Στην Κρανιά Γρεβενών
Όταν οι νεότεροι Γρεβενιώτες, μετά από χρόνια θα κάνουν και αυτοί το αναδρομικό τους ταξίδι, για να δουν το ταξίδι του Τόπου τους στον Χρόνο,
τότε πιστεύω πως θα σταθούν στις σελίδες αυτές, αυτών των ημερών. Των ημερών που θα έχουν αποτυπωθεί με την ιδιαίτερη μελάνη της μνήμης. Των ημερών αυτών που φιλοδόξησαν να στρώσουν «τραπέζι» στον μουσεγέτη Απόλλωνα και στις εννιά κόρες του Δία και της Μνημοσύνης!...
Πλούσια τα εδέσματα, φερμένα απ’ όλες τις εσχατιές των Ελλήνων και πολυποίκιλα, φτιαγμένα το καθένα χωριστά με την ακαδημαϊκή συνταγή των μαστόρων της γνώσης και του λόγου!...
Και το παλιό κρασί, θα γεμίζει το εσωτερικό μας ποτήρι από μουσικές και απαγγελίες των ποιημάτων που έγιναν τραγούδια από τα χείλη του λαού μας και των μεγάλων συνθετών που έζησαν στο ξεγέννημα του πόνου!...
Αρχηφαμελιάρης και οικοδεσπότης της τάβλας είναι για άλλη μια φορά ο αιώνιος έφηβος, ο καθηγητής μας, ο Γιάννης Μότσιος. Θέλει ιδιαίτερη σπουδή και κόπο, ευθύνη και ανεξάντλητη υπομονή για να σηκώσεις το βάρος ενός πολιτιστικού γεγονότος και να το εναποθέσεις στην ιστορία των συμβάντων ενός Τόπου και μάλιστα με τα χρώματα του μοναδικού στο Πανελλαδικό γίγνεσθαι. Και ταυτόχρονα να ανυψώνεις και να αναδεικνύεις τον Τόπου σου, ως μοναδική κεντρικότητα. Μια κεντρικότητα όπου σέρνουν το χορό η Ποίηση, η Ιστορία, η Μουσική και η Λογοτεχνία!...
_ «Μη σηκώνεσαι όρθιος από το ατομικό σου ταμπούρι, δεν βλέπεις πως τα βόλια πέφτουν σα βροχή;» Τον καλεί η φωνή της καθεστηκυίας υποταγής. Μ’ αυτός τραβά για να φορτώσει τούτες τις ημέρες με περισσότερη ιστορία!... Ανυπόταχτος, ως αντάρτης. Αυτοστρατολογημένος ως ιδεολόγος!
Βαρυφορτωμένες ημέρες πρόπερσι στο 1ο Φιλολογικό Συνέδριο με θέμα: «Ελεγείες και πολεμικά θούρια στην Ελληνική Ποίηση, από τον 7ο αιώνα ως τις ημέρες μας».
Βαρυφορτωμένες ημέρες πέρσι στο 2ο Φιλολογικό Συνέδριο με θέμα: «Η Λυρική Ποίηση στη Λογοτεχνία από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας».
Το ίδιο βαρύ φορτίο σηκώνουν και τούτες εδώ οι ημέρες, του 3ου Φιλολογικού Συνεδρίου με θέμα: «Η Ποίηση της δεκαετίας 1940-1950».
Ήταν η δεκαετία που ο λαός μας «χόρδιζε» τον «ταμπουρά» του στην ιαχή της προσδοκίας, που στην τελευταία του χορδή έγινε θρήνος και έδωσε στον πόνο μελωδία, ρυθμό και μέτρο!... έκανε τον λόγο πτερόεντα και αντήχησε στις ρεματιές, στα περάσματα του θανάτου, στις λαγκαδιές και στις καρδιές των πονεμένων!... Τον πήραν στις φυλλωσιές τους οι ψηλές βαλανιδιές και σε κάθε κοινωνικό ανέμισμα τον αναπαράγουν. Έτσι έφτασε αναλλοίωτος στο χρόνο και στη δική μας τάβλα, μαζί με τις διαχρονικές θεότητες αυτού του Τόπου!...
Τα δάκρυα, οι σιωπές, οι στεναγμοί, οι θωπείες, η κραυγή μέσα από το σκοτεινό μονοπάτι της ψυχής παίρνουν μορφή, μορφοποιούνται σε έκδηλη έκφραση. Και οι πιστότερες αποτυπώσεις τους γίνονται με την εικόνα, την ποίηση και το τραγούδι!...
Παράξενη συμπεριφορά για τους Ευρωπαίους επιστήμονες και λαογράφους, «Τούτος ο λαός κάνει τον πόνο του τραγούδι και το χαμό του, τη απώλεια, μοιρολόγι!».
Ένας Τόπος γεμάτος ποίηση!
Ένας Λαός ποιητής!..
Ένας λαός που γνωρίζει την κρυφή δύναμη των λέξεων!...
Και σήμερα, που η παγκοσμιοποίηση με το αραχνό της- γκρίζο πέπλο απλώνεται και μας τυλίγει και καλύπτει με την οδυνηρή σιωπή της τα άνθη του Λόγου και που απονεκρώνει τους σπόρους της σκέψης, υπάρχουν πάροδοι αφύλακτοι όπου περνούν οι αισθήσεις μας και γίνονται δημιουργοί. Ξαναζωντανεύουν τους κόσμους τους παλιούς τους δοξασμένους, Πάροδοι που μας έφεραν όλους εδώ να μυσταγωγηθούμε με τις μούσες και να πάρουμε τ ο εκλεκτικότερο έδεσμα από το τραπέζι της αυτογνωσίας!...
Ευχαριστούμε τον αιώνιο έφηβο!... Και όλους τους συμποσούντες από το νέκταρ των ποιητών μας!...
Καλή επιτυχία στο Συνέδριο. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αντιπεριφερειάρχη, Καναβό Κωνσταντίνο, για τα καλά του λόγια, για τον έργο της Βιβλιοθήκης!...
Όταν οι νεότεροι Γρεβενιώτες, μετά από χρόνια θα κάνουν και αυτοί το αναδρομικό τους ταξίδι, για να δουν το ταξίδι του Τόπου τους στον Χρόνο,
τότε πιστεύω πως θα σταθούν στις σελίδες αυτές, αυτών των ημερών. Των ημερών που θα έχουν αποτυπωθεί με την ιδιαίτερη μελάνη της μνήμης. Των ημερών αυτών που φιλοδόξησαν να στρώσουν «τραπέζι» στον μουσεγέτη Απόλλωνα και στις εννιά κόρες του Δία και της Μνημοσύνης!...
Πλούσια τα εδέσματα, φερμένα απ’ όλες τις εσχατιές των Ελλήνων και πολυποίκιλα, φτιαγμένα το καθένα χωριστά με την ακαδημαϊκή συνταγή των μαστόρων της γνώσης και του λόγου!...
Και το παλιό κρασί, θα γεμίζει το εσωτερικό μας ποτήρι από μουσικές και απαγγελίες των ποιημάτων που έγιναν τραγούδια από τα χείλη του λαού μας και των μεγάλων συνθετών που έζησαν στο ξεγέννημα του πόνου!...
Αρχηφαμελιάρης και οικοδεσπότης της τάβλας είναι για άλλη μια φορά ο αιώνιος έφηβος, ο καθηγητής μας, ο Γιάννης Μότσιος. Θέλει ιδιαίτερη σπουδή και κόπο, ευθύνη και ανεξάντλητη υπομονή για να σηκώσεις το βάρος ενός πολιτιστικού γεγονότος και να το εναποθέσεις στην ιστορία των συμβάντων ενός Τόπου και μάλιστα με τα χρώματα του μοναδικού στο Πανελλαδικό γίγνεσθαι. Και ταυτόχρονα να ανυψώνεις και να αναδεικνύεις τον Τόπου σου, ως μοναδική κεντρικότητα. Μια κεντρικότητα όπου σέρνουν το χορό η Ποίηση, η Ιστορία, η Μουσική και η Λογοτεχνία!...
_ «Μη σηκώνεσαι όρθιος από το ατομικό σου ταμπούρι, δεν βλέπεις πως τα βόλια πέφτουν σα βροχή;» Τον καλεί η φωνή της καθεστηκυίας υποταγής. Μ’ αυτός τραβά για να φορτώσει τούτες τις ημέρες με περισσότερη ιστορία!... Ανυπόταχτος, ως αντάρτης. Αυτοστρατολογημένος ως ιδεολόγος!
Βαρυφορτωμένες ημέρες πρόπερσι στο 1ο Φιλολογικό Συνέδριο με θέμα: «Ελεγείες και πολεμικά θούρια στην Ελληνική Ποίηση, από τον 7ο αιώνα ως τις ημέρες μας».
Βαρυφορτωμένες ημέρες πέρσι στο 2ο Φιλολογικό Συνέδριο με θέμα: «Η Λυρική Ποίηση στη Λογοτεχνία από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας».
Το ίδιο βαρύ φορτίο σηκώνουν και τούτες εδώ οι ημέρες, του 3ου Φιλολογικού Συνεδρίου με θέμα: «Η Ποίηση της δεκαετίας 1940-1950».
Ήταν η δεκαετία που ο λαός μας «χόρδιζε» τον «ταμπουρά» του στην ιαχή της προσδοκίας, που στην τελευταία του χορδή έγινε θρήνος και έδωσε στον πόνο μελωδία, ρυθμό και μέτρο!... έκανε τον λόγο πτερόεντα και αντήχησε στις ρεματιές, στα περάσματα του θανάτου, στις λαγκαδιές και στις καρδιές των πονεμένων!... Τον πήραν στις φυλλωσιές τους οι ψηλές βαλανιδιές και σε κάθε κοινωνικό ανέμισμα τον αναπαράγουν. Έτσι έφτασε αναλλοίωτος στο χρόνο και στη δική μας τάβλα, μαζί με τις διαχρονικές θεότητες αυτού του Τόπου!...
Τα δάκρυα, οι σιωπές, οι στεναγμοί, οι θωπείες, η κραυγή μέσα από το σκοτεινό μονοπάτι της ψυχής παίρνουν μορφή, μορφοποιούνται σε έκδηλη έκφραση. Και οι πιστότερες αποτυπώσεις τους γίνονται με την εικόνα, την ποίηση και το τραγούδι!...
Παράξενη συμπεριφορά για τους Ευρωπαίους επιστήμονες και λαογράφους, «Τούτος ο λαός κάνει τον πόνο του τραγούδι και το χαμό του, τη απώλεια, μοιρολόγι!».
Ένας Τόπος γεμάτος ποίηση!
Ένας Λαός ποιητής!..
Ένας λαός που γνωρίζει την κρυφή δύναμη των λέξεων!...
Και σήμερα, που η παγκοσμιοποίηση με το αραχνό της- γκρίζο πέπλο απλώνεται και μας τυλίγει και καλύπτει με την οδυνηρή σιωπή της τα άνθη του Λόγου και που απονεκρώνει τους σπόρους της σκέψης, υπάρχουν πάροδοι αφύλακτοι όπου περνούν οι αισθήσεις μας και γίνονται δημιουργοί. Ξαναζωντανεύουν τους κόσμους τους παλιούς τους δοξασμένους, Πάροδοι που μας έφεραν όλους εδώ να μυσταγωγηθούμε με τις μούσες και να πάρουμε τ ο εκλεκτικότερο έδεσμα από το τραπέζι της αυτογνωσίας!...
Ευχαριστούμε τον αιώνιο έφηβο!... Και όλους τους συμποσούντες από το νέκταρ των ποιητών μας!...
Καλή επιτυχία στο Συνέδριο. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αντιπεριφερειάρχη, Καναβό Κωνσταντίνο, για τα καλά του λόγια, για τον έργο της Βιβλιοθήκης!...
Σίμος Ζαγκανίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου