Ένα όμορφο χωριό στα νότιο-ανατολικά του Νομού, με όμορφα λιβάδια!
Πληροφορίες από τον Ευάγγελο Κ. Ντάγκα:
Η Σαρακήνα ανήκει στο Δήμο Βεντζίου κι είναι έδρα του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος, στο οποίο υπάγονται και τα χωριά Δίπορο και Νεοχώριο. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά του Δήμου, μπορεί και το μεγαλύτερο. Βρίσκεται νότια των Γρεβενών, (30) περίπου χιλιόμετρα, μακριά απ’ αυτά. Έχει υψόμετρο (750) μέτρα και κλίμα ξερό, με ψυχρό χειμώνα και δροσερό καλοκαίρι.
Η σύσταση του χωριού δεν μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά. Πιθανολογείται ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήταν Ηπειρώτες. Ο Άγιος Νικάνορας (1491-1549 μ.Χ. ), πριν πάει στο Καλλίστρατο όρος, όπου ίδρυσε, το 1534 μ.Χ., το γνωστό «Μοναστήρι της Ζάβορδας», πέρασε κι από τη Σαρακήνα. Εκεί έκανε δύο θαύματα. Θεράπευσε ένα δαιμονισμένο και μια αιμορροούσα γυναίκα. Το χωριό ελευθερώθηκε από τους Τούρκους, στις 9-10-1912.
Στην απογραφή του 1971 το χωριό είχε 509 κατοίκους. Σήμερα ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί αισθητά. Κάτι πρέπει να γίνει…Γιατί, όταν τα χωριά μικραίνουν, σβήνουν τα όνειρα. Εκτός κι αν δε θέλουμε να έχουμε χωριά. Μπορεί όμως ο κόσμος να ζήσει μόνο με αστικά κέντρα ; Μπορεί;
Πρώτο στολίδι του χωριού είναι η εκκλησιά του Αγίου Νικολάου, που κτίστηκε στην τουρκοκρατία (1858 μ.Χ.). Πρόκειται για ναό ρυθμού Βασιλικής. Ο σεισμός του 1995 τον πλήγωσε βαριά. Κι όσο κι αν συντηρήθηκε, τα σημάδια έμειναν. Δίπλα του είναι η πλατεία, πετροστρωμένη. Εκεί και μια μεγάλη μουριά, που δίνει τη δροσιά της, σ’ όσους θέλουν ν’ απολαύσουν την ησυχία του χωριού, καθισμένοι στα παγκάκια της. Ξέχασα το καμπαναριό. Αυτό, γκρεμισμένο από χρόνια, περιμένει υπομονετικά να ενταχτεί σε κάποιο πρόγραμμα. Ελπίζω πως κάποιοι, απ’ αυτούς που είναι αρμόδιοι, δε θα το ξεχάσουν.
Παρέκει βρίσκεται το σχολειό, που χτίστηκε, πριν από μερικά χρόνια, στη θέση του παλιού, που δεν άντεξε κι αυτό το σεισμό κι έπεσε. Πολλά ήταν τα παιδιά που φοιτούσαν, στα χρόνια τα δικά μου, κάπου, εκεί, στη δεκαετία ’50. Περνούσαν και τα 100. Τελευταία λιγόστεψαν τόσο, που το σχολειό έφτασε στο σημείο και να κλείσει ακόμα, κάποιες χρονιές, από έλλειψη παιδιών. Κι όταν λιγοστεύουν τα παιδιά, λιγοστεύουν και οι τόποι και χάνονται.
Λίγο παρακάτω είναι το Πνευματικό Κέντρο, που χρόνια τώρα μένει ανενεργό. Ποτέ δεν έμαθα το λόγο. Κι είναι τόσο απαραίτητο; Θα μπορούσε να γίνει ένα κέντρο μελέτης κι έρευνας, που θ’ αναδείξει τον παλαιοντολογικό και το λαογραφικό πλούτο που έχει το χωριό, κάτι σαν μουσείο δηλαδή, και σαν βιβλιοθήκη, σαν ένα άλλο σχολειό, ανοιχτό στη γνώση, σε όλους, μικρούς και μεγάλους.
Στολίδι είναι και το πάρκο του Αγίου Αθανασίου, μια πραγματικά ειδυλλιακή τοποθεσία, μισό χιλιόμετρο, έξω από το χωριό. Αφήνω τις δυο βρύσες: «Σιοποτό» και «Σιλιό» και την τοποθεσία «Κακκάβια», γιατί εκεί, τίποτα δεν είναι όπως ήταν. Τίποτα που να θυμίζει την παλιά αξέχαστη ομορφιά τους. Αν μπορούσε να γίνει κάτι… Καλό θα ήταν…
Οι κάτοικοι, παλαιότερα, ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Σήμερα ολοένα και λιγότεροι. Κάποιοι ασχολήθηκαν και με τα καπνά και κάποιοι βρήκαν δουλειά στα μεταλλεία της Σκούμτσιας ή στις κοντινές πόλεις (Γρεβενά, Κοζάνη). Δεν ήταν λίγοι κι αυτοί που ξενιτεύτηκαν για μια καλύτερη ζωή (Αμερική, Γερμανία ). Κι όλοι αυτοί, εκεί που ζουν, ποτέ δεν ξέχασαν τον τόπο τους, και γυρνούν και ξαναγυρνούν κοντά του, με κάθε καιρό. Δικαιολογημένα, λένε πως «η ξενιτιά έχει το χρήμα, αλλά το χωριό έχει την ευτυχία».
Τη μεγαλύτερη κίνηση το χωριό την παρουσιάζει το Πάσχα, το καλοκαίρι και το πανηγύρι, στις 29 Αυγούστου, που τιμάται η μνήμη του Ιωάννου του Προδρόμου του Βαπτιστού. Από το Σεπτέμβριο και πέρα, κι όλο το χειμώνα, το χωριό ζει και πάλι στη μοναξιά του. Που αξίζει, όσο τίποτα…
Η Σαρακήνα διατήρησε πολλές από τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, τους χορούς και τα τραγούδια της. Βοηθάει σ’ αυτό και ο Πολιτιστικός Σύλλογος, που τα κρατάει όλ’ αυτά ζωντανά, για να τα μαθαίνουν και οι νεότεροι …
Αυτό το χωριό, είναι το χωριό μου. Και τ’ αγαπώ! Όπως κι ο καθένας το δικό του τόπο.
Πηγή πληροφοριών: basileiosapostolou.blogspot.gr
Φωτογραφίες:
Περισσότερες φωτογραφίες εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου