Αρθρο: Το δράμα τώρα ξεκινά, η εθνική περιπέτεια μόλις άρχισε…

H ημέρα που το ΣτΕ έκανε την επανάστασή του, απέκρουσε τις απειλές, τις υποκλοπές μηνυμάτων, τις
βόμβες στα σπίτια υπουργών, τον εκμαυλισμό με «δωράκια», θα μείνει στην ιστορία.



Η 26η Οκτωβρίου είναι η αρχή του τέλους της χειρότερης κυβέρνησης που πέρασε ποτέ. Η ηγεμονία του Τσίπρα έχει κλονιστεί με τέτοιο τρόπο που δεν μπορεί πλέον να αναλάβει ξανά τα ηνία. Ήδη πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως των ΑΝΕΛ πνέουν μένεα κατά του πρωθυπουργού και του κολλητού του Νίκου Παππά επειδή κατάφεραν να χύσουν την καρδάρα με το γάλα. Μέσα σε ένα χρόνο η κυριαρχία της αριστεράς, κυρίως στην κοινωνία κι όχι μέσα στη Βουλή, αμφισβητείται με τέτοιο τρόπο που δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από τις εκλογές.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να ελέγξει το τηλεοπτικό τοπίο με πιο εύκολο τρόπο. Οι νυν καναλάρχες αλλά και οι νέοι έχουν πολλά… ράμματα στη γούνα τους. Είναι «ανοικτοί» από παντού που λέει και ο λαός. Άλλος χρωστάει της Μιχαλούς και είναι με το ένα πόδι στη χρεοκοπία. Άλλος είναι ένα βήμα από τον Κορυδαλλό και μερικοί ακόμη εμπλέκονται από ξέπλυμα μέχρι ναρκωτικά με το τσουβάλι. Ένας έξυπνος πρωθυπουργός θα τους καλούσε έναν έναν, μυστικά και χωρίς γάτες Ιμαλαΐων, και θα τους έπαιρνε τα σώβρακα. Αν δεν τους έκανε… Συριζαίους, τουλάχιστον θα πετύχαινε να μην είναι εντελώς αντικυβερνητικοί.

Όμως αυτή η Αριστερά μπήκε σαν ταύρος εν υαλοπωλείο και θέλησε να ελέγξει με προκλητικά αυταρχικό τρόπο την ενημέρωση. Η ύβρις πληρώνεται και πλέον η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Όσο κι αν αλυχτάνε τα μαντρόσκυλά της δεν φοβίζουν πλέον κανέναν. Είναι οι τελευταίοι σπασμοί ενός ημιθανούς καθεστώτος που σύντομα θα μας αφήσει χρόνους.

Οι εκλογές έρχονται ολοταχώς σε μια χώρα που μαστίζεται από βαθιά οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση. Και που δείχνει να έχει πισωγυρίσει τόσο πολύ που χάθηκαν θυσίες, πόνος, αίμα από το 2009 και μετά.

Πάμε λοιπόν σε κάλπες και ο λαός αποφασίζει να γίνει κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία. Ίσως δε και με πλειοψηφία γιατί έτσι που πάει αυτή η κυβέρνηση ο Κυριάκος θα φαντάζει ο… Βενιζέλος της εποχής μας. Την επόμενη ημέρα των εκλογών, λοιπόν, ο Μητσοτάκης, ο Άδωνις, ο Χατζηδάκης, ο Βορίδης και όλα τα παλαιά και νέα μέλη της ΝΔ θα κάνουν κυβέρνηση και θα προσπαθήσουν να διαπραγματευτούν με την τρόικα. Αλλά τι να διαπραγματευτούν όταν τα δεδομένα είναι αυτά που ξέρουμε; Οι δανειστές ζητούν μόνο για τη δεύτερη αξιολόγηση μέτρα – φωτιά όπως μείωση του αφορολόγητου, άνοιγμα ξανά του ασφαλιστικού, επώδυνες αλλαγές στα εργασιακά, ενώ αμφισβητούν ακόμη και τον προϋπολογισμό του 2017. Αν η νέα κυβέρνηση ξεκινά με αυτή τη βάση τότε τι θα ζητήσει ο Σόιμπλε για να δώσει λύση στο θέμα του χρέους μετά από τις γερμανικές εκλογές;

Ήδη όλοι στην Ευρώπη μιλούν για τέταρτο Μνημόνιο. Το θέμα είναι αν θα το υπογράψει ο Αλέξης ή ο Κυριάκος; Εκεί είναι το πρόβλημα ή ότι η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να δεχθεί αλλά και να αντέξει ένα ακόμη σοκ; Ποιος είναι αυτός ο Έλληνας που θα έλεγε αυτή τη στιγμή ότι μπορεί να αποδεχθεί μια ακόμη πενταετία ή ακόμη περισσότερο με την Ελλάδα υπό επιτροπεία, την τρόικα να πηγαινοέρχεται, τις δόσεις να δίνονται μόνο με νέα μέτρα;

Ποιος πολιτικός μπορεί να υποσχεθεί ότι θα εφαρμόσει ένα νέο πρόγραμμα που θα φτωχοποιήσει ακόμη περισσότερο τους πολίτες. Έχει χαθεί πάνω από το ¼ του εισοδήματος των πολιτών. Η ανεργία είναι σταθερά πάνω από 23%, μισθωτοί και συνταξιούχοι έχουν υποστεί απίστευτες περικοπές, πάνω από 450 χιλιάδες Έλληνες έχουν μεταναστεύσει, σχολεία και νοσοκομεία έχουν διαλυθεί. Τι άλλο δηλαδή θα μπορούσε να γίνει για να πει κανείς ότι αποδέχεται ένα τέταρτο Μνημόνιο;

Περικοπές στο δημόσιο τομέα, λέει η ΝΔ και σωστά. Πώς όμως θα γίνουν αυτές; Ποιος θα απολύσει χιλιάδες ή θα κόψει μισθούς και συντάξεις ξανά;

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν ο Αλέξης θα αφήσει στον Κυριάκο την καυτή πατάτα ή θα συνεχίσει να την κρατά μέχρι να καεί. Η καυτή πατάτα θα παραμένει καυτή όποιος κι αν είναι στην εξουσία.

Σας θυμίζει κάτι αυτό το σκηνικό; Μήπως η πραγματικότητα εκδικείται τον Τσίπρα του 2014; Αυτό όμως έχει λίγη σημασία. Η ΝΔ που θα αναλάβει την εξουσία θα βρεθεί μπροστά σε ένα αδιέξοδο και κανείς δεν μπορεί να την σώσει. Όπως λένε αναλυτές στο εξωτερικό η πολιτική αλλαγή που θα γίνει σύντομα δεν θα μπορέσει να αντέξει για πολλούς μήνες υπό το βάρος των Μνημονίων. Έτσι λοιπόν αναπόφευκτες θα είναι οι συνεργασίες είτε με νέες εκλογές και χωρίς το μπόνους των 50 εδρών, είτε με τη Βουλή που θα προκύψει αν προκηρυχθούν εκλογές την άνοιξη όπως λέγεται. Το μεγάλο deal για το χρέος και για το μέλλον της χώρας θα το υπογράφουν τα μεγάλα κόμματα, αλλιώς δεν πρόκειται να γίνει τίποτε. Υπάρχει βεβαίως και το σενάριο της ολοκληρωτικής και πραγματικής αυτή τη φορά χρεοκοπίας κι εξόδου από το ευρώ.

Έχουμε λοιπόν δύο εφιαλτικά σενάρια, αφού να περιμένουμε διαγραφή χρέους και πιο «μαλακούς» δανειστές είναι αδύνατο. Το ένα σενάριο – εφιάλτης λέει ότι κάποια στιγμή η χώρα εξαναγκάζεται να οδηγήσει το πολιτικό σύστημα σε «ανώμαλες» και άκρως επικίνδυνες συμμαχίες. Αδιανόητες θα έλεγε κάποιος αυτή τη στιγμή βλέποντας τους διαφορετικούς κόσμους που συγκρούονται. Όμως, μην απορρίπτονται αυτά τα σενάρια. Όλα γίνονται, ακόμη και οι διευρύνσεις στο κέντρο του Κυριάκου και αυτές του Αλέξη στα δεξιά. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει αποδείξει πόσο… ευπροσάρμοστο είναι.

Το δεύτερο εφιαλτικό σενάριο είναι η οικονομική κατάρρευση και η φτώχεια σε πολύ μεγαλύτερα μεγέθη από τα σημερινά. Τότε θα κληθεί μια κυβέρνηση να ασκήσει εξουσία σε ένα κράτος διαλυμένο.

Διαλέγουμε και παίρνουμε κυρίες και κύριοι. Άλλωστε, εμείς φταίμε για την οπισθοδρόμηση που πήρε ο τόπος από το 2015 και μετά. Πληρώνουμε κι εμείς την αποκοτιά μας να δώσουμε στην Αριστερά την εξουσία. Το δράμα τώρα ξεκινά, η εθνική περιπέτεια μόλις άρχισε…



Αntinews.gr