Το «Τρεις μελέτες για τη σεξουαλική θεωρία» -που δημοσιεύθηκε αρχικά το 1905- ο Ζίγκμουντ Φρόιντ υποστηρίζει μια γενική και θεμελιώδη θέση: η διαστροφή δεν είναι εκτροπή, παρέκκλιση της σεξουαλικότητας, αλλά στην ίδια της την ουσία η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι διαστροφική.
Μοιραία καταπιάνεται και με τον γυναικείο οργασμό, καταλήγοντας σε ένα θεώρημα που έμελλε να μας «στοιχειώνει» για χρόνια. Το διαχωρισμό του οργασμού μιας γυναίκας σε κλειτοριδικό και κολπικό, χαρακτηρίζοντας τον πρώτο «παιδικός» και θεωρώντας μόνο τον κολπικό οργασμό ως απόδειξη σεξουαλικής ωρίμασης.
Στη συνέχεια μια σειρά μελετών, των Stuart Brody και Rui Miguel Costa, ήρθαν να ενισχύσουν το επιχείρημα και μάλιστα να το πάνε και πιο πέρα: να υποστηρίξουν ότι οι κλειτοριδικοί οργασμοί συνδέονται με έναν «ανώριμο μηχανισμό ψυχολογικής άμυνας και πιο κακή ποιότητα σχέσης. Και κατ' επέκταση ότι οι γυναίκες που είχαν οργασμό από τον ερεθισμό της κλειτορίδας ήταν διανοητικά ανίκανες.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών βιώνει πιο εύκολα τον κλειτοριδικό οργασμό, ενώ έχει υπολογιστεί ότι μόνο το 1/3 περίπου των γυναικών έχει κολπικό οργασμό.
Αλλαγή δεδομένων
Ωστόσο, μια νέα έρευνα, που δημοσιεύει ο Independent , από την νευροεπιστήμονα και ιδρύτρια του Libero, Nicole Prause, δείχνει ότι οι κολπικοί και κλειτοριδικοί οργασμοί είναι ουσιαστικά ίδιοι, αντικρούοντας προηγούμενες μελέτες σχετικά με το θέμα.
Η Prause και η ομάδα της ζήτησε από 88 γυναίκες ηλικίας μεταξύ 18 και 53 να απαντήσουν σε λεπτομερείς ερωτήσεις σχετικά με τις συνηθισμένες και πιο πρόσφατες εμπειρίες οργασμού τους, καθώς επίσης και βιώματα κατάθλιψης και άγχους.
Οι συμμετέχοντες, έπειτα, κλήθηκαν να δουν «ουδέτερες» και «σεξουαλικές» ταινίες και να απαντήσουν για τη σεξουαλική τους διέγερση.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι περισσότερες γυναίκες (το 64%) ανέφεραν την κλειτοριδική και την κολπική διέγερση ως μέρος των συνηθισμένων μεθόδων τους για την επίτευξη οργασμού.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι όσες ανέφεραν ότι κυρίως υπεύθυνη ήταν η διέγερση της κλειτορίδας, έδειξαν επίσης ότι είχαν μεγαλύτερο έλεγχο στις σεξουαλικές τους διεγέρσεις.
Η ίδια η Prause εξήγησε στο ResearchGate ότι η κλειτορίδα και ο κόλπος μπορεί να διακρίνονται στον σωματοαισθητικό φλοιό του εγκεφάλου ή στον homunculus στο εξωτερικό πάνω μέρος του εγκεφάλου και γι'αυτό κάποιοι το ερμηνεύουν αυτό ως απόδειξη ότι οι περιοχές αυτές μπορούν να δημιουργήσουν ανεξάρτητα οργασμό, ωστόσο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κανένα αποδεικτικό στοιχείο από το οποίο μπορεί να προκύψει κάτι τέτοιο.
Επιπλέον, εξήγησε, η κολπική συνουσία μετατοπίζει πάντοτε την κλειτοριδική (τα σκέλη της εκτείνονται προς τα κάτω προς το άνοιγμα του κόλπου), και έτσι είναι αδύνατο να γίνει αυτή τη διάκριση, όταν μιλάμε για κολπικούς οργασμούς που προκαλούνται από σεξ με διείσδυση.
huffingtonpost.gr
Μοιραία καταπιάνεται και με τον γυναικείο οργασμό, καταλήγοντας σε ένα θεώρημα που έμελλε να μας «στοιχειώνει» για χρόνια. Το διαχωρισμό του οργασμού μιας γυναίκας σε κλειτοριδικό και κολπικό, χαρακτηρίζοντας τον πρώτο «παιδικός» και θεωρώντας μόνο τον κολπικό οργασμό ως απόδειξη σεξουαλικής ωρίμασης.
Στη συνέχεια μια σειρά μελετών, των Stuart Brody και Rui Miguel Costa, ήρθαν να ενισχύσουν το επιχείρημα και μάλιστα να το πάνε και πιο πέρα: να υποστηρίξουν ότι οι κλειτοριδικοί οργασμοί συνδέονται με έναν «ανώριμο μηχανισμό ψυχολογικής άμυνας και πιο κακή ποιότητα σχέσης. Και κατ' επέκταση ότι οι γυναίκες που είχαν οργασμό από τον ερεθισμό της κλειτορίδας ήταν διανοητικά ανίκανες.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών βιώνει πιο εύκολα τον κλειτοριδικό οργασμό, ενώ έχει υπολογιστεί ότι μόνο το 1/3 περίπου των γυναικών έχει κολπικό οργασμό.
Αλλαγή δεδομένων
Ωστόσο, μια νέα έρευνα, που δημοσιεύει ο Independent , από την νευροεπιστήμονα και ιδρύτρια του Libero, Nicole Prause, δείχνει ότι οι κολπικοί και κλειτοριδικοί οργασμοί είναι ουσιαστικά ίδιοι, αντικρούοντας προηγούμενες μελέτες σχετικά με το θέμα.
Η Prause και η ομάδα της ζήτησε από 88 γυναίκες ηλικίας μεταξύ 18 και 53 να απαντήσουν σε λεπτομερείς ερωτήσεις σχετικά με τις συνηθισμένες και πιο πρόσφατες εμπειρίες οργασμού τους, καθώς επίσης και βιώματα κατάθλιψης και άγχους.
Οι συμμετέχοντες, έπειτα, κλήθηκαν να δουν «ουδέτερες» και «σεξουαλικές» ταινίες και να απαντήσουν για τη σεξουαλική τους διέγερση.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι περισσότερες γυναίκες (το 64%) ανέφεραν την κλειτοριδική και την κολπική διέγερση ως μέρος των συνηθισμένων μεθόδων τους για την επίτευξη οργασμού.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι όσες ανέφεραν ότι κυρίως υπεύθυνη ήταν η διέγερση της κλειτορίδας, έδειξαν επίσης ότι είχαν μεγαλύτερο έλεγχο στις σεξουαλικές τους διεγέρσεις.
Η ίδια η Prause εξήγησε στο ResearchGate ότι η κλειτορίδα και ο κόλπος μπορεί να διακρίνονται στον σωματοαισθητικό φλοιό του εγκεφάλου ή στον homunculus στο εξωτερικό πάνω μέρος του εγκεφάλου και γι'αυτό κάποιοι το ερμηνεύουν αυτό ως απόδειξη ότι οι περιοχές αυτές μπορούν να δημιουργήσουν ανεξάρτητα οργασμό, ωστόσο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κανένα αποδεικτικό στοιχείο από το οποίο μπορεί να προκύψει κάτι τέτοιο.
Επιπλέον, εξήγησε, η κολπική συνουσία μετατοπίζει πάντοτε την κλειτοριδική (τα σκέλη της εκτείνονται προς τα κάτω προς το άνοιγμα του κόλπου), και έτσι είναι αδύνατο να γίνει αυτή τη διάκριση, όταν μιλάμε για κολπικούς οργασμούς που προκαλούνται από σεξ με διείσδυση.
huffingtonpost.gr
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου