Ακτινογραφία στις ομοιότητες και διαφορές..
«Όλοι οι πολιτικοί αναλυτές έβλεπαν στις κινήσεις και τον τρόπο που διαχειρίζεται την εικόνα του ο Αλέξης Τσίπρας τον παλαιότερο ηγέτη της
Ελλάδας, Ανδρέα Παπανδρέου. Πέντε μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, ο κ. Τσίπρας συνεχίζει να παρουσιάζει ομοιότητες, αλλά και βασικές διαφορές στον τρόπο χειρισμού κορυφαίων ζητημάτων» αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Guardian.
Η αρθρογράφος του Guardian, Natalie Nougayrede, συγκρίνει τους δύο ηγέτες της Ελλάδας, οι οποίοι κατάφερναν να ξεσηκώνουν τα πλήθη, υπογραμμίζοντας βέβαια τις διαφορετικές συγκυρίες και το χρονικό χάσμα μεταξύ των περιόδων που έδρασαν οι δύο ηγέτες στο άρθρο της με τίτλο «Ο Τσίπρας μπορεί να ανακρούσει πρύμναν ή να βοηθήσει την Ευρώπη να επανιδρυθεί».
«Ο Αλέξης Τσίπρας ως νεαρός διάβαζε Γκράμσι και Τρότσκι έδειχνε τον αντικομφορμισμό του μέσα από το ντύσιμό του και σε αυτό συνεχίζει να θυμίζει λίγο τον Ανδρέα Παπανδρέου» αναφέρει η Nougayrede, υπενθυμίζοντας ότι «ούτε στον Ανδρέα Παπανδρέου άρεσαν οι γραβάτες».
«Ο Παπανδρέου όταν ήρθε στην εξουσία το 1981 ήθελε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο είχε διαπραγματευθεί στις Βρυξέλλες η προηγούμενη κυβέρνηση. Μεμφόταν τότε την ΕΟΚ ως απειλή για την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας, κατηγορώντας την για οικονομική ολιγαρχία που βλέπει τη χώρα ως αποικία. Ωστόσο, λίγο αργότερα έχοντας αναλάβει την εξουσία, έγινε... ειδήμων στο να εξασφαλίζει ευρωπαϊκούς οικονομικούς πόρους και κοινοτικά κονδύλια» προσθέτει στο άρθρο της στο Guardian.
«Ο Αλέξης Τσίπρας δεν φαίνεται σε θέση να κάνει κάτι αντίστοιχο τώρα. Το 2015 δεν είναι 1981» αναφέρει.
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου κλήθηκε να ενδυναμώσει τη δημοκρατία και να σταθεροποιήσει τη χώρα μέσα σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον» συνεχίζει η αρθρογράφος, υπενθυμίζοντας ότι, η Ελλάδα δεν είχε καταφέρει ακόμη να κλείσει όλες τις πληγές της χούντας, ενώ το πελατειακό κράτος ήταν μια χαρά αναπτυγμένο. «Η μεγάλη βοήθεια για την Ελλάδα ήρθε τότε από την εκρηκτική ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας της Ελλάδας, που κατάφερε να ξεπεράσει τις ανταγωνίστριες, Ισπανία και Πορτογαλία. «Αυτό που βοήθησε την ελληνική οικονομία, εκείνα τα χρόνια, ήταν η ραγδαία άνοδος της αγροτικής παραγωγής σε σημείο που κατάφερε να ξεπεράσει την Ισπανία και την Πορτογαλία. Συγχρόνως, ο Παπανδρέου κατάφερε να ενισχύσει τη γεωπολιτική θέση της χώρας στα Βαλκάνια, όντας η μοναδική χώρα που ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας» αναφέρει, τονίζοντας ότι «στις μέρες μας κάτι τέτοιο τίθεται σε αμφιβολία. Αναφερόμενη στο φλερτ με τη Μόσχα και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, η Nougayrede σημειώνει ότι οι ομοιότητες Τσίπρα - Παπανδρέου είναι εμφανείς. Ο Τσίπρας ανέπτυξε τις σχέσεις με τον Πούτιν, όπως ο Ανδρέας με τον Καντάφι και τον Μιλόσεβιτς.
«Ο Παπανδρέου που ήταν δεινός ρήτορας παραμέρισε στην πορεία του τη συγκρουσιακή ρητορική που είχε και επιστράτευσε τα εθνικά αντανακλαστικά. Έτσι, κατάφερε να επουλώσει το τραύμα του εμφυλίου που παρέμενε ανοιχτό. Το ίδιο τραύμα έχει χρησιμοποιήσει στο λόγο του και ο Αλέξης Τσίπρας με αναφορές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διαφορά είναι ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έγινε ο εκδικητής της Αριστεράς, αλλά επέλεξε τη ρεαλιστική πολιτική. Κατάφερε να συγκεράσει την ριζοσπαστική ρητορική του με τη σύνεση και το ρεαλισμό και έβγαλε τη χώρα από το πολυτάραχο παρελθόν της» αναφέρει η Nougayrede.
«Όλοι οι πολιτικοί αναλυτές έβλεπαν στις κινήσεις και τον τρόπο που διαχειρίζεται την εικόνα του ο Αλέξης Τσίπρας τον παλαιότερο ηγέτη της
Ελλάδας, Ανδρέα Παπανδρέου. Πέντε μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, ο κ. Τσίπρας συνεχίζει να παρουσιάζει ομοιότητες, αλλά και βασικές διαφορές στον τρόπο χειρισμού κορυφαίων ζητημάτων» αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Guardian.
Η αρθρογράφος του Guardian, Natalie Nougayrede, συγκρίνει τους δύο ηγέτες της Ελλάδας, οι οποίοι κατάφερναν να ξεσηκώνουν τα πλήθη, υπογραμμίζοντας βέβαια τις διαφορετικές συγκυρίες και το χρονικό χάσμα μεταξύ των περιόδων που έδρασαν οι δύο ηγέτες στο άρθρο της με τίτλο «Ο Τσίπρας μπορεί να ανακρούσει πρύμναν ή να βοηθήσει την Ευρώπη να επανιδρυθεί».
«Ο Αλέξης Τσίπρας ως νεαρός διάβαζε Γκράμσι και Τρότσκι έδειχνε τον αντικομφορμισμό του μέσα από το ντύσιμό του και σε αυτό συνεχίζει να θυμίζει λίγο τον Ανδρέα Παπανδρέου» αναφέρει η Nougayrede, υπενθυμίζοντας ότι «ούτε στον Ανδρέα Παπανδρέου άρεσαν οι γραβάτες».
«Ο Παπανδρέου όταν ήρθε στην εξουσία το 1981 ήθελε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο είχε διαπραγματευθεί στις Βρυξέλλες η προηγούμενη κυβέρνηση. Μεμφόταν τότε την ΕΟΚ ως απειλή για την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας, κατηγορώντας την για οικονομική ολιγαρχία που βλέπει τη χώρα ως αποικία. Ωστόσο, λίγο αργότερα έχοντας αναλάβει την εξουσία, έγινε... ειδήμων στο να εξασφαλίζει ευρωπαϊκούς οικονομικούς πόρους και κοινοτικά κονδύλια» προσθέτει στο άρθρο της στο Guardian.
«Ο Αλέξης Τσίπρας δεν φαίνεται σε θέση να κάνει κάτι αντίστοιχο τώρα. Το 2015 δεν είναι 1981» αναφέρει.
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου κλήθηκε να ενδυναμώσει τη δημοκρατία και να σταθεροποιήσει τη χώρα μέσα σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον» συνεχίζει η αρθρογράφος, υπενθυμίζοντας ότι, η Ελλάδα δεν είχε καταφέρει ακόμη να κλείσει όλες τις πληγές της χούντας, ενώ το πελατειακό κράτος ήταν μια χαρά αναπτυγμένο. «Η μεγάλη βοήθεια για την Ελλάδα ήρθε τότε από την εκρηκτική ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας της Ελλάδας, που κατάφερε να ξεπεράσει τις ανταγωνίστριες, Ισπανία και Πορτογαλία. «Αυτό που βοήθησε την ελληνική οικονομία, εκείνα τα χρόνια, ήταν η ραγδαία άνοδος της αγροτικής παραγωγής σε σημείο που κατάφερε να ξεπεράσει την Ισπανία και την Πορτογαλία. Συγχρόνως, ο Παπανδρέου κατάφερε να ενισχύσει τη γεωπολιτική θέση της χώρας στα Βαλκάνια, όντας η μοναδική χώρα που ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας» αναφέρει, τονίζοντας ότι «στις μέρες μας κάτι τέτοιο τίθεται σε αμφιβολία. Αναφερόμενη στο φλερτ με τη Μόσχα και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, η Nougayrede σημειώνει ότι οι ομοιότητες Τσίπρα - Παπανδρέου είναι εμφανείς. Ο Τσίπρας ανέπτυξε τις σχέσεις με τον Πούτιν, όπως ο Ανδρέας με τον Καντάφι και τον Μιλόσεβιτς.
«Ο Παπανδρέου που ήταν δεινός ρήτορας παραμέρισε στην πορεία του τη συγκρουσιακή ρητορική που είχε και επιστράτευσε τα εθνικά αντανακλαστικά. Έτσι, κατάφερε να επουλώσει το τραύμα του εμφυλίου που παρέμενε ανοιχτό. Το ίδιο τραύμα έχει χρησιμοποιήσει στο λόγο του και ο Αλέξης Τσίπρας με αναφορές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διαφορά είναι ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έγινε ο εκδικητής της Αριστεράς, αλλά επέλεξε τη ρεαλιστική πολιτική. Κατάφερε να συγκεράσει την ριζοσπαστική ρητορική του με τη σύνεση και το ρεαλισμό και έβγαλε τη χώρα από το πολυτάραχο παρελθόν της» αναφέρει η Nougayrede.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου