Αληθινή εξομολόγηση της 19χρονης Έλενας- Λίγο κρασί, λίγο μουσική "μερακλώσαμε" όλοι μαζί

Γεια σας ειμαι η Ελενα & ειμαι 19 χρονων. Μενω σε ενα χωριο λιγο απ εξω απο
τη Λαμία και εδω και 3 χρονια υπαρχει κατι που με βαραινει ψυχολογικα και δεν ξερω τι να κανω

Όλα αρχισαν πριν απο τρια χρονια οταν ηρθε ο ανδρας της αδελφης μου που μενει στο Λονδινο.

Εκεινη την περιοδο με φιλοξενουσε η αλλη μου αδελφη και στο σπιτι ηρθε να μεινει και ο κουνιαδος μου! Μετα απο το οικογενειακο που ειχαμε τραπεζι λιγο κρασι, λιγο μουσικη μερακλωσαμε σχεδον ολοι

Η αδελφη μου με την συζυγο της ανεβηκαν στα δωματια αφου νυσταξαν ενω εγω και ο συζυγος της αλλης μου αδελφης κοιμηθηκαμε κατω στο καναπε Σε αλλο εκεινος και σε αλλο εγω φυσικα. Το βραδακι που ξαπλωσαμε για υπνο τον βλεπω να με κοιταει επιμονα και να μου στελνει φιλακια. Εγω αμεσως ψιλομεθυσμενη που ημουν με επιασα τα γελια και του ειπα, «βρε, τι κανενας» και οπως ηταν κι αυτος σκνιπα στο μεθυσι σηκωνεται και με πλησιαζει. Οι δυναμεις μου δεν ηταν αρκετες και ενεδωσα στις ορμες του…
Αυτο εγινε μονο μια φορα αλλα ηταν αρκετη να με κανει να μην ξερω πως να συμπεριφερθω. Το επομενο βραδακι ηθελα να φυγω απο το σπιτι Ένιωθα ξενη και ντροπη για οτι εγινε


Η αδελφη μου δουλευε, ο αντρας της αδελφης μου που ηρθε απο το εξωτερικο ειχε βγει απ εξω και ξαφνικα μπαινει στο σπιτι ο αλλος μου ο κουνιαδος. Με βλεπει να ετοιμαζω τα
πραγματα μου Με πλησιαζει κ μου λεει «τι κανεις εκει; Που πας;» Προσπαθησα να δικαιολογηθω πως το σπιτι εχει αρκετα ατομα και πως θα παω να μεινω σε μια φιλη μου για να τους αδειασω τη γωνια. Ημουν σχεδον βουρκωμενη.
Ηθελα να ξεσπασω σε κλαματα γιατι ενιωθα τοσες τυψεις που οτι και να εκανα δεν θα εφευγε η ντροπη απο πανω μου Τοτε ο αντρας της αδελφης μου με πλησιασε με πιανει απο το χερι και αντι να με ηρεμησει και να με καθησυχασει με κοιταξε στα ματια και μου λεει «ξερω τα παντα. Μου τα ειπε ολα» και με σπρωχνει προς το μερος του. Τα ειπε ολα σε αυτον & ενιωθα σαν να με εκβιαζε. Ειχα παραλυσει. Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα Ηταν πολυ περίεργα & εγω χαμενη στο κενο Δεν μπορουσα να αρνηθω γιατι τα πραγματα θα ηταν χειροτερα. Μετα απο αυτο εφυγα απο το σπιτι Με τις αδελφες μου μιλαω, τις βλεπω αλλα στο σπιτι της μανας μας.
Καθε φορα που με καλουν βρισκω χιλιες δυο δικαιολογιες. Κανα δυο φορες ο ενας απο τους δυο με παιρνει τηλεφωνο εσκεμμενα μπροστα στην αδελφη μου για να μου πει να παω στο σπιτι για φαγητο Έχει θρασος ενω εγω νιωθω ντροπη. Για ενα λαθος, ζω τον απολυτο εκβιασμο Τι να κανω; Να μιλησω με τις αδελφες μου; Θα με καταλαβουν η θα με φτυσουν και θα καταστρεψω την οικογενειακη μας γαληνη; Ειμαι στα ορια της παρανοιας… Βοηθηστε με!





nataleme.gr

loading...