Γιατί δε πονάμε αμέσως, όταν σπάμε το χέρι μας;

Ο μικρός Γιώργος παίζει μπάλα.Ξαφνικά, πέφτει άτσαλα και χτυπάει το χέρι του σπάζοντας ένα οστό.Σηκώνεται και δε πονάει.

Ο προπονητής του τον ρωτάει αν είναι καλά.Ο μικρός απαντάει ότι είναι καλά και ότι δε πονάει.
Ο προπονητής τον πάει προληπτικά στο νοσοκομείο. Στο δρόμο του επισημαίνει ότι δε πονάει γιατί είναι ζεστό το χέρι και όταν θα κρυώσει θα καταλάβει τον πόνο.

Τι πραγματικά συμβαίνει όμως;
Ισχύει αυτό που είπε ο προπονητής και όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει στα παιδικά μας χρόνια;

Όλο το μυστικό βρίσκεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο.Ο μικρός και ο προπονητής του αγνοούν ότι το χέρι έχει σπάσει.Θα το επιβεβαιώσει η ακτινογραφία που θα βγάλει στο νοσοκομείο.Ο εγκέφαλος του μικρού Γιώργου, όμως το γνωρίζει πολύ καλά.


Του το επισήμαναν αμέσως τα νεύρα που βρισκόταν στο οστό.Με το που έσπασε το οστό δεκάδες νεύρα και αιμοφόρα αγγεία αποκολλήθηκαν βίαια.Ο εγκέφαλος αισθάνεται τον κίνδυνο και αμέσως εκκρίνει ενδορφίνη. Ένα φυσικό παυσίπονο πολλές φορές ισχυρότερο της μορφίνης.Θέλει να δώσει τον απαραίτητο χρόνο στο σώμα να αποφύγει τη κατάσταση του κινδύνου.Και το καταφέρνει.

Φυσικά αρκετή ώρα μετά το ατύχημα όταν η επήρεια της ενδορφίνης περάσει, ο πόνος γίνεται ισχυρός.Είναι όμως απαραίτητος.Καθώς και το αιμάτωμα που προκαλείται από την αιμορραγία των αγγείων.Σιγά σιγά το σώμα του μικρού Γιώργου θα αρχίσει να επιδιορθώνει το οστό.

Λίγες εβδομάδες μετά το οστό θα έχει γίνει όπως ήταν πριν το ατύχημα.

oxaxanoulis.blogspot.gr

loading...