Σαββάτου απόγευμα χθες, 18-3-17, και ξεπόρτιζα για δυο εκδηλώσεις.
Και οι δυο αφιερωμένες στην εθνεγερσία του ΄21.
Η μία από τα κατηχητικά της Μητροπόλεώς μας και η άλλη από την περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και την περιφερειακή ενότητα Γρεβενών, με συνδιοργάνωση και του Πολιτιστικού συλλόγου ''ΠΙΝΔΟΣ''.
Δεν ήταν και αργά, όταν έφτασα στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου της Μητροπόλεως.
Χρόνων αίθουσα, αλλά ανακαινουργιωμένη από πολύ νωρίς μετά την ενθρόνιση του Δεσπότη μας, γεμάτη φώτα που την κάνουν ιδιαίτερα χαρούμενη και φιλόξενη.
Ήταν κατάμεστη από κόσμο κάθε ηλικίας.
Η εκδήλωση με τα ποιήματα, τα τραγούδια και το σκέτς αφυπνιστική,
Ξυπνούσε και ζωντάνευε μέσα μας ιστορικές μνήμες, τις οποίες το νεοεποχίτικο πνεύμα και η αθεϊστική προπαγάνδα των ημερών μας, έχουν ξεθωριάσει και κοντεύουν να τις θάψουν και στις δικές μας συνειδήσεις, των μεγάλων.
Η απόδοση των κειμένων κάθε μορφής ήταν υπέροχη.
Ιδιαίτερα χαριτωμένη ήταν και η συμμετοχή των πολύ μικρών μας φίλων, οι οποίοι και χειροκροτήθηκαν από όλους μας με πολύ παλμό.
Δεν μένουμε στην απόδοση της εκδήλωσης, που νομίζω ήταν άκρως επιτυχής στο στόχο της: να μας συγκινήσει με τα μηνύματά της, να μας χαροποιήσει και να μας φέρει τον έναν κοντά στον άλλον.
Άλλωστε όσοι θέλουμε μπορούμε να τη δούμε ή να την ξαναδούμε στο σάιτ της Μητροπόλεώς.
Προσωπικά έφυγα ενθουσιασμένη για δυο λόγους.
Πρώτα για το ποιόν της εκδήλωσης και δεύτερον, γιατί είδα να δημιουργείται ένα μοναδικό περιβάλλον για τα παιδιά μας από τη Μητρόπολη, όπου μπορούν να συναδελφώνονται, να δένονται και να ξεκινούν έτσι χαρούμενα το δρόμο του Θεού.
Στο μυαλό μου ήρθαν τα χρόνια που τα δικά μου παιδιά έψαχναν ένα τέτοιο περιβάλλον - κι εγώ μαζί τους -- , για να μη νιώθουν μόνα τους.
Και για να μην τα κατατάσσουν οι γονείς πολλών φίλων τους στην εξαίρεση και τα αποκόβουν από τη φιλία τους.
Ώρες ώρες αυτή η διαπίστωση ήταν μαρτύριο.
Σε μούδιαζε πατόκορφα αυτή η αντιμετώπιση της κοινωνίας.
Σε αγκύλωνε.
Κι όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και μας τους μεγάλους.
Γι΄αυτό έφυγα από την αίθουσα με αισθήματα συγκίνησης και βαθιάς ευγνωμοσύνης στο Δεσπότη μας.
Νοερά αυτή την ώρα σκύβω και του φιλώ ταπεινά το χέρι, γιατί φαίνεται ότι έφερε Άνοιξη στα Γρεβενά.
Νιώθουμε να ανακουφιζόμαστε όσοι ζητούσαμε στην πορεία μας την πνευματική ένα στέκι.
Μια αγκαλιά Χριστού.
Αισθανόμαστε κι ότι δεν είμαστε μόνοι κι ούτε ότι ανήκουμε σ΄έναν ακραίο κι αποβλητέο, γι΄αυτό, από την υπόλοιπη κοινωνία τρόπο ζωής, αλλά σε νόμιμο και επιβεβλημένο, ιδιαίτερα για σήμερα, αν θέλουμε να βρούμε την ταυτότητά μας ξανά ως άνθρωποι.
Κι όλα αυτά τα βιώνουμε όχι μόνο από τις πολυποίκιλες δραστηριότητες της μητροπόλεως, που έχουν τη σφραγίδα της οξύνοιας και της άμεσης αντιληπτικότητας τού μητροπολίτη μας, όσον αφορά τα προβλήματα της νεότητας και τις ψυχικές ανάγκες του ποιμνίου του, αλλά και από την μοναδικότητα την ποιμαντική με την οποία προσεγγίζει κάθε ψυχή, η οποία στο πρόσωπό του αναζητάει την εικόνα του Κυρίου του..
Ο Επίσκοπός μας μάλλον κρύβει μέσα στην ταπείνωση κι απλότητά του μια αθέατη για τους πολλούς χαρισματική πνευματική φυσιογνωμία και μακάρι να μη βρεθώ στη θέση να ανακαλέσω κάποτε αυτή μου την κατάθεση.
Το θαύμα όμως ας μη το περιμένουμε μόνο από το Δεσπότη και τους πολύ αγαπητούς μας συνεργάτες του, που υλοποιούν τις συλλήψεις του, αλλά κι από μας, εφόσον κι εμείς οι ίδιοι προσφέρουμε το βοτσαλάκι μας.
Και πρώτα απ΄όλα τη ζεστή προσευχή μας.
Και έχει ο Θεός.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ιδιαίτερη αναφορά σ΄αυτό μας το κείμενο θέλουμε να κάνουμε και στη δεύτερη εκδήλωση με ομιλητή τον Απόστολο (Λάκη) Παπαδημητρίου.
Με ορθοφωνία εξαίρετη και πειστικότητα μοναδική, που προερχόταν από ενδολεχή εξέταση και αντικειμενική θεώρηση του θέματος που πραγματευόταν, ανέτρεψε τη μεροληπτική ερμηνεία της ιστορίας των γεγονότων του ΄21 και υπερασπίστηκε ηχηρά το ρόλο της Εκκλησίαςς, αλλά και της πίστης των αγωνιστών στο Θεό στο θαύμα της απελευθέρωσης της φυλής μας από τους Τούρκους.
Χωρίς βέβαια να μεροληπτεί τώρα ο ίδιος αποσιωπώντας και τη συμβολή των υπολοίπων παραγόντων σ΄αυτό.
Απλά έδωσε τη βαρύτητα στη συμβολή της Εκκλησίας, η οποία εσκεμμένα αποσιωπάται ή διαστρεβλώνεται από σημερινούς δολιοφθορείς της.
Οι συμμαθητές του, που παρακολουθήσαμε το λόγο του, ήταν σαν να ξαναγυρίζαμε στα μαθητικά μας διαλείμματα, όπου σχολιάζαμε με θαυμασμό σε παρέες παρέες τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης του 'Λάκη', που τον έκανε ασυναγώνιστο στην Άλγεβρα και τη Γεωμετρία, αλλά και στην ανάπτυξη της έκθεσης των ιδεών, καθώς και την προσήνειά του σ΄όλους τους συμμαθητές, παρά το προνόμιο που είχε να είναι πατέρας του ο Γυμνασιάρχης μας.
Σήμερα τον καμαρώνουμε και σαν ένα καταξιωμένο παιδί της κοινωνίας των Γρεβενών, αφού αναδείχτηκε με τις συγγραφικές του επιτυχίες και ως αξιόπιστος και μοναδικός ιστορικός του τόπου μας.
Κι απ΄ό,τι διαπιστώσαμε απόψε, είναι και καύχημα της Κοζάνης για την πληθώρα των δραστηριοτήτων του.
Λάκη, εσύ μπροστά κι εμείς μαζί σου.
Συγχαρητήρια θερμά και στη χορωδία που σε πλαισίωνε.
Και η επιλογή των τραγουδιών, που ήταν συναφή με το θέμα σου, και η απόδοσή τους ήταν υπέροχα.
Μας χαρίσατε μια υπέροχη βραδιά, γεμάτη συγκινήσεις και ανάταση μοναδική.
Σας ευχαριστούμε
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου