ή ΟΤΑΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΟΡΘΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ
imgre.gr
Έκλεισε τις πύλες της η 2η Διεθνής Συνάντηση για την Βυζαντινή Αγιογραφία
που διεξήχθη ταυτόχρονα στα Γρεβενά και στην Κοζάνη με την συμμετοχή αγιογραφικών εργαστηρίων από τις δύο πόλεις, ως εκπρόσωποι από την Ελλάδα, και με την συμμετοχή αντίστοιχων από το Βουκουρέστι της Ρουμανίας και την Φλωρεντία της Ιταλίας.
Συνηθίζεται με το κλείσιμο μίας τέτοιας εκδήλωσης να κάνει κανείς τον απολογισμό του και να μετρήσει τα θετικά ή και τα αρνητικά.
Τα θετικά πολλά και σε πολλά επίπεδα.
Καταρχήν το γεγονός από μόνο του ανανεώνει τις σχέσεις του τόπου των Γρεβενών με την Βυζαντινή τέχνη της αγιογραφίας. Ως γνωστόν τούτος ο τόπος λες και έχει γεμίσει από τα χρώματα που έπεφταν από τις παλέτες των Σαμαριναίων αγιογράφων. Συνεπώς η περσινή δημιουργία και η φετινή συμμετοχή του εργαστηρίου Αγιογραφίας της Ιεράς Μητρόπολης μόνο συνέχιση αυτής της παράδοσης μπορεί να εκληφθεί, αλλά και εφαλτήριο για την συνέχιση αυτής της ανοδικής πορείας, μέσω της συνεργασίας, ανταλλαγής και αναζήτησης, σε πνευματικά μονοπάτια.
Η παρουσία ανθρώπων από ξένες χώρες που δεν επρόκειτο να έρθουν στα μέρη μας αποτελεί από μόνο του μία άλλη προέκταση. Δυστυχώς ενώ πολλοί είναι οι διερχόμενοι ελάχιστοι είναι οι διαμένοντες. Μικρή οικονομική ανάσα, άνοιγμα του τόπου προς τα έξω, δηλαδή μία εξωστρέφεια που τόσο έχουμε ανάγκη, αλλά και μία άλλη περίεργη σχέση. Ρουμάνοι και Ιταλοί βρέθηκαν στον τόπο μας πριν από εκατό και εβδομήντα πέντε χρόνια αντίστοιχα. Τότε ως εχθροί που επιβουλεύονταν την ελευθερία και την αυτοκυριαρχία μας ως Έλληνες και ως χριστιανοί. Τώρα τα τέκνα των τέκνων τους ήρθαν στα ίδια χώματα, χάρηκαν την φύση, τα μνημεία, την κουζίνα και την εν γένει μακεδονική φιλοξενία μας, με απόλυτα φιλική διάθεση, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Εκκλησίας να δοξολογήσουν μέσα από την τέχνη «το πρόσωπο του Χριστού» που ήταν και το θέμα της έκθεσης.
Πλήθος συμπολιτών μας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και ως γνήσιοι και αληθινοί επισκέπτες είτε από φιλότεχνη περιέργεια είτε από συμπάθεια για την προσπάθεια των δικών τους ανθρώπων έδωσαν το παρόν αλλά και τα εύσημα στους δημιουργούς.
Επίσης, μία από τις ημέρες της έκθεσης, έλαβε χώρα και ένα σεμινάριο για εκπαιδευτικούς, δημιουργώντας διαφορετική διάθεση στους συμμετέχοντες, απαραίτητη για την ορθή αποτελεσματικότητά του σε σχέση με μία άδεια αίθουσα.
Μα το πιο μεγάλο κέρδος της έκθεσης ήταν η μεγάλη προσέλευση των παιδιών της πόλης μας, καθώς δόθηκε η δυνατότητα να επισκεφτούν την έκθεση ωσάν να εισέρχονταν σε ένα μουσείο. Η ξενάγηση, το μουσικό άκουσμα ύμνων, η ανάδυση θυμιάματος, το άγγιγμα κάποιων έργων, αλλά και η δημιουργική ενασχόληση, είχαν ως αποτέλεσμα τα παιδιά- μαθητές να ενεργοποιήσουν σχεδόν όλες τις αισθήσεις τους, ώστε να μάθουν πώς πρέπει να επισκεπτόμαστε αντίστοιχους χώρους, ώστε εξερχόμενοι να «είμαστε πιο όμορφοι άνθρωποι, πιο πλούσιοι και πιο γεμάτοι», όπως τα ίδια είπαν.
Εν τέλει, αν εξαιρέσουμε κάποιες μικρές ατέλειες οργανωτικές που είναι φυσικό να υπάρχουν την πρώτη φορά, μόνο κέρδος μπορούμε να προσμετρήσουμε στην προσπάθεια που κάνει η Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών και ο Ιεράρχης της, ώστε η Εκκλησία να ποιεί πολιτισμό, να τον ενισχύει και να τον αναπτύσσει. Γιατί η Εκκλησία είναι μάνα και για τις τέχνες.
που διεξήχθη ταυτόχρονα στα Γρεβενά και στην Κοζάνη με την συμμετοχή αγιογραφικών εργαστηρίων από τις δύο πόλεις, ως εκπρόσωποι από την Ελλάδα, και με την συμμετοχή αντίστοιχων από το Βουκουρέστι της Ρουμανίας και την Φλωρεντία της Ιταλίας.
Συνηθίζεται με το κλείσιμο μίας τέτοιας εκδήλωσης να κάνει κανείς τον απολογισμό του και να μετρήσει τα θετικά ή και τα αρνητικά.
Τα θετικά πολλά και σε πολλά επίπεδα.
Καταρχήν το γεγονός από μόνο του ανανεώνει τις σχέσεις του τόπου των Γρεβενών με την Βυζαντινή τέχνη της αγιογραφίας. Ως γνωστόν τούτος ο τόπος λες και έχει γεμίσει από τα χρώματα που έπεφταν από τις παλέτες των Σαμαριναίων αγιογράφων. Συνεπώς η περσινή δημιουργία και η φετινή συμμετοχή του εργαστηρίου Αγιογραφίας της Ιεράς Μητρόπολης μόνο συνέχιση αυτής της παράδοσης μπορεί να εκληφθεί, αλλά και εφαλτήριο για την συνέχιση αυτής της ανοδικής πορείας, μέσω της συνεργασίας, ανταλλαγής και αναζήτησης, σε πνευματικά μονοπάτια.
Η παρουσία ανθρώπων από ξένες χώρες που δεν επρόκειτο να έρθουν στα μέρη μας αποτελεί από μόνο του μία άλλη προέκταση. Δυστυχώς ενώ πολλοί είναι οι διερχόμενοι ελάχιστοι είναι οι διαμένοντες. Μικρή οικονομική ανάσα, άνοιγμα του τόπου προς τα έξω, δηλαδή μία εξωστρέφεια που τόσο έχουμε ανάγκη, αλλά και μία άλλη περίεργη σχέση. Ρουμάνοι και Ιταλοί βρέθηκαν στον τόπο μας πριν από εκατό και εβδομήντα πέντε χρόνια αντίστοιχα. Τότε ως εχθροί που επιβουλεύονταν την ελευθερία και την αυτοκυριαρχία μας ως Έλληνες και ως χριστιανοί. Τώρα τα τέκνα των τέκνων τους ήρθαν στα ίδια χώματα, χάρηκαν την φύση, τα μνημεία, την κουζίνα και την εν γένει μακεδονική φιλοξενία μας, με απόλυτα φιλική διάθεση, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Εκκλησίας να δοξολογήσουν μέσα από την τέχνη «το πρόσωπο του Χριστού» που ήταν και το θέμα της έκθεσης.
Πλήθος συμπολιτών μας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και ως γνήσιοι και αληθινοί επισκέπτες είτε από φιλότεχνη περιέργεια είτε από συμπάθεια για την προσπάθεια των δικών τους ανθρώπων έδωσαν το παρόν αλλά και τα εύσημα στους δημιουργούς.
Επίσης, μία από τις ημέρες της έκθεσης, έλαβε χώρα και ένα σεμινάριο για εκπαιδευτικούς, δημιουργώντας διαφορετική διάθεση στους συμμετέχοντες, απαραίτητη για την ορθή αποτελεσματικότητά του σε σχέση με μία άδεια αίθουσα.
Μα το πιο μεγάλο κέρδος της έκθεσης ήταν η μεγάλη προσέλευση των παιδιών της πόλης μας, καθώς δόθηκε η δυνατότητα να επισκεφτούν την έκθεση ωσάν να εισέρχονταν σε ένα μουσείο. Η ξενάγηση, το μουσικό άκουσμα ύμνων, η ανάδυση θυμιάματος, το άγγιγμα κάποιων έργων, αλλά και η δημιουργική ενασχόληση, είχαν ως αποτέλεσμα τα παιδιά- μαθητές να ενεργοποιήσουν σχεδόν όλες τις αισθήσεις τους, ώστε να μάθουν πώς πρέπει να επισκεπτόμαστε αντίστοιχους χώρους, ώστε εξερχόμενοι να «είμαστε πιο όμορφοι άνθρωποι, πιο πλούσιοι και πιο γεμάτοι», όπως τα ίδια είπαν.
Εν τέλει, αν εξαιρέσουμε κάποιες μικρές ατέλειες οργανωτικές που είναι φυσικό να υπάρχουν την πρώτη φορά, μόνο κέρδος μπορούμε να προσμετρήσουμε στην προσπάθεια που κάνει η Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών και ο Ιεράρχης της, ώστε η Εκκλησία να ποιεί πολιτισμό, να τον ενισχύει και να τον αναπτύσσει. Γιατί η Εκκλησία είναι μάνα και για τις τέχνες.
imgre.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου