Κάποτε τέτοια μέρα γέμιζε το σπίτι από φωνές παιδιών της γειτονιάς μας που έλεγαν ολόκληρα τα κάλαντα.
Σήμερα κλείνουμε ερμητικά την πόρτα σε όσους " ταξιδεύουν" ολη την πόλη για να " τα πουν", αρνούμενοι την εμπορευματοποίηση της παράδοσής μας.
Κάποτε λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος κρατάγαμε ένα σχολικό βιβλίο στο χέρι, γιατί οι γονείς μας έλεγαν ότι όπως μας βρει ο καινούργιος χρόνος έτσι θα πάει όλη η χρονιά. Σήμερα απλά περιμένουμε να φτάσει 12 η ώρα σαν μια τυπική βαρετή διαδικασία.
Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση το ρολόι και περίμενε ο πατέρας να χτυπήσει 12 και 1 για να κατεβάσει για λίγο τον γενικό διακόπτη στο σπίτι και μετά τραγουδώντας αλλάζαμε ευχές και συνεχίζαμε το φαί και το κρασί ( οι μεγάλοι) όλη η οικογένεια μαζί με τους συγγενείς. Σήμερα 12 και 1 είμαστε όλοι στους δρόμους να στριμωχτούμε στα μπουζουκτσίδικα και τα κλάμπ μαζί με γνωστούς και αγνώστους.
Τα χρόνια δεν γυρνάνε πίσω. Αν θέλουμε όμως να έχουμε μια ελπίδα για το αύριο που έρχεται , ας επαναφέρουμε κάτι από την αθωότητα του χθες!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου