Ο Douglas Amorim από την Cuiabá της Βραζιλίας είναι ψυχολόγος εδώ και εφτά χρόνια αλλά ασχολείται επίσης και με τις τέχνες και συγκεκριμένα το θέατρο. Ο Amorim εμπνεύστηκε το έργο του με τίτλο «Καταθλιπτική Οικειότητα» έπειτα από τις συχνές δηλώσεις των ασθενών του πως οι φίλοι και η οικογένεια τους δεν μπορούν να κατανοήσουν τι περνούν και είχε ως στόχο να στρέψει το ενδιαφέρον προς τις ψυχικές ασθένειες και την αυτοκτονία.
Ο ίδιος που υπέφερε από κατάθλιψη πρωταγωνιστεί στις φωτογραφίες ενώ δηλώνει πως ήθελε να απεικονίσει την αγωνία και τον πόνο αυτών των ανθρώπων, ήθελε να κάνει τους ανθρώπους που δεν έχουν βιώσει ποτέ κάτι ανάλογο να καταλάβουν πως είναι.
Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν πως υπάρχει θεραπεία ενώ βλέπουν την ψυχική ασθένεια ως αδυναμία. Και όπως μας λέει η ψυχολογία μπορεί να βοηθήσει στα πάντα. Μπορεί να βοηθήσει τον ζηλιάρη, τον σκληρό, τον αναβλητικό….
Για τη δημιουργία του έργου ο Amorim δέχτηκε βοήθεια από τον φωτογράφο Lester Leomax. Κάθε φωτογραφία από αυτές που ακολουθούν παρουσιάζει μια συναισθηματική εκδήλωση.
Η φωτογραφία παρουσιάζει μια φάση της κατάθλιψης όπου το άτομο αδυνατεί να κάνει ακόμα και τα πιο απλά καθημερινά πράγματα όπως το βούρτσισμα των δοντιών ή να σηκωθεί από το κρεβάτι.
Δείχνει το αίσθημα του να μεταμορφώνεσαι σε αντικείμενο, χάνοντας την αίσθηση του εαυτού σου και της σημασίας που έχει.
Πίσω από αυτή τη φωτογραφία κρύβεται το συναίσθημα των ανθρώπων με αγχώδεις διαταραχές.
Το αίσθημα του συνδρόμου πανικού, μια αίσθηση ενός επικείμενου θανάσιμου κινδύνου.
Κοινωνική φοβία και παθολογική ντροπή, θα μπορούσε να είναι και μια άλλη μορφή της κατάθλιψης ανάμεσα σε άλλες ψυχικές ασθένειες.
Κάπως έτσι μπορεί να νιώθει κάποιος που υποφέρει από διπολική διαταραχή.
Όταν το άτομο παραδίνεται στη σωματική του αδυναμία.
Αποπροσωποποίηση, μετατρέπεσαι σε ένα δεύτερο άτομο και όλα μοιάζουν ανυπέρβλητα.
Όταν αισθάνεσαι πως πάντα ακολουθείσαι από την κατάσταση σου, οι νυχτερίδες συμβολίζουν την ψυχική ασθένεια.
instabam.gr
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου