Ο Ιωάννης Παπαλάμπρος είναι ο τελευταίος καρβουνιάρης των Γρεβενών...
Δεν απέχουμε πολύ από την χρονική στιγμή που οι εικόνες από τα παραδοσιακά καμίνια που
παρασκευάζουν τα ξυλοκάρβουνα θα είναι μια μακρινή γλυκιά ανάμνηση.
Οι ευκολίες της τεχνολογίας στην καθημερινότητα του ανθρώπου περιόρισαν την χρήση του ξυλοκάρβουνου, όμως συνεχίζει να παραμένει σημαντική πρώτη ύλη στις ψησταριές και τα καζάνια των σιδηρουργών.
Στον κόμβο της Εγνατίας οδού στην νότια είσοδο των Γρεβενών λειτουργεί ένα από τα μοναδικά παραδοσιακά καμίνια της δυτικής Μακεδονίας. Ανήκει στον 50χρονο Ιωάννη Παπαλάμπρο που συνεχίζει την παράδοση του καρβουνιάρη που κληρονόμησε από τον πατέρα του.
Τον συναντήσαμε την ώρα που οι εργάτες του έκαναν τις τελευταίες ετοιμασίες πριν βάλουν φωτιά στο καμίνι. Τα πρόσωπα τους μαυρισμένα με την καρβουνόσκονη να είναι κολλημένη σε κάθε γυμνό μέρος του σώματος. «Όσο περνούν τα χρόνια λιγοστεύουν οι καλοί τεχνίτες για τα καμίνια μας και οι δυσκολίες του επαγγέλματος όπως τις βλέπετε απωθούν τα νέα παιδιά να ασχοληθούν έστω και εποχιακά με την συνέχιση της παράδοσης», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Το καλό ξυλοκάρβουνο παράγεται από ξύλο δρυός και η προετοιμασία του καμινιού χρειάζεται χρόνο και δεξιοτεχνία. Στην αρχή τοποθετούν τρία μεγάλα για το στήριγμα του καμινιού και γύρω τους αρχίζουν να κτίζουν τοποθετώντας μικρούς κορμούς μήκους ενός μέτρου και διάμετρο είκοσι εκατοστών. Το καμίνι στο τέλος θα πάρει την μορφή ενός μικρού λοφίσκου. Η διάμετρος του κάθε καμινιού μπορεί να φτάσει τα 15 μέτρα και το ύψος του σε κάποιες περιπτώσεις εάν ο καρβουνιάρης είναι καλός δεξιοτέχνης να φτάσει και τα τέσσερα μέτρα...
Η συνέχεια εδώ
Δεν απέχουμε πολύ από την χρονική στιγμή που οι εικόνες από τα παραδοσιακά καμίνια που
παρασκευάζουν τα ξυλοκάρβουνα θα είναι μια μακρινή γλυκιά ανάμνηση.
Οι ευκολίες της τεχνολογίας στην καθημερινότητα του ανθρώπου περιόρισαν την χρήση του ξυλοκάρβουνου, όμως συνεχίζει να παραμένει σημαντική πρώτη ύλη στις ψησταριές και τα καζάνια των σιδηρουργών.
Στον κόμβο της Εγνατίας οδού στην νότια είσοδο των Γρεβενών λειτουργεί ένα από τα μοναδικά παραδοσιακά καμίνια της δυτικής Μακεδονίας. Ανήκει στον 50χρονο Ιωάννη Παπαλάμπρο που συνεχίζει την παράδοση του καρβουνιάρη που κληρονόμησε από τον πατέρα του.
Τον συναντήσαμε την ώρα που οι εργάτες του έκαναν τις τελευταίες ετοιμασίες πριν βάλουν φωτιά στο καμίνι. Τα πρόσωπα τους μαυρισμένα με την καρβουνόσκονη να είναι κολλημένη σε κάθε γυμνό μέρος του σώματος. «Όσο περνούν τα χρόνια λιγοστεύουν οι καλοί τεχνίτες για τα καμίνια μας και οι δυσκολίες του επαγγέλματος όπως τις βλέπετε απωθούν τα νέα παιδιά να ασχοληθούν έστω και εποχιακά με την συνέχιση της παράδοσης», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Το καλό ξυλοκάρβουνο παράγεται από ξύλο δρυός και η προετοιμασία του καμινιού χρειάζεται χρόνο και δεξιοτεχνία. Στην αρχή τοποθετούν τρία μεγάλα για το στήριγμα του καμινιού και γύρω τους αρχίζουν να κτίζουν τοποθετώντας μικρούς κορμούς μήκους ενός μέτρου και διάμετρο είκοσι εκατοστών. Το καμίνι στο τέλος θα πάρει την μορφή ενός μικρού λοφίσκου. Η διάμετρος του κάθε καμινιού μπορεί να φτάσει τα 15 μέτρα και το ύψος του σε κάποιες περιπτώσεις εάν ο καρβουνιάρης είναι καλός δεξιοτέχνης να φτάσει και τα τέσσερα μέτρα...
Η συνέχεια εδώ
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου