαθεί η μισή Κύπρος και δεν θα είχε υπάρξει το κλεπτοκρατικό καθεστώς της Μεταπολίτευσης, το οποίο βύθισε τη χώρα στο Χρέος και την έστειλε στη σημερινή υποδούλωση.
Ο Τσίπρας, για να μείνει στην εξουσία και όχι μόνο τώρα αλλά σε βάθος χρόνου, θα κάνει τα πάντα. Ακόμα και θα αφήσει γένια δηλώνοντας …Πατριάρχης Αντιοχείας. Αλλά είτε κάνει εκλογές για να πάρει εντολή συμβιβασμού, να διώξει τις συνιστώσες και να έλθει προς το Κέντρο, είτε κάνει εκλογές με ΑΤΜ άδεια με σκοπό να τις χάσει και να πετάξει την «καυτή πατάτα» για να μην επιβαρυνθεί καταστροφικό πολιτικό κόστος όπως ο Σαμαράς, είτε συνεχίσει με τους ΑΝΕΛ επιχειρώντας να τηρήσει «κόκκινες γραμμές» που του επιβάλει το εκλογικό του ακροατήριο και το εσωκομματικό του δικαστήριο, η Ελλάδα θα παραμείνει στους Δυτικούς οργανισμούς και θεσμούς.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η χώρα θα αναγκαστεί να καταβάλει περαιτέρω οδυνηρό τίμημα, εδαφικό, γεωπολιτικό, κοινωνικό για να περάσει ο Τσίπρας από τις ιδέες του συρφετού στον οποίο προεδρεύει στη σύγκλιση με την διεθνή πραγματικότητα. Αγωνία για καταβολή οικονομικού τιμήματος είναι μάταιη, ήδη η πραγματική οικονομία θνήσκει.
Προφήτης
αναφορικά με την αντιμετώπισή μας από τα Δυτικά κέντρα ισχύος. Από όσα τουλάχιστον διακρίνονται σ’ αυτό το τοπίο στην ομίχλη. Που είναι όσα αφήνονται να διαρρεύσουν από τις δυο πλευρές, με κάθε μια να χρησιμοποιεί τις διαρροές αναλόγως επιδιώξεων.
Ο Τσίπρας, έχει γίνει καταφανές ότι θέλει να εδραιώσει απόλυτη πολιτική κυριαρχία με βάση την επίδειξη μαχητικής διαπραγμάτευσης σε μια αφασική εκλογική πλειοψηφία. Οι ξένοι, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, προς «συνέτιση» ανεβάζουν διαρκώς τόνους στις υποδείξεις περί των κινδύνων που σοβούν.
Η κοινή γνώμη έχει αρχίσει να ανησυχεί. Είναι χαρακτηριστικό ένα σύντομο σχόλιο στο Διαδίκτυο : «Εγώ για τον ΕΝΦΙΑ ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, πού να ήξερα πόσο μ… θα πιαστώ». Η διεθνής απομόνωση από τους παραδοσιακούς συμμάχους της χώρας γίνεται εμφανής, με τον κατάπτυστο νόμο για απελευθέρωση του Ξηρού να επιδεινώνει την κατάσταση. Ενώ ακόμα και σε δημοσκόπηση που δημοσίευσε η «Αυγή» το μεγαλύτερο ποσοστό από τους κατά τα άλλα «εθνικά υπερήφανους», το 39% πιστεύει πως «στην διαπραγμάτευση κερδίζουν οι δανειστές».
Αν ανήκετε σε αυτούς που ανησυχούν ότι η Ελλάδα θα αποκοπεί από τη Δύση, πιθανόν λόγω και των πομφολύγων περί Σινορωσσικής κεφαλαιακής συνδρομής τις οποίες διακινεί η iskra και άλλοι ανίατα, γεωπολιτικά ηλίθιοι, μην ανησυχείτε. Δεν θα πέσουμε στα βράχια. «Η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν» και η Ιστορία πιστοποιεί ότι το Δόγμα παραμένει εν ισχύ από συστάσεως Ελληνικού Κράτους.
Όταν εκτιμήθηκε ότι ο Καποδίστριας συσφίγγει τις σχέσεις με τη Ρωσσία, όντας πάντα ύποπτος στα μάτια των Βρετανών για «φιλο-ρωσσισμό» λόγω της υπουργικής του θητείας στον Τσάρο, δολοφονήθηκε. Βρετανικό πολεμικό ανέμενε για να παραλάβει τους δολοφόνους. Η φυγάδευση τους ματαιώθηκε από την αντίδραση των σωματοφυλάκων του Κυβερνήτη.
Όταν στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα όδευε με επιλογή της βασιλικής οικογένειας σε μια ουδετερότητα που δεν βόλευε την Αντάντ, ο άνθρωπός τους Βενιζέλος σχημάτισε άλλη κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη και η χώρα κύλησε στον Εθνικό Διχασμό.
Όταν τον Νοέμβριο του 1940 ο Χίτλερ έστειλε μυστικό μεσολαβητήστην ελληνική κυβέρνηση για σύναψη ειρήνης με την Ιταλία, η ανησυχία για τυχόν αποδοχή της αλλά και η απαίτηση του Μεταξά τον Ιανουάριο του 1941 για παροχή ουσιαστικής και όχι τυπικής βρετανικής στρατιωτικής βοήθειας, οδήγησε στη δολοφονία του από τους Βρετανούς.
Όταν ο πρεσβύτερος Καραμανλής φάνηκε να κλίνει περισσότερο προς την Ευρώπη, απομακρυνόμενος κατά κάποιο τρόπο από τον κυρίαρχο της Δύσης ΗΠΑ, δολοφονήθηκε ο Λαμπράκης και σε λίγο διάστημα ο Καραμανλής απομακρύνθηκε από την εξουσία.
Όταν ο Παπαδόπουλος το 1973, ακούγοντας τον αγγλόφιλο και ρωσσόφιλο αλλά αντιαμερικανό Σπύρο Μαρκεζίνη, δεν παρείχε βάσεις μεταστάθμευσης στα αμερικανικά αεροπλάνα που θα συνέδραμαν το Ισραήλ, μια φοιτητική εξέγερση που την Τετάρτη ήταν στα πρόθυρα διάλυσης μετεξελίχθηκε ραγδαία μέχρι την Παρασκευή σε «πορτοκαλί επανάσταση» με νεκρούς από ελεύθερους σκοπευτές που, σαράντα δύο χρόνια μετά, δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί από πού έπαιρναν εντολές.
Όταν ο νεώτερος Καραμανλής υπέγραψε και προώθησε την κατασκευή του ρωσσικού αγωγού, αγοράζοντας ταυτόχρονα ρωσσικούς εξοπλισμούς, κάηκε πρώτα το 2007 η μισή Ελλάδα με 80 νεκρούς, και κατόπιν η Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008 από ορδές ατόμων τους οποίους οι γνωστοί, ιστορικοί αναρχικοί κοιτούσαν με απορία -«ποιοι είναι αυτοί;;…»- και με δέος για το καταστροφικό τους μένος.
Αλλά και πρόσφατα, όταν ο Σαμαράς επεχείρησε αυτό που θεωρήθηκε «πρόωρη χρηματοδοτική ανεξαρτητοποίηση», του «τραβήχτηκε το χαλί» και μας προέκυψε ο Τσίπρας.
Μην ανησυχείτε λοιπόν για τα ορατά βράχια, τους σκοπέλους, η Ελλάδα δεν θα αφεθεί ποτέ να πέσει εκεί, και αν τα πράγματα φτάσουν από αδιαλλαξία του Τσίπρα στο απροχώρητο θα γίνει ό,τι πρέπει να γίνει. Οι κουκουλοφόροι, για παράδειγμα, της Μεταπολίτευσης, όπως και οι ελεύθεροι σκοπευτές στο Πολυτεχνείο, ποτέ δεν μαθεύτηκε ποιοι είναι.
Αυτό που προκαλεί κυριολεκτικά τρόμο είναι οι παράπλευρες για το Έθνος απώλειες σε μια τέτοια περίπτωση, όπως πάντα όταν χρειάστηκε να κρατηθεί πάση θυσία η Ελλάδα όχι μόνο στο Δυτικό στρατόπεδο αλλά και στη ρότα που χαράζει η Δύση. Ο ύφαλος της Ιστορίας, οι ιστορικές συνέπειες που δεν φαίνονται αμέσως παρά με την πάροδο του χρόνου, τα κόστη που πλήρωσε η χώρα όταν το εθνικό σκαρί έσκισε τα ύφαλα στην αθέατη ξέρα για να οδηγηθεί μισοβυθισμένο στο λιμάνι της Δύσης.
Γνωρίζουμε ότι οι ισχυρισμοί μας για ιστορικά γεγονότα θα συναντήσουν αντιρρήσεις σαν «ιστορική παραφιλολογία» αλλά θα επιμείνουμε. Η ιστορία γράφεται από τους νικητές κατά το δοκούν. Ο Μεταξάς για παράδειγμα πέθανε ξαφνικά, ενώ είκοσι μέρες πριν τον θάνατό του τηρούσε ημερολόγιο και έκανε ομιλίες.
Γνωρίζουμε επίσης ότι το έδαφος του «Αν…» στην Ιστορία είναι εξόχως γλιστερό. Αλλά αξίζει τον κόπο. Για φαντασθείτε… Και δέστε πόσο κόστος πληρώσαμε.
Αν δεν είχε δολοφονηθεί ο Κυβερνήτης, τι κράτος θα είχε θεμελιώσει. Σίγουρα όχι το βαυαρικών προδιαγραφών. Και δεν θα είχαν ενσκήψει οι ξένες δυναστείες, τοποτηρητές των ξένων. Η Επανάσταση του 1821 θα είχε δικαιωθεί απόλυτα.
Αν δεν υπήρχαν οι δυναστείες, πιθανόν δεν θα είχε προκύψει Εθνικός Διχασμός, ιστορικό κι αυτός προσάναμμα για την Καταστροφή του 1922.
Αν δεν είχε συμβεί η Καταστροφή, είτε η Ελλάδα θα ήταν «των δύο ηπείρων» είτε θα υπήρχε ακόμα Ελληνισμός στη Μικρά Ασία.
Αν δεν είχε υπάρξει η προσφυγιά δεν θα είχε υπάρξει η κοινωνική πρώτη ύλη για την ανάπτυξη του ΚΚΕ, η οποία οδήγησε στον Εμφύλιο.
Αν δεν είχε συμβεί ο Εμφύλιος, πόση καταστροφή θα είχε γλυτώσει η χώρα και σε πόσο καλύτερο επίπεδο θα βρισκόταν.
Αν η Ελλάδα είχε γίνει μέλος της ΕΟΚ προδικτατορικά, θα ανήκε στον στενό πυρήνα, θα είχε γνωρίσει άλλη ανάπτυξη και δεν θα γινόταν μέλος όπως το 1980, με καταστροφή της παραγωγικής της βάσης.
Αν δεν είχε συμβεί το Πολυτεχνείο δεν θα είχε χαθεί η μισή Κύπρος και δεν θα είχε υπάρξει το κλεπτοκρατικό καθεστώς της Μεταπολίτευσης, το οποίο βύθισε τη χώρα στο Χρέος και την έστειλε στη σημερινή υποδούλωση.
Ο Τσίπρας, για να μείνει στην εξουσία και όχι μόνο τώρα αλλά σε βάθος χρόνου, θα κάνει τα πάντα. Ακόμα και θα αφήσει γένια δηλώνοντας …Πατριάρχης Αντιοχείας. Αλλά είτε κάνει εκλογές για να πάρει εντολή συμβιβασμού, να διώξει τις συνιστώσες και να έλθει προς το Κέντρο, είτε κάνει εκλογές με ΑΤΜ άδεια με σκοπό να τις χάσει και να πετάξει την «καυτή πατάτα» για να μην επιβαρυνθεί καταστροφικό πολιτικό κόστος όπως ο Σαμαράς, είτε συνεχίσει με τους ΑΝΕΛ επιχειρώντας να τηρήσει «κόκκινες γραμμές» που του επιβάλει το εκλογικό του ακροατήριο και το εσωκομματικό του δικαστήριο, η Ελλάδα θα παραμείνει στους Δυτικούς οργανισμούς και θεσμούς.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η χώρα θα αναγκαστεί να καταβάλει περαιτέρω οδυνηρό τίμημα, εδαφικό, γεωπολιτικό, κοινωνικό για να περάσει ο Τσίπρας από τις ιδέες του συρφετού στον οποίο προεδρεύει στη σύγκλιση με την διεθνή πραγματικότητα. Αγωνία για καταβολή οικονομικού τιμήματος είναι μάταιη, ήδη η πραγματική οικονομία θνήσκει.
Προφήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου