Αφιέρωμα στη συναυλία του Συνόλου..- Γράφει η Κατερίνα Ζιώγα

Είναι αποδεκτό νομίζω από όλους ότι, με την ίδια σφοδρότητα που ψάχνουμε το
κρύο νερό, για να δροσιστούμε, τα καλοκαιρινά κυρίως μεσημέρια, από την αφόρητη ζέστη, με την ίδια σφοδρή δίψα αναζητούμε και τη μουσική ως καθημερινή τροφή και αναδροσιά της ψυχής μας.
Η διαφορά μεταξύ μας των ανθρώπων είναι η ποιότητα της μουσικής που επιλέγουμε.

Μουσική σημαίνει να είσαι στον καναπέ σου ή στη δουλειά -- εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν -- ή να περπατάς στο δρόμο ή να οδηγείς ή να αναρρώνεις σε κάποιο δωμάτιο ή όπου και να είσαι αρκεί να κατέχεσαι από την επιθυμία να ξεφύγεις από μια ζοφερή πραγματικότητα, στον ύπνο και στον ξύπνο, και να παραδίνεσαι στα φτερά του Ορφέα, για να φτάνεις έτσι στο ουράνια με την προσευχή ή να χαλαρώνεις, να ηρεμείς ή να πετάς με το πνεύμα σου σε κόσμους όμορφους κι αλαργινούς.
Ή να ξαναζείς όμορφα γλυκά κομμάτια της ζωής σου από το παρελθόν και να αναλύεσαι σε δάκρυα αγάπης, έρωτα αγνού και αληθινού ή ανακούφισης από τον πόνο της στιγμής και του παρόντος ή να απελευθερώνεσαι από την ερημιά της ψυχής.

Κάπως έτσι ζήσαμε τη βραδιά αργά το Σάββατο στη συναυλία του Συνόλου, που διοργάνωσαν το Δημοτικό Ωδείο Γρεβενών και ο Σύλλογος Γρεβενιωτών Μουσικών σε συνεργασία με το Δήμο, που μας έκαναν να γαληνέψουμε, να ημερέψει η ψυχή μας με τους απαλούς τόνους της μουσικής τους και η καρδιά μας να φυγαδευτεί από εκείνο το χώρο και να πετάξει πέρα μακριά...
Να γυρίσει άλλους πίσω χρόνια πολλά, τότε που καμαρώναμε , όπως και όλοι οι γονείς ψες, τα δικά μας παιδιά στο πιάνο ή στο βιολί ή στην κιθάρα ή στα κρουστά, στην προσπάθειά μας να τα εφοδιάσουμε με ό,τι ωραίο για τη ζωή.

Άλλους δίπλα μας τους έκανε να ξεδιπλώσουν την ψυχή τους και να γυρίσουν πίσω σε όμορφες συναντήσεις με φίλους και συμμαθητές τους σε αξέχαστες φιλικές συντροφιές.
Κι όλους να ζήσουμε αυτή τη συνάντηση στη συναυλία σαν μια ποιοτική και εξαιρετική ψυχαγωγία που μας προσφέρει ο Δήμος μας και που είναι ακόμα στην αρχική της μορφή.
Και σίγουρα πολλούς μας έκανε να στοχαστούμε με πόσα θαυμάσια δώρα προίκισε ο Θεός την ανθρώπινη ψυχή, γιατί σίγουρα είναι θείο δώρο και η έφεση του ανθρώπου για τη μουσική και η ανακάλυψη και η σύνθεσή της από χαρισματικά άτομα.
Άλλωστε ο πρώτος μεγάλος μουσουργός και άφθαστος καλλιτέχνης είναι ο ίδιος ο Δημιουργός, αρκεί να έχει ο καθένας μας μάτια να δει τις ομορφιές της φύσης και τις αδρές πινελιές της ζωγραφικής Του μέσα σ΄αυτήν, καθώς και τη μουσική αρμονία που ανακρούεται μέσα από τη λειτουργία του σύμπαντος.

Χαρήκαμε όλα αυτά τα πρόσωπα με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες και ευαισθησίες που παρήλασαν στη σκηνή και που τόσο ωραία απέδοσαν το ρόλο τους.
Παραδεχόμαστε όμως και τους μουσικούς δασκάλους τους για την υπομονή τους, που τη χρειάζεται τόσο αυτή η διδασκαλία, αλλά και την επιτυχία στο στόχο τους.

Ευχαριστούμε όλους, και μαζί και τους διοργανωτές με πρωτοστάτη το συνάδελφο κ.Στέργιο Πουρνάρα, για τις στιγμές συγκίνησης και ψυχικής ανάτασης που μας χάρισαν ψες βράδυ.
Ήσασταν ωραίοι.
Πολύ ωραίοι, παιδιά.
Να είστε καλά.

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός