Ο Τσάμικος είναι για λεβέντες, όχι για επιδέξια οπίσθια

Ο Τσάμικος έχει αρχίσει εδώ και καιρό σε όλα τα μεγάλα εθνικά ζητήματα.
Στο Κυπριακό, στα ελληνοτουρκικά και τώρα με τους ίδιους τους “εταίρους” μας στις Βρυξέλλες για το “ζήτημα της Τσαμουριάς”.



Στο Κυπριακό, είναι πρωτοφανής η πρεμούρα του -απερχόμενου οσονούπω (!)- γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, με τον ειδικό απεσταλμένο του, Έσπεν Αϊντα, καθώς και οι πιέσεις της επίσης -λόγω εκλογών- απερχόμενης αμερικανικής ηγεσίας, να κλείσει η “πολιτική συμφωνία” εντός του 2016, και να ολοκληρωθεί η διαδικασία το 2017. Στα ελληνοτουρκικά, παρ' ότι ο Ερντογάν δεν πατάει ακόμα καλά στα πόδια του, και οι παλικαρισμοί του έναντι της Ελλάδας, είναι περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση, οι δηλώσεις του αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάνης δημιουργούν κλίμα εξαγωγής έντασης στο Αιγαίο. Τώρα, ο Επίτροπος Διεύρυνσης της ΕΕ, Αυστριακός, Γιόχανες Χαν, εφευρίσκει “ζήτημα Τσαμουριάς” και μάλιστα το βαφτίζει “διμερές ζήτημα” (ελληνο-αλβανικό). Εδώ είναι το σοβαρότερο. Δεν πρόκειται για μια από τις συνηθισμένες προβοκάτσιες της κυβέρνησης Έντι Ράμα, που συνέχεια μιλάει για Τσαμουριά (και ποιος του δίνει σημασία;), αλλά κύκλων της ίδιας της Κομισιόν, που επιδιώκουν να ανοίξουν ανύπαρκτα ζητήματα στα Βαλκάνια, στην προκειμένη σε βάρος της Ελλάδας.

Αν, όπως φάνηκε από την πρόσφατη συζήτηση ανάμεσά τους στη Βουλή, οι Τσίπρας – Μητσοτάκης λειτουργούν με τη λογική “μείνε εσύ και κάνε τη βρώμικη δουλειά, και μετά έρχομαι εγώ για να την συνεχίσω”, στα μεγάλα εθνικά ζητήματα είναι αδιανόητο η χώρα, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση να ακολουθούν την τακτική στρουθοκαμηλισμού. Η οικονομική καταστροφή και η αποικιοποίηση της Ελλάδας, έχει ατονήσει σοβαρά -αλλά διόλου έχει εξαντλήσει- τις δυνατότητές της να αντιδρά στα μέτωπα της Εξωτερικής Πολιτικής και της Άμυνας. Αντίστοιχα, το ίδιο συμβαίνει και στην Κύπρο, όπου αναμφισβήτητα χρησιμοποιείται ο οικονομικός εκβιασμός σε βάρος της για την -με συνοπτικές διαδικασίες- λύση του προβλήματος. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για ορισμένους Κύπριους πολιτικούς που θα ήθελαν να δουν τον εαυτό τους να παραλαμβάνει το Νόμπελ Ειρήνης. Ούτε, όμως, και η ελληνική κυβέρνηση να κρύβεται πίσω από το “η Λευκωσία αποφασίζει, η Αθήνα στηρίζει”.

Προς το παρόν, βλέπουμε τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά, να “στηρίζει” την Λευκωσία, αλλά και να προσπαθεί να βάλει φρένο κάποιες στιγμές που οι έξωθεν πιέσεις επιταχύνουν τις εξελίξεις περισσότερο από όσο πρέπει. Ελπίζουμε το μέγαρο Μαξίμου να μην συμμερίζεται, αντίθετα, τη “βιασύνη” που δείχνουν υπερατλαντικοί και ευρωπαϊκοί παράγοντες. Αλλά και η Νέα Δημοκρατία, καιρός είναι να ξυπνήσει. Πάντως, η αδελφή του προέδρου της ΝΔ, Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία είναι συντονίστρια Εξωτερικών και Άμυνας στο κόμμα, δεν δείχνει και τόσο μεγάλη εγρήγορση. Χτες, παρα-άργησε μάλιστα. Εξέδωσε ανακοίνωση για τις δηλώσεις Ερντογάν, επτά – οκτώ ώρες αφότου είχαν γίνει γνωστές. Εξαίρεση, βέβαια, αποτελούν οι ταχύτατες αντιδράσεις της προς το πρόσωπο του υπουργού Εξωτερικών. Επιθέσεις, οι οποίες συχνά δεν αφορούν την εξωτερική πολιτική, αλλά είναι επί προσωπικού. Είναι κατανοητό να κτυπάει η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, και όταν υπάρχει λόγος, επιβάλλεται να γίνεται και μάλιστα σκληρά. Βέβαια, η κ.Μπακογιάννη, φαίνεται ότι επειδή είχε “δεθεί στενά” με τον θώκο της στο υπουργείο Εξωτερικών, ίσως ενίοτε να ... χάνει τον στόχο της. Όπως και να' χει, στα εθνικά θέματα η αξιωματική αντιπολίτευση επιβάλλεται να συμπεριφέρεται με ιδιαίτερη υπευθυνότητα, και, όταν πρέπει, με επιθετικότητα.

Τσάμικες “παγίδες”

Αλλά και η πρώην δημοσιογράφος του Mega, και νυν ευρωβουλευτής, Μαρία Σπυράκη, στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε, αφήνοντας μπηχτές για τον υπουργό Εξωτερικών. “Κάποιος πρέπει να διδάξει στον κ.Χαν την ιστορία της περιοχής, ώστε να μην καταλήγει σε τέτοιου είδους απαντήσεις, εφόσον δεν το κάνει αποτελεσματικά η πολιτική του κ.Κοτζιά”, είπε, κάνοντας κι αυτή την αντιπολίτευσή της. Ωστόσο, ουδείς κατάλαβε για ποιο λόγο η ευρωβουλευτής της ΝΔ υπέβαλε ερώτηση προς τον -αναρμόδιο για διπλωματικά θέματα- Επίτροπο Διεύρυνσης της ΕΕ, Γιόχανες Χαν. Αρμόδια, στην προκειμένη, είναι η Επίτροπος Εξωτερικών και Άμυνας, Ιταλίδα, Φεντερίκα Μογκερίνι. Μια κάποια λογική υπάρχει, βέβαια, δεδομένου ότι η Αλβανία είναι ενταγμένη στη διαδικασία των υπό ένταξη χωρών, όποτε κι αν αυτό γίνει. Ας είναι. Υπέβαλε, λοιπόν, την ερώτηση τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο. Όπως συνηθίζεται στην ΕΕ, με την ταχύτητα φωτός των τριών μηνών, την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, ο Χαν της έδωσε την απάντηση. Επίσης, με καθυστέρηση σχεδόν ενός μηνός, ο αλβανικός Τύπος έκανε παντιέρα του την απάντηση του Επιτρόπου περί “Τσάμικου ζητήματος”. Η, δε, κ.Σπυράκη, το μόνο που έκανε ήταν ολόκληρη την ημέρα που έγινε γνωστό το θέμα και στην Ελλάδα, να κάνει μαζικά retweet τα δημοσιεύματα των ελληνικών ΜΜΕ για την ερώτησή της και την απάντηση Χαν. Πράγματι, υψηλού επιπέδου εξωτερική πολιτική.

Και καλά, η ίδια φαίνεται πως δεν πολυξέρει από διπλωματικούς χειρισμούς και εθνικά θέματα, δεν προβληματίστηκε όμως γιατί με τόσο μεγάλη καθυστέρηση, από τη στιγμή που της απάντησε ο Επίτροπος, το “πήρε είδηση” ο αλβανικός Τύπος; Μήπως δεν είχε πληροφορηθεί εγκαίρως η αλβανική κυβέρνηση την απάντηση; Προφανώς, όχι. Είναι πασιφανές ότι η χρονική συγκυρία που τα Τίρανα ανακινούν το ζήτημα, εξυπηρετεί συμφέροντά τους. Να σημειωθεί πως, εκτός των άλλων, εδώ και καιρό υλοποιείται σχέδιο κατά της ελληνικής μειονότητας, ειδικά στη Χειμάρα και σε άλλες περιοχές. Πρόκειται για σχέδιο, το οποίο είχε συμφωνηθεί ήδη από την περίοδο Μπερίσα, σε μυστικές συσκέψεις, και σε αυτό υπάρχει διακομματική συναίνεση στην Αλβανία. Προβλέπει, ανάμεσα στα άλλα, την εφαρμογή πολιτικών ώστε να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τις εστίες του όσο το δυνατόν μεγαλύτερος αριθμός Ελλήνων, ακόμα και να απομακρυνθεί ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, Αναστάσιος. Το σχέδιο αυτό συνεχίζει ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός, Έντι Ράμα.

Τα Τίρανα χρησιμοποιούν το δήθεν “Τσάμικο ζήτημα” -και- ως προπέτασμα καπνού για να προωθήσουν αυτές τις πολιτικές τους, αν και γνωρίζουν καλά ότι τέτοιο θέμα, όποια κυβέρνηση κι αν είναι στην Ελλάδα, είναι αδύνατον να τεθεί στο τραπέζι των ελληνο-αλβανικών διαπραγματεύσεων. Ο Ε.Ράμα, όπως είναι γνωστό, επανειλημμένως έχει ανακινήσει το ζήτημα. Στην επίσκεψη που έκανε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών στην Αλβανία, τον Ιούνιο, εμφανώς με τη συναίνεση -αν όχι και την οργάνωση- των Τιράνων είχε στηθεί στην αλβανική πρωτεύουσα συγκέντρωση μερικών δεκάδων “Τσάμηδων” που φώναζαν συνθήματα κατά της Ελλάδας και του Ν.Κοτζιά. Προηγουμένως, ο Έντι Ράμα, σε συνέδριο ακροδεξιού εθνικιστικού κόμματος, έκανε λόγο για “Τσάμικο”.

Σοβαρό πρόβλημα με Κομισιόν

Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι ότι ο Γιόχανες Χαν είναι από την Αυστρία, η κυβέρνηση της οποίας σε αρκετά ζητήματα έχει “αδειάσει” την Ελλάδα. Ούτε, πολύ περισσότερο, ότι δεν είναι ο αρμόδιος Επίτροπος για θέματα Διπλωματίας. Μάλιστα, για τον ίδιο λέγεται ότι ουδέποτε είχε εκφράσει επιθετικές θέσεις έναντι της Ελλάδας, και, όταν επικεφαλής της Κομισιόν ήταν ο “υπάλληλος” της Goldman Sachs, Μανουέλ Μπαρόζο, ο Αυστριακός από τη θέση του ως αρμοδίου για την Περιφερειακή Πολιτική, είχε βοηθήσει τη χώρα μας στην απορρόφηση κονδυλίων.



Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι προσωπικό, αλλά καθαρά πολιτικό. Είναι, εάν αυτή η απάντηση περί “Τσάμικου” εκφράζει κάποιους κύκλους ή και ολόκληρη την Κομισιόν. Διότι, οι προσπάθειες της Επιτροπής να υποβαθμίσει το ζήτημα, διαρρέοντας ότι δεν φταίει ο Χαν, αλλά οι σύμβουλοί του που του έγραψαν, ως συνηθίζεται στις Βρυξέλλες, την απάντησή του, είναι τουλάχιστον αστεία. Άραγε, σε ποιόν απευθύνθηκαν αυτοί οι σύμβουλοι για να συντάξουν την απάντηση; Από το μυαλό τους τα έγραψαν, ή ρώτησαν την αυστριακή κυβέρνηση; Τελικά, ο καθένας εκεί πάνω γράφει και λέει ό,τι θέλει, ανάλογα σε ποιους κύκλους ανήκει ή πρέπει να εκφράζει την κοινή θέση της “Ενωμένης” Ευρώπης; Όπως η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ, ουδέποτε δέχτηκε ύπαρξη “Τσάμικου”, έτσι και για την ΕΕ δεν υπάρχει. Από αυτή την άποψη, λοιπόν, μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα είχε η τοποθέτηση της Μογκερίνι.

Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι η ονομαζόμενη “Πρωτοβουλία του Βερολίνου για τα Δυτικά Βαλκάνια”, που ξεκίνησε το 2014 από τον επικεφαλής της Κομισιόν, Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, έχει εντονότατο το στίγμα της γερμανικής πολιτικής στα Βαλκάνια. Σε αυτό το σχήμα που φέτος πραγματοποίησε τη Σύνοδό του στο Παρίσι, μετέχουν οι Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Ιταλία, Κροατία και Σλοβενία, από τη μια, και οι Σερβία, Βοσνία, Αλβανία, Μαυροβούνιο, Κόσοβο και ΠΓΔΜ, από την άλλη. Η πρωτοβουλία αυτή είχε ουσιαστικά αποκλείσει την Ελλάδα από αυτή τη διαδικασία, ενώ επανειλημμένως είχε γίνει λόγος για “γερμανικές πολιτικές” υπέρ των Σκοπίων, της Αλβανίας και του Κοσσόβου. Όλα δείχνουν ότι η απάντηση Χαν δεν οφείλεται απλά σε μια άτυχη στιγμή. Γι' αυτό, εξάλλου, και η ιδιαίτερα σκληρή ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, που τον καταγγέλλει για ψεύδη και του ζητάει να δώσει άμεσα διευκρινίσεις.

Αntinews.gr