«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός…»
«Τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονεν καινά τά πάντα» (Β’ Κορινθ. 5,17). Γι’ αὐτό ἀπό σήμερα καί στούς αἰῶνες φῶς ἄπλετο φωτίζει τήν Δημιουργία καί τόν ἄνθρωπο.
Λοιπόν «δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.
Ὅτι εἶχε νά κάνει ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπο, τό ἔκανε «ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Β’ Κόρ. 4,6). Ἄρα «ὅλα προέρχονται ἀπό τόν Θεό (Πατέρα), ὁ Ὁποῖος μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν ἑαυτό Του διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστό καί μᾶς ἀνέθεσε στήν ὑπηρεσία τῆς συμφιλιώσεως» (Β’ Κορινθ. 5,18).
Ἀδελφοί καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά. Ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο σέ ἕξι μέρες σύμφωνα μέ τό βιβλίο Γενέσεως κατά τό ὅραμα τοῦ Μωυσῆ. Σ’ αὐτές τίς ἕξι μέρες θά πρέπει νά δοῦμε τήν σταδιακή ἐξέλιξη τῆς Δημιουργίας σέ ἄπειρους αἰῶνες. Στήν ἀρχή τῆς ἕβδομης ἡμέρας ἀναπαύθηκε ὁ Θεός, ἀφοῦ εἶδε τά δημιουργήματά Του «καλά λίαν» (Γέν 1,31). Ἀκολούθησε ἡ πτώση τῶν Πρωτόπλαστων, ἡ ἔξωση ἀπό τόν Παράδεισο καί ἡ πορεία, στή συνέχεια, τῆς ἀνθρωπότητας στή στέπα τῆς ὀδύνης, τοῦ πνευματικοῦ καί σωματικοῦ θανάτου. Στό τέλος αὐτῆς τῆς ἕβδομης ἡμέρας (δηλαδή μετά ἀπό αἰῶνες πολλούς) πάλι ἀναπαύθηκε ὁ Θεός στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν τάφο σωματικά, γιά νά ἀρχίσει ἡ ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου μέ τή λαμπροφόρο Ἀνάστασή Του, πού ἐγκαινιάζει ἀπό τότε καί στό ἑξῆς τήν ὄγδοη ἡμέρα τῆς Δημιουργίας.
Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λυτρωτῆ μας ἔχουν φωτισθεῖ, ὁ οὐρανός, ἡ γῆ καί τά καταχθόνια. Ὁ Ἀρχηγός τῆς ζωῆς ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας ΑΝΕΣΤΗ καί «Ζωή πολιτεύεται» στόν κόσμο. Ὅ,τι δέν μποροῦσε νά κάνει ὁ ἄνθρωπος, τό κάνει ὁ Θεάνθρωπος! Καταπατᾶ τό διάβολο καί καταργεῖ τόν πνευματικό θάνατο καί μέ τήν δεύτερή Του παρουσία θά καταργήσει καί τόν σωματικό θάνατο, προσφέροντας σ’ ὅλους τήν αἰώνια ζωή στήν ἄληκτη ἐπουράνια βασιλεία Του.
Στόν κυκεώνα τῆς παρούσης ζωῆς, τόν ὁποῖο ἐμεῖς ὡς ἐλεύθερα ὄντα τόν ἐδημιουργήσαμε, μία μόνο λύτρωση καί παρηγοριά ὑπάρχει. Κι αὐτή εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀρκετά ταλαιπωρήθηκε ὁ κόσμος, ζητώντας τήν εὐτυχία στήν ὀδύνη, τό φῶς στό σκοτάδι καί τή γαλήνη στήν ταραχή. Ἡ εὐτυχία, ἡ χαρά, ἡ λύτρωση ὑπάρχουν καί βιώνονται πνευματικά μόνο κοντά στόν Ἀναστημένο Θεάνθρωπο. Γι’ αὐτό ὁ καθένας ἄς συνδέσει τή ζωή του μέ τήν πηγή τῆς ζωῆς, τόν Ἰησοῦ Χριστόν, καί τότε θά καταλάβει τί σημαίνει Ἀνάσταση καί ἐλπίδα! Ἀνάσταση καί ἀγάπη, πού σέ τελική ἀνάλυση θά πεῖ «λύτρωση».
Ἀδελφοί καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Χαίρετε ἐν κυρίῳ. Ἀμήν.
Λοιπόν «δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.
Ὅτι εἶχε νά κάνει ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπο, τό ἔκανε «ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Β’ Κόρ. 4,6). Ἄρα «ὅλα προέρχονται ἀπό τόν Θεό (Πατέρα), ὁ Ὁποῖος μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν ἑαυτό Του διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστό καί μᾶς ἀνέθεσε στήν ὑπηρεσία τῆς συμφιλιώσεως» (Β’ Κορινθ. 5,18).
Ἀδελφοί καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά. Ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο σέ ἕξι μέρες σύμφωνα μέ τό βιβλίο Γενέσεως κατά τό ὅραμα τοῦ Μωυσῆ. Σ’ αὐτές τίς ἕξι μέρες θά πρέπει νά δοῦμε τήν σταδιακή ἐξέλιξη τῆς Δημιουργίας σέ ἄπειρους αἰῶνες. Στήν ἀρχή τῆς ἕβδομης ἡμέρας ἀναπαύθηκε ὁ Θεός, ἀφοῦ εἶδε τά δημιουργήματά Του «καλά λίαν» (Γέν 1,31). Ἀκολούθησε ἡ πτώση τῶν Πρωτόπλαστων, ἡ ἔξωση ἀπό τόν Παράδεισο καί ἡ πορεία, στή συνέχεια, τῆς ἀνθρωπότητας στή στέπα τῆς ὀδύνης, τοῦ πνευματικοῦ καί σωματικοῦ θανάτου. Στό τέλος αὐτῆς τῆς ἕβδομης ἡμέρας (δηλαδή μετά ἀπό αἰῶνες πολλούς) πάλι ἀναπαύθηκε ὁ Θεός στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν τάφο σωματικά, γιά νά ἀρχίσει ἡ ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου μέ τή λαμπροφόρο Ἀνάστασή Του, πού ἐγκαινιάζει ἀπό τότε καί στό ἑξῆς τήν ὄγδοη ἡμέρα τῆς Δημιουργίας.
Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λυτρωτῆ μας ἔχουν φωτισθεῖ, ὁ οὐρανός, ἡ γῆ καί τά καταχθόνια. Ὁ Ἀρχηγός τῆς ζωῆς ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας ΑΝΕΣΤΗ καί «Ζωή πολιτεύεται» στόν κόσμο. Ὅ,τι δέν μποροῦσε νά κάνει ὁ ἄνθρωπος, τό κάνει ὁ Θεάνθρωπος! Καταπατᾶ τό διάβολο καί καταργεῖ τόν πνευματικό θάνατο καί μέ τήν δεύτερή Του παρουσία θά καταργήσει καί τόν σωματικό θάνατο, προσφέροντας σ’ ὅλους τήν αἰώνια ζωή στήν ἄληκτη ἐπουράνια βασιλεία Του.
Στόν κυκεώνα τῆς παρούσης ζωῆς, τόν ὁποῖο ἐμεῖς ὡς ἐλεύθερα ὄντα τόν ἐδημιουργήσαμε, μία μόνο λύτρωση καί παρηγοριά ὑπάρχει. Κι αὐτή εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀρκετά ταλαιπωρήθηκε ὁ κόσμος, ζητώντας τήν εὐτυχία στήν ὀδύνη, τό φῶς στό σκοτάδι καί τή γαλήνη στήν ταραχή. Ἡ εὐτυχία, ἡ χαρά, ἡ λύτρωση ὑπάρχουν καί βιώνονται πνευματικά μόνο κοντά στόν Ἀναστημένο Θεάνθρωπο. Γι’ αὐτό ὁ καθένας ἄς συνδέσει τή ζωή του μέ τήν πηγή τῆς ζωῆς, τόν Ἰησοῦ Χριστόν, καί τότε θά καταλάβει τί σημαίνει Ἀνάσταση καί ἐλπίδα! Ἀνάσταση καί ἀγάπη, πού σέ τελική ἀνάλυση θά πεῖ «λύτρωση».
Ἀδελφοί καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Χαίρετε ἐν κυρίῳ. Ἀμήν.
Μέ ἀναστάσιμες εὐχές καί εὐλογίες στούς ἁπανταχοῦ Γρεβενιῶτες,
Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ὁ Γρεβενῶν Δαβίδ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου