Ανέκδοτο: “ΠΑΝΩΧΩΡΙ – ΚΑΤΩΧΩΡΙ” ...

Ένας τύπος είναι με το αυτοκίνητο του σε ερημικό μέρος και παρατηρεί ότι είναι έτοιμος να μείνει από βενζίνη…

– Πω πω !!! τι κάνω τώρα…
Ξαφνικά βλέπει μία πινακίδα που λέει: “ΠΑΝΩΧΩΡΙ – ΚΑΤΩΧΩΡΙ”.
“Ας τραβήξω”, σκέφτεται, “για Κατωχώρι που είναι και κατηφόρα”…
Παίρνει την κατηφόρα και πράγματι μετά από λίγο το αυτοκίνητο μένει από βενζίνα.
Ο δρόμος είναι σκοτεινός…
Στο βάθος του δρόμου το μόνο φωτεινό σημείο…
Μία πινακίδα που λέει “Μπαρ”.
“Oυφ, πάλι καλά”, σκέφτεται. “Κάποιος θα μου πει που να βρω βενζίνη…”
Μπαίνει μέσα στο μαγαζί και παρατηρεί μία περίεργη εικόνα… Αρκετός κόσμος μέσα αλλά όλοι σιωπηλοί, νωχελικοί, μόνο ο barman, αργά αργά σκουπίζει ένα ποτήρι…
– Συγνώμη κύριε, λέει του barman. Έχω μείνει από βενζίνη και επειδή είμαι ξένος…
– Ξ Ε Ν Ο Σ είπες; Παιδιά ένας ξένος! φωνάζει ο μπάρμαν δυνατά…
– Ξ Ε Ν Ο Σ; λένε όλοι με μία φωνή. ΝΑ ΤΟΝ Γ@ΜΗ.., ΝΑ ΤΟΝ Γ@ΜΗ.. !!!
“Παναγία μου! σκέφτεται ο τύπος. Πως θα την κοπανήσω από εδώ;;”
– Ξ Ε Ν Ο Σ, Ξ Ε Ν Ο Σ, ΝΑ ΤΟΝ Γ@ΜΗ…!!! φωνάζουν όλοι και πετώντας καρέκλες, τραπέζια, πάνε όλοι καταπάνω του….
Ο τύπος αρχίζει να τρέχει και βγαίνει από το μαγαζί… Όλοι από πίσω να τον κυνηγάνε και να φωνάζουνε:
– Ξ Ε Ν Ο Σ, Ξ Ε Ν Ο Σ, ΝΑ ΤΟΝ Γ@ΜΗΣΟΥΜΕ!!!
Ο τύπος έχει τρομοκρατηθεί….
Ξαφνικά ο δρόμος φωτίζεται όλος!!! Ανοίγουν πόρτες, παράθυρα, κόσμος βγαίνει μέσα από τα σπίτια, πηδάνε από τα παράθυρα και να φωνάζουνε όλοι:
– Ξ Ε Ν Ο Σ, Ξ Ε Ν ΟΣ, ΝΑ ΤΟΝ Γ@ΜΗ…!!!
Ο τύπος τα έχει κάνει πάνω του, τρέχει απεγνωσμένα, βλέπει μία πινακίδα που λέει “ΠΡΟΣ ΠΑΝΩΧΩΡΙ”.
– Κάποιον άνθρωπο θα βρω εκεί να με βοηθήσει, σκέφτεται και τρέχει με όση δύναμη έχει…
Από πίσω του ο όχλος έχει γίνει τεράστιος και όλοι να ουρλιάζουν:
-Ξ Ε Ν Ο Σ, Ξ Ε Ν Ο Σ, ΝΑ ΤΟΝ Γ@ΜΗ…!!!
Ξαφνικά φτάνει στην πινακίδα “ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΠΑΝΩΧΩΡΙ”.
Βλέπει Πανωχωρίτες εκεί να στέκονται:
“Θεέ μου σώθηκα!!!”.
Κοιτάει πίσω του και βλέπει τον κόσμο που τον κυνήγαγε να έχει σταματήσει και να επιστρέφουν προς το χωριό τους.
O τύπος πέφτει εξαντλημένος στην αγκαλιά ενός γέρου…
– Δεν θα το πιστέψετε τι μου συνέβει… λέει ο τύπος…
Ο γέρος τον αγκαλιάζει στοργικά και του λέει:
– Γιατί να μην σε πιστέψω αγόρι μου… Είμαι 87 χρονών και έχουν δει πολλά τα μάτια μου, αλλά ένα είναι σίγουρο…
Όσα χρόνια θυμάμαι εδώ στο χωριό, πάντα οι Κατωχωρίτες τρέχουν και εμείς γ@μάμε!!