Ξεφτιλίσατε την Αριστερά κύριε Τσίπρα

Είμαι ένας αριστερός από κούνια. Όχι από εκείνους που πίστευαν στα Σοβιέτ κι έβλεπαν τον «Πατερούλη» ως Θεό. Ή από εκείνους που έβλεπαν τον Ζαχαριάδη ή τον Φλωράκη με την Παπαρήγα και πάθαιναν την πλάκα τους.


Είμαι ένας αριστερός που πίστεψε στην Ευρώπη των λαών. Σε μια Ευρώπη κοινωνική με δικαιοσύνη που θα μπορούσε να έχει αχτίδες ελπίδας παρά το σκληρό καπιταλιστικό σύστημα. Είμαι από τους ακραιφνείς ευρωπαϊστές που πιστεύουν ότι το ευρώ είναι μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα να είναι μέλος αυτής της μεγάλης οικογένειας. Κι ότι έγιναν δραματικά λάθη από το πολιτικό σύστημα και τους πολίτες τα τελευταία χρόνια. Αντί να νοικοκυρευτούμε και να φτιάξουμε ένα σωστό κράτος, πραγματικά ευρωπαϊκό εμείς τρώγαμε τις επιδοτήσεις στα κ...μπαρα της Εθνικής οδού.
Είμαι κι από αυτούς που θέλουν οι Έλληνες να είναι μυρμήγκια που βγάζουν από τον ιδρώτα τους και δεν ξοδεύουν πάνω από τις δυνατότητές τους, κι όχι τζιτζίκια που μόνο φωνάζουν.
Είμαι ήρεμος άνθρωπος, μετριοπαθής, ακομμάτιστος αριστερός που μπορεί και κρίνει τα κακώς κείμενα και κυρίως κάνει αυτοκριτική για τις ευθύνες που του αναλογούν.
Και είμαι ένας από αυτούς που πιστεύουν στους νέους και άφθαρτους οι οποίοι μπορούν να φέρουν την ελπίδα. Όμως, ξαφνικά με έκαναν από «αρνί» «λιοντάρι» που θέλει να τους κατασπαράξει. Που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας κατάφεραν μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να μου προκαλέσουν απίστευτη οργή αλλά και δύναμη να βγω και να φωνάξω ότι αυτή δεν είναι αριστερά. Ότι αυτοί είναι αλήτες που προδίδουν τη χώρα μου. Που την καταστρέφουν αλλά δεν τους φτάνει. Θέλουν και να την εξοντώσουν.
Είμαι από αυτούς που δεν ανέχεται να βλέπει την ψευδεπίγραφη αριστερά να χαριεντίζεται με τους Ανεξάρτητους ψεκασμένους. Που εξοργίζεται όταν βλέπει τον πρωθυπουργό, τον πρώτο της αριστεράς, να κάνει... τουμπεκί όταν ο Καμμένος λέει ότι η εσωτερική ασφάλεια της χώρας εξαρτάται από τον Στρατό κι όχι από την Αστυνομία, σε μια Χουντικής προέλευσης δήλωση. Και που δε μιλά όταν ζητά ο ψεκασμένος να μην μειωθούν οι εξοπλιστικές δαπάνες αν και αυτό ήταν πάγιο αίτημα της αριστεράς εδώ και δεκαετίες.
Και είμαι εξοργισμένος που π.χ. βγαίνει ο Θ. Πλεύρης και «τρολάρει» τον ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ λέγοντας ότι «δεν περίμενα ποτέ ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα διασφάλιζε την εσωτερική ασφάλεια της χώρας με τον Στρατό. Ούτε στα καλύτερα όνειρα του... πατέρα μου».
Είμαι εξοργισμένος που τις τελευταίες μέρες πριν το δημοψήφισμα έχουν κάνει πάνω από 3 χιλιάδες διορισμούς, που κάνουν χαριστικές ρυθμίσεις για τις συντάξεις αλλοδαπών ή που βάζουν από το παράθυρο συγγενείς, φίλους, άντρες και συντρόφους στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Ή που παίζει παιχνίδια η «άδολη» αριστερά με τα ψηφοδέλτια του κρίσιμου δημοψηφίσματος. Και βεβαίως που έχει επιδοθεί σε ένα απίστευτο μπούλινγκ σε όποιον τολμά να μιλήσει για την Ευρώπη και τον οποίο χαρακτηρίζει γερμανοτσολιά.
Είναι τέτοια η οργή μου που φοβάμαι ότι θα συμμετάσχω στον εθνικό διχασμό που έσπειρε αυτός ο απίστευτος πρωθυπουργός που ανέχεται να μετρούνται οι ψήφοι του κόμματός του με αυτούς των νεοναζί δολοφόνων.
Ελπίζω να μην... είναι πολλοί οργισμένοι σαν κι εμένα. Αριστεροί, Κεντρώοι, Δεξιοί που βλέπουν ότι η χώρα χάνεται και το μέλλον υποθηκεύεται χάρη στους άθλιους «αριστερούς». Γιατί αν έχουν γίνει πολλοί οι οργισμένοι, τότε ο εμφύλιος είναι προ των πυλών. Και τότε θα επανέλθουν οι Αδερφοφάδες του Καζαντζάκη. Και τότε... θα ισχύσει αυτό που έγραψε: «... οι λαβωματιές που δίνουν τ' αδέρφια είναι πάντα βαριές».




Αριστερός Ψάλτης