προς Πέμπτη που γράφονταν αυτές οι γραμμές.
Οι πληροφορίες θέλουν την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται θεωρώντας ως βάση συζήτησης τις δικές της προτάσεις αφαιρώντας μάλιστα μέτρα όπως η αύξηση εισφορών των συνταξιούχων για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που θα μείωνε έμμεσα κύριες και επικουρικές συντάξεις. Από την άλλη μεριά οι θεσμοί επέμεναν στις δικές τους προτάσεις.
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έκαναν λόγο πως ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε στους δανειστές το ζήτημα πως θα ήταν διατεθειμένος να προχωρήσει στην αποδοχή του πακέτου μέτρων που προτείνουν οι θεσμοί αλλά μόνο με την προϋπόθεση πως θα διαγραφόταν επί τόπου το 70% του χρέους! Και μάλιστα φέρεται να έχει κάνει και τις σχετικές τεχνικές επεξεργασίες το οικονομικό επιτελείο του. Ωστόσο κάτι τέτοιο στο βαθμό που ισχύει δεν φαίνεται να προχωρεί.
Πάντως η εικόνα που διαμορφώνει η πληροφορία αυτή ασχέτως της ακρίβειάς της ή της ορθότητάς της δεν πρέπει να θεωρείται εκτός πραγματικότητας ως προς την ουσία της καθώς υπάρχουν δύο στοιχεία που συγκλίνουν σ’ αυτό. Πρώτο είναι ο μόνος τρόπος να γίνει έστω και με βαριά καρδιά αποδεκτή από την κυβερνητική πλειοψηφία μια συμφωνία με τους δανειστές με βάση το κλίμα που διαμορφώνεται στα κομματικά και κοινοβουλευτικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Επί πλέον ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μάλλον καθόλου τυχαία δεν είπε την Τρίτη ότι ένας από τους τρεις όρους που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή μια συμφωνία θα ήταν η «βαθιά διαγραφή του χρέους, του μεγαλύτερού του μέρους».
Άλλωστε αργά το βράδυ, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα η δήλωση του Αυστριακού υπουργού Οικονομικών ότι η ελληνική απαίτηση για το χρέος αποτελεί πρόβλημα μάλλον συνηγορεί ότι πιθανά έστω και ως διαπραγματευτική ντρίμπλα να τέθηκε το θέμα από την ελληνική αντιπροσωπεία.
Από εκεί και πέρα στην Κουμουνδούρου κυρίως ψάχνουν ημερομηνία για τις κάλπες –έχει ήδη ακουστεί η πρώτη Κυριακή του Αυγούστου και η τελευταία του Ιουλίου- προεξοφλώντας έτσι είτε αδυναμία ψήφισης της συμφωνίας εντός της βουλής στο βαθμό που επιτευχθεί η συμφωνία, είτε πλήρες αδιέξοδο που καθιστά ανεύρετη οποιαδήποτε λύση μεταξύ Αθήνας και δανειστών.
Ενδεικτική και αντιπροσωπευτική του κλίματος που υπάρχει στην κυβέρνηση είναι η δήλωση του Νίκου Φίλη πως οι δανειστές θέλουν την ανατροπή της παρούσας κυβέρνησης. Ωστόσο αυτή η εκτίμηση, την οποία υπαινίχθηκε νωρίς το απόγευμα της Τετάρτης και ο Αλέξης Τσίπρας με το tweet για την άρνηση των θεσμών να δεχτούν ισοδύναμα μέτρα της Αθήνας, είναι και η ευκαιρία που έψαχνε η κυβέρνηση να δημιουργήσει προϋποθέσεις συσπείρωσης γύρω της ύστερα από το πάγωμα και τις οργισμένες αντιδράσεις που έχουν προκαλέσει στο εσωτερικό της οι άκρως υφεσιακές και φορομπηχτικές προτάσεις της των 8 δις ευρώ μέτρων.
Με κάθε ευκαιρία τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απαντούν έμμεσα και στην πρόταση Σαμαρά για κυβέρνηση εθνικής ενότητας αν και εφόσον παραστεί ανάγκη δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν σενάρια Παπαδήμου και ταυτόχρονα ζητούν εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ακόμα και το ενδεχόμενο να πάμε σε εκλογές δεν προδιαγράφεται μια εύκολη περίοδος για τον ΣΥΡΙΖΑ ύστερα από την εμπειρία του 5μηνου αυτού και την κατάρρευση στην πράξη της αντίληψής του για «τέλος της λιτότητας εντός του ευρώ» με βάση την οποία προέκυψε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Ταυτόχρονα όμως και η μετεκλογική του στάση για μια έντιμη και αμοιβαία επωφελή συμφωνία με επώδυνα μεν μέτρα αλλά κοινωνικά δικαιότερα, αντίληψη που επίσης έχει καταρρεύσει από τα πράγματα σαν χάρτινος πύργος δεν μπορεί να τον οδηγήσει σε επόμενες κάλπες γιατί είναι σαν να εθελοτυφλεί μπροστά στην πραγματικότητα.
Η εξεύρεση αξιόπιστης και ταυτόχρονα αριστερής γραμμής για τις ανάγκες μιας νέας προεκλογικής περιόδου είναι το επόμενο μεγάλο πεδίο δοκιμασίας που θα κρίνει και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε ως σήμερα.
Αntinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου