Τι θα έκανε το κατά πολλούς σπουδαιότερο ελληνικό μυαλό της ιστορίας, ο Σωκράτης,αν είχε να αντιμετωπίσει μια κατάσταση σαν τη σημερινή;
Την δική του άποψη δίνει ένας Ευαγγελιστής Άγγλος πάστορας ο αιδεσιμότατος J. John Canon μελετητής του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου, ακτιβιστής και συγγραφέας…
Ο φιλέλληνας πάστορας επιχειρεί έναν συγκερασμό και μια επικαιροποίηση της δράσης του αντιδραστικού Σωκράτη που προκάλεσε την οργή στους ηγέτες της Αθήνας και της τίμιας στάσης του να αυτοκτονήσει πίνοντας κώνειο παραμένοντας σταθερός στις ιδέες του, με τους σημερινούς πολιτικούς άνδρες εντός και εκτός των τειχών.
Σύμφωνα με την ανάλυσή του λοιπόν ο Σωκράτης θα έκανε πέντε πράγματα:
Το πρώτο πράγμα θα ήταν να αναζητήσει την αλήθεια του θέματος.
Πρόκειται για δύο ξεχωριστές και ασυμβίβαστες αφηγήσεις. Έτσι, από τη μια πλευρά, έχουμε μια εικόνα των ευγενών Ελλήνων, με επικεφαλής νεαρούς άνδρες χωρίς γραβάτα κόντρα σε ένα αλαζονικό κονσόρτσιουμ ανδρών και γυναικών με ακριβά κοστούμια που αντιπροσωπεύουν την ευημερούσα βόρεια Ευρώπη και τις άπληστες τράπεζες. Η πλευρά των ανδρών της Αθήνας αντιπροσωπεύει τα δεινά των φτωχών, καθώς και την ηρωική βαρύτητα της ελληνικής ιστορίας. Από την άλλη πλευρά, έχουμε υπεύθυνα ανώτατα οικονομικά στελέχη που επισημαίνουν τα τεράστια ποσά που έχουν δοθεί και έχουν εξαφανιστεί μέχρι το σημείο που οι Έλληνες δεν μπορούν να πληρώσουν ακόμη και τους τόκους επί των τόκων που οφείλουν.
Και από την πλευρά της Βόρειας Ευρώπης υφίσταται το επιχείρημα πως οι κακοπληρωτές αφενός προσβάλλουν εκείνες τις χώρες που έχουν οδυνηρά μεταρρυθμίσει τις οικονομίες τους και αφετέρου ενθαρρύνουν άλλες παραπαίουσες οικονομίες να εγκαταλείψουν κάθε ιδέα δημοσιονομικής ευθύνης.
Δεύτερον, νομίζω ότι θα εναντιωνόταν στην εξής στάση. Ένα από τα προβλήματα με τις δημοκρατίες- δημοκρατίες που αποτελούν άλλη μια ελληνική ιδέα -είναι πως ό, τι κάνουν οι κυβερνήτες τους θα πρέπει πάντα να υπολογίζουν το εκλογικό σώμα. Με κάθε δράση έρχεται η ερώτηση: Τι αντίκτυπο αυτή η κίνηση θα έχει εντός των τειχών ; Μπορεί να μου κοστίσει ψήφους; Και δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι και από τις δύο πλευρές βλέπουμε αυτή τη στάση. Ο κίνδυνος μιας τέτοιας στάσης είναι ότι κοντράρεται τόσο με την φιλανθρωπία όσο και με την κοινή λογική. Δεν μπορώ να φανταστώ το Σωκράτη να καταπίνει κάτι τέτοιο.
Τρίτον, νομίζω ότι θα αμφισβητήσε τα όνειρα. Και οι δύο πλευρές έχουν ένα ρομαντικό όραμα. Από τη μια πλευρά, υπάρχει ο μεταπολεμικός στόχος μιας ενωμένης Ευρώπης, ένα συνεχές, ήρεμο υπερκράτος που εκτείνεται από τη Βαλτική μέχρι τη Μεσόγειο. Ωστόσο, ρομαντικά οράματα υπάρχουν και στην άλλη πλευρά και ίσως κανείς δεν κάνει τέτοιου είδους όνειρα καλύτερα από ό, τι οι Έλληνες: Σκέφτονται τον πατριωτισμό, τον εθνικισμό, τη δόξα της Ελλάδας. Νομίζω ότι ο Σωκράτης θα ήταν σκληρός με την αφέλεια και των δύο οραμάτων.
Τέταρτον, νομίζω ότι θα απέδιδε την ευθύνη. Υπάρχει μια ελληνική ελίτ που χαιρέκακα απέφευγε φόρους με αποτέλεσμα δισεκατομμύρια ευρώ να χάνονται. Υπάρχουν ανώνυμοι τραπεζίτες οι οποίοι έχουν κυνικά δανείσει χρήματα σε ανθρώπους που γνώριζαν πως δεν θα πληρώσουν. Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που δημιούργησαν το όχημα μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς να σκεφτούν αν αυτό ταιριάζει με τις ζώνες ασφαλείας ή τα φρένα. Υπάρχουν οι πλούσιοι λαοί της Βόρειας Ευρώπης που δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από το να είναι πιο πλούσιοι και πιο άνετοι. Σωκράτης δεν ήταν ένας άνθρωπος που τα ανεχόταν όλα αυτά, προφανώς γι’ αυτό και οι σύγχρονοί του τον βρήκαν τόσο ανυπόφορο που έπρεπε να τον ξεφορτωθούν.
Τέλος, νομίζω ότι ο Σωκράτης θα έθετε ερωτήματα που μας αναγκάζουν να σκεφτούμε την γενικότερη εικόνα του πράγματος. Δεν θα έπρεπε αυτό το ατυχές γεγονός να μας οδηγήσει σε επαναξιολόγηση ολόκληρου του ευρωπαϊκού σχεδίου; Μια ενότητα σε επίπεδο άμυνας, βεβαίως, είναι απαραίτητη. Μια ενότητα των αξιών, ίσως; Μια οικονομική ενότητα που να ταιριάζει σε όλους; Ένα ενιαίο νομικό πλαίσιο για μια ποικιλία πολιτισμών; Και τι θα μας ωφελήσει, αν η Ελλάδα τιμωρηθεί σκληρά για τις οικονομικές αδυναμίες της; Νομίζω ότι ακούω Σωκράτη να μας ενθαρρύνει να πάμε πίσω στο…. σχεδιαστήριο.
Έτσι, μπορώ εύκολα να φανταστώ τον Σωκράτη να θέτει ανελέητα ερωτήσεις κάνοντας πολλούς να αισθανθούν πολύ άβολα.
dotnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου