δημοσίου και παρ’ όλα αυτά δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Ο Τσίπρας «τρόμαξε» την Λαγκάρντ όταν της είπε ότι μπορεί η Ελλάδα να μην πληρώσει τις δόσεις στο ΔΝΤ. Είναι ο ίδιος που διαβεβαίωνε ότι δεν θα προκύψει πιστωτικό γεγονός. Αλλά είναι και το αφεντικό του Βαρουφάκη ο οποίος έξω από το κτίριο του ΔΝΤ έλεγε ότι η Ελλάδα θα πληρώνει τα χρέη της στο διηνεκές.
Όμως το τι έλεγαν και το τι λένε οι απίθανοι ερασιτέχνες της Συριζοανέλ κυβέρνησης έχει ελάχιστη σημασία. Είναι τόσο ψεύτες, τόσο υποκριτές και τόσο «λίγοι» που πλέον κάθε κουβέντα τους είναι και ένα σκουπίδι στον πολιτικό και οικονομικό κάδο.
Το χειρότερο όλων είναι η συλλογική ψευδαίσθηση, είναι αυτό που οι Έλληνες πιστεύουν και με τη στάση τους αυτή δίνουν αβάντα στη χειρότερη κυβέρνηση της ιστορίας της χώρας.
Εντάξει, ο Σαμαράς ήταν κακός, νεοφιλελεύθερος, πήρε αντιλαϊκά μέτρα και άλλα πολλά. Όμως, τουλάχιστον η προηγούμενη κυβέρνηση δεν έφτασε ποτέ στο χείλος της αβύσσου τη χώρα. Δεν είπε ποτέ ότι «δεν έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις ή τις δόσεις στο ΔΝΤ». Δεν άρπαξε τα αποθεματικά γιατί δεν υπάρχουν άλλα φράγκα στο ταμείο. Έστω και με επώδυνα μέτρα και τις θυσίες του ελληνικού λαού το ταμείο ήταν νοικοκυρεμένο και είχε πολλές πιθανότητες να είναι και γεμάτο με πλεονάσματα. Τώρα το ΔΝΤ μας λέει ότι θα έχουμε έλλειμμα 1,5%. Γιατί; Μα γιατί δεν παράγεται τίποτε και ταυτόχρονα η κυβέρνηση προχωρά σε αυξήσεις δαπανών κάνοντας προσλήψεις ή ανοίγοντας την ΕΡΤ.
Ο κόσμος λοιπόν δεν επιθυμούσε την προηγούμενη κακή αλλά έστω και με δυσκολίες νοικοκυρεμένη κυβέρνηση. Επέλεξε τον κ. Τσίπρα και μαζί επέλεξε και τη συλλογική ψευδαίσθηση για το πώς βρίσκονται τα λεφτά στον κόσμο αυτό.
Για παράδειγμα κάποιοι πίστεψαν ότι τα χρήματα έρχονται από τον ουρανό που βρέχει ευρώ, τα παίρνουν οι Έλληνες, ξοδεύουν όσα θέλουν, πληρώνουν τα χρέη τους και η ζωή συνεχίζεται χωρίς κόπο και χωρίς τους κακούς δανειστές να σε πιέζουν.
Άλλοι πίστεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ που τους έλεγε, όπως ο Παπανδρέου το 2009, ότι «λεφτά υπάρχουν». Τα ψάχνει ο Τσίπρας και ο Νικολούδης σε διάφορες λίστες και καταθέσεις στο εξωτερικό αλλά από ουσία μηδέν. Και να δείτε ότι στο τέλος θα αποδειχθεί η απόλυτη φούσκα της κυβέρνησης αυτή η ιδιότυπη «μάχη» της φοροδιαφυγής. Διότι αν αφήνεις την εγχώρια φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα να κυκλοφορεί εντός της χώρας (γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, ελεύθεροι επαγγελματίες κ.λπ) τότε έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό.
Υπάρχει και η κατηγορία των Ελλήνων που νομίζουν ότι με τις κάλπες έρχεται και το χρήμα. Με το που ψηφίζεις σε εθνικές εκλογές ή σε δημοψηφίσματα αμέσως ανοίγουν οι κρουνοί και γεμίζει η χώρα λεφτά. Το ίδιο ακριβώς που σκέφτονται τώρα ορισμένοι φανατικοί Συριζαίοι. Να πάνε σε εκλογές ή δημοψήφισμα γιατί η «λαϊκή εντολή θα τους δυναμώσει». Μα δεν τρώγεται η λαϊκή εντολή σύντροφοι. Δεν πληρώνεις μ’ αυτήν δόσεις και συντάξεις. Δεν κάνεις κοινωνική πολιτική με τις ψήφους. Αυτό είναι συλλογική ψευδαίσθηση από εκείνες που έχουν καταστρέψει την Ελλάδα εδώ και χρόνια.
Και από την άλλη, δεν μπορεί όλος ο υπόλοιπος πλανήτης να είναι τόσο ηλίθιος και να μας κοροϊδεύει και εμείς να είμαστε οι «εξυπνάκηδες» που περιμένουμε τον… Θεό της Ελλάδας να κάνει κάποια στιγμή το θαύμα του, λίγο πριν το τέλος.
Το χρήμα έρχεται μόνο αν το δημιουργήσουμε. Βγαίνει από ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που έπρεπε να ξεκινήσει να υλοποιείται εδώ και χρόνια. Ένα μοντέλο που θα αναγκάζει το κράτος να δίνει κατευθύνσεις στους πολίτες για το τι πρέπει να κάνουν. Που ανοίγει νέους δρόμους για τον κόσμο και του δίνει επιλογές επιβίωσης κι όχι εύκολες διεξόδους στο δημόσιο τομέα.
Είναι ένα μοντέλο που δεν δαιμονοποιεί την επιχειρηματικότητα, που οι επενδύσεις είναι καλοδεχούμενες γιατί αυξάνουν τις θέσεις εργασίες, φέρνουν πλούτο στις τοπικές κοινωνίες και τη χώρα, γεμίζουν τα ταμεία με φόρους. Είναι τέλος ένα μοντέλο που μπορεί να βγάλει τους πολίτες από τον καναπέ, να την «ψάξουν τη δουλειά» και να μην περιμένουν αποχαυνωμένοι το επίδομα ανεργίας βρίζοντας την κυβέρνηση γιατί δεν κάνει τίποτε.
Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν εγκληματήσει στο ζήτημα αυτό. Η κυβέρνηση της Αριστεράς έρχεται να διαλύσει και την τελευταία ελπίδα να παραχθεί πλούτος που δεν θα έχει σχέση με δανεικά. Όταν απειλείς τους ξένους επενδυτές, όταν διώχνεις επιχειρηματίες, όταν ικετεύεις για λίγα δανεικά ενώ δεν έχεις φέρει ούτε μια διάταξη αναπτυξιακού χαρακτήρα στη Βουλή και όταν το μόνο σχέδιο που έχεις είναι η έξοδος από το ευρώ, τότε είσαι επικίνδυνος.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τρέφεται από τη συλλογική παρανόηση και η συλλογική παραίσθηση του «εύκολου χρήματος» τρέφεται από την Αριστερά της αφασίας. Κάποτε, όχι πολύ μακριά, θα το πληρώσουμε αυτό ως χώρα. Ήδη πληρώνουμε την εξάρτηση από τους δανειστές. Αν το καράβι δεν στρίψει πορεία προς ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που θα φέρνει χρήμα χωρίς Λαγκάρντ και Σόιμπλε, τότε θα είμαστε μια ζωή υποτελείς και ικέτες. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια για την Ελλάδα που είχε πάντα έξυπνους πολίτες αλλά και εξυπνάκηδες. Και που είχε πολιτικούς που βολεύονται με το κράτος αδιαφάνειας, διαφθοράς, ωχαδερφισμού και κυρίως ενός βολεμένου κρατικοδίαιτου παραγωγικού μοντέλου.
Αntinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου