ενοχλούνται από την ευσέβεια του λαού μας απέναντι στα ιερά λείψανα. Δεν είναι μεσαίωνας η μεταφυσική αφοσίωση σε φονικές ιδέες και πρόσωπα, που καθάρισαν εκατομμύρια και αναδιένειμαν την μιζέρια στους υπόλοιπους, με παταγώδη αποτυχία ως κοινωνικό μοντέλο ανελευθερίας και βαρβαρότητας και είναι «μεσαίωνας» η πίστη των Ελλήνων στην Ορθοδοξία, στα ιερά και στα όσια της.
Οι σύντροφοι από τους άλλους πλανήτες, που αφίχθησαν προσφάτως από την Ανδρομέδα με τελευταίο τον Φίλη, ακόμη δεν έχουν πάρει χαμπάρι ποιος λαός ζει σε αυτή τη χώρα. Δεν μπορούν να χωνέψουν πως ένας αιώνας αριστερής μηδενιστικής προπαγάνδας, όπως δεν μπόρεσε να εξοντώσει την εθνική ιδέα, δεν μπόρεσε και να εξοβελίσει την μεταφυσική πίστη του ανθρώπου στα θεία και ειδικότερα την ανάγκη του Έλληνα και της Ελληνίδας να στρέφονται στον αρχαίο αυτό πυλώνα του Έθνους.
Ο Φίλης κι ο κάθε μειοψηφικός οπαδός του μαρξισμού, κάθε εκδοχής, αυτής της θρησκείας χωρίς Θεό, που όμως έχει ιερατείο και φαντασιακό «Παράδεισο» αλλά έφτιαξε μόνο Κόλαση σε αυτή τη ζωή, θεωρεί πως είναι μοδέρνος και ουάου να αμολάει μια παρόλα κατά της Εκκλησίας και διαφόρων εκδηλώσεων της πίστης των απλών ανθρώπων. Είναι καθήκον που πάει πακέτο με τα αγαπητιλίκια με τις θέσεις των ξένων σωβινισμών, την εχθρότητα προς την Αστυνομία, την λαθρολαγνεία, τον «αντιμιλιταρισμό» κλπ. Αλλιώς δεν έχεις τις προδιαγραφές και δεν σε κερνάνε μπύρα στην Πλατεία και στην γύρα του μπάφου θα σε παρακάμψουν και θα μείνεις χαρμάνης κι έρημος σύντροφος, με την υποψία της δεξιάς παρέκκλισης.
Ο πατερούλης Στάλιν, που η μισή αριστερά αγαπάει στα φανερά κι η άλλη μισή στα κρυφά, συνέχισε το έργο του Λένιν και μέσα στα εκατομμύρια αστών, αγροτών κι εργατών που ντουφέκισε αβέρτα, ξεπάστρεψε και σχεδόν όλο τον κλήρο της Ρωσίας, αφού καταργήθηκαν παράλληλα οι τσαρικές στολές των αξιωματικών και διάφορα στοιχεία της παραδοσιακής στρατιωτικής πειθαρχίας, ενώ ο γάμος αντικαταστάθηκε από ένα χαλαρό σύμφωνο συμβίωσης που ξεχαρβάλωσε την κοινωνία. Μετά, μαζί με τον Αδόλφο, εισέβαλαν τον Σεπτέμβριο του 1939 με διαφορά λίγων ημερών στην Πολωνία και διαμοίρασαν τα ιμάτια της κι ύστερα στο Κατύν οι σοβιετικοί κομισάριοι ξεκλήρισαν τον ανθό του σώματος των Πολωνών Αξιωματικών, αστούς, παπάδες κι ό,τι τους έπεσε στην πλώρη. Υπάρχουν οικογένειες Πολωνών που τους μισούς τους σκότωσαν οι Ναζί και τους άλλους μισούς οι σοβιετικοί σύντροφοι. Όμως το Καλοκαίρι του 1941 ο μπαμπέσης ο Αδόλφος πρόλαβε τον πατερούλη, έσπασε την κολλεγιά και σαν οδοστρωτήρας έφτασε έξω από τη Μόσχα. Ο βλογιοκομμένος αλλά, ομολογώ πολύ διαβαστερός, πρώην ληστής, φονιάς και κόκκινος Τσάρος, που ντουφέκισε και τα ¾ της Κεντρικής Επιτροπής που τον εξέλεξε, ανακάλυψε πως η επανάσταση είχε τσακίσει την ραχοκοκκαλιά αυτών που συγκροτούσαν το πατριωτικό φρόνημα. Έτσι, μετά τον πρώτο πανικό, ο παμπόνηρος και διαβαστερός πατερούλης έκανε εργωδώς διάφορα πράγματα: στο διάγγελμα του επικαλέστηκε την Μητέρα Ρωσία, τον Αλέξανδρο Νιέφσκι και τον Κουτούζοφ, επανέφερε τις τσαρικές στολές των στελεχών και έβγαλε από τα γκουλάγκ όποιους ιερωμένους είχαν επιβιώσει για να τους κάνει επισκόπους κι αποκατέστησε σε κάποιο βαθμό την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, βγάζοντας την μπροστά. Και τότε το Ρωσικό Έθνος ανταποκρίθηκε και σαν ατσάλινο τσουνάμι της στέπας σάρωσε τους νέους Τεύτονες, φτάνοντας ως το Βερολίνο.
Δεν ξέρω πόση Ιστορία ξέρει ο Φίλης και δη ελληνική. Ξέρει όμως ανέκδοτα, σαν αυτά που λέγανε οι «ανανεωτικοί» στο Φίλιον. Λοιπόν, θυμάστε τον ελέφαντα που βόσκει αμέριμνος, τσαλαπατώντας εν αγνοία του την μυρμηγκοφωλιά; Ανέβηκαν τα μυρμήγκια να τον …σκοτώσουν, αυτός τινάχτηκε και πέσανε όλα εκτός από ένα στο σβέρκο του. Και τα άλλα του φωνάξανε «Μήτσο, πνίχτονα»! Έτσι κι ο Φίλης πάνω στο σβέρκο της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας του λαού μας…
Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου