Ήταν ηλιόγερμα προχτές, όταν στην άλλη άκρη του τηλεφώνου ακούστηκε μια σβησμένη φωνή: είμαι κι εγώ με καρκίνο.
Έκανα όσο μπορούσα ό,τι μου είπανε οι γιατροί.
Πήρα παράταση δυόμισι χρόνων και τώρα να΄μαι πάλι μπροστά στο θάνατο.
Πες μου κάτι που να με κάνει να μην τον φοβάμαι...
Είναι αλήθεια ότι η νόσος αυτή με την πρώτη ιδιαίτερα διάγνωση σε φέρνει αντιμέτωπο με την ιδέα του θανάτου και καλείσαι να ξεπεράσεις πολλά, για να σταθείς ψυχολογικά όρθιος.
Δεν στέκομαι ωστόσο στα πολλά.
Μόνο σε ένα, ότι το φάσμα του θανάτου σε ωθεί να ψάξεις μέσα στη συνείδησή σου και να βρεις ό,τι άτοπο έπραξες απ΄το μακρινό παρελθόν μέχρι το εγγύτερο παρόν και να διορθώσεις ό,τι διορθώνεται.
Να την εξυγιάνεις έτσι και να την καθαρίσεις από τύψεις και ενοχές, από ακαθαρσίες και βάρη που επισώρευσε ο χρόνος.
Και.., και.., και...
Κι ένα πλεονέκτημα της νόσου του καρκίνου είναι ότι σου δίνει χρόνο για όλα αυτά.
Ο απροσδόκητος και ξαφνικός θάνατος δεν μας δίνει τέτοια περιθώρια.
Και πολλοί πάμε ανέτοιμοι στη θεία Κρίση.
Καλό όμως δεν είναι να ετοιμαζόμαστε πάντα γι΄αυτή την ώρα;
Σε μια τέτοια εγρήγορση και ετοιμότητα μπορεί, νομίζω, να συμβάλει -- έστω ελάχιστα -- ένα ποίημα, που βρήκα στο βιβλίο ''Ψίθυροι'' του Αθανασίου Ρακοβαλή.
( Παραθέτουμε απόσπασμα)
'' Τι είναι αμαρτία;..
Αμαρτία είναι, όταν φθονείς την προκοπή του διπλανού.
Αμαρτία είναι, όταν κλέψεις τον κόπο του άλλου.
Αμαρτία είναι να πεις ψέματα, για να εξαπατήσεις.
Αμαρτία είναι να χαίρεσαι με το κακό που βρήκε το γείτονα.
Αμαρτία είναι να αρνηθείς τη βοήθειά σου σ΄αυτόν που τη ζητά.
Αμαρτία είναι να κλείνεις τα σπλάχνα σου στη δυστυχία του άλλου.
..............................
Αμαρτία είναι να μη συγχωρείς αυτόν που σ΄έβλαψε και τώρα ζητά συγγνώμη.
Αμαρτία είναι να αφήσεις το μίσος να ζει μέσα στην καρδιά σου και να τη σκληραίνει.
Αμαρτία είναι να λες λόγια που πικραίνουν και πονούν.
Αμαρτία είναι να υποστηρίζεις το άδικο.
Αμαρτία είναι να μην υποστηρίζεις την αλήθεια.
Αμαρτία είναι να συκοφαντείς και να βάζεις λόγια.
Αμαρτία είναι να καταστρέφεις τον εαυτό σου.
Αμαρτία είναι να διαστρέφεις τη φύση σου με το ποτό, το φαγητό, την ηδονή, τα ναρκωτικά.
Αμαρτία είναι να μη φροντίζεις τα παιδιά ή τους γονείς σου.
Αμαρτία είναι, όταν νοιάζεσαι μόνο για τον εαυτό σου και αδιαφορείς για την οικογένεια, το συγγενή, το γείτονα, το χωριό, την κοινωνία, την πατρίδα...
..............................
Αμαρτία είναι, όταν υποτιμάς τους άλλους και υπερεκτιμάς τον εαυτό σου. Αυτό είναι υπερηφάνεια,
..............................
Αμαρτία είναι να μην κάνεις καλά τη δουλειά σου.
Αμαρτία είναι να θέλεις να ζεις σε βάρος του άλλου.
Αμαρτία είναι η τεμπελιά.
Όπως το δηλητήριο σκοτώνει το σώμα, έτσι υπάρχουν σκέψεις, λόγια, πράξεις που σκοτώνουν την ψυχή.
Η αμαρτία σκοτώνει την ψυχή.
..............................
..............................
..............................
Η αμαρτία είναι εφεύρεση του Σατανά.
Η αμαρτία είναι τρόπος ύπαρξης του Σατανά.
Ο Σατανάς είναι τρελός και εγκληματίας.
Η αμαρτία είναι τρέλα και έγκλημα κατά του εαυτού μας.
..............................
..............................
..............................
Έτσι κάπως τα είπαμε το προχθεσινό ηλιόγερμα και με την άλλη άκρη του τηλεφώνου...
Και σαν να μας ηρέμησαν και τις δυο...
Κι αυτό ευχόμαστε για όλους τους ομοιοπαθείς, και όχι μόνο.
Ζιώγα Κατερίνα
Πες μου κάτι που να με κάνει να μη τον φοβάμαι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπροστά στην πόρτα του θανάτου,
ο νούς αναπολεί το πέρασμα του,
τρέχει σε τόπους μακρυνούς
σε μια στιγμή τους κάνει κοντινούς.
Πάει εκεί οπού γενιές γενεών προσμένουν,
αυτοί που έρχονται και αιώνια δεσμά τους δένουν.
Πάνω στην ίδια την αρχή που τελειωμό δεν έχει,
να φεύγουν, να έρχονται γενιές κι ο νούς να το αντέχει.
Την ώρα που προσπερνά τα όρια του θανάτου
να νοιώθει απέραντη χαρά, γι'αυτό το πέρασμα του,
γιατί απο το τυφώνα της ζωής τραβάει για τη γαλήνη
κι όμως η πίκρα της ζωής γλυκιά ανάμνηση αφήνει.
Έτσι έρχεται η δικαίωση μέσα απο τη δοκιμασία
άντεξε, πάλεψε στον πόνο σου μη δίνεις σημασία!!
Με τις καλύτερες ευχές μου,
Ζωή Π.
"ζωή και θάνατος μια στιγμή"